این دست اندازا و پستی بلندی ها آدمو با خودش و خدا رفیق تر میکنه
آدم به عمق خودش سفر میکنه
بیشتر پای سجاده میشینی
قبل خواب قلبت میگیره از اینهمهمشقت
از دویدنا و نرسیدنا
اما یه حسی میگه ادامه بده ...
صبر کن... توکل...
یکی میگه مع العسر یسرا :)))
درمورد درس گفتیم توی کانال...
من بازم واستون ریپلای میزنم...
ولی یچیز بگم بهت...
وقتی تو هدف داشه باشی خود به خود انگیزه میاد سراغت...
یا مثلا اگه یه نفر و خییییییلی دوست داشته باشی شده و بهش قول بدی که تو این راهت موفق میشی و سربلندش میکنی به خاطر اون هم که شده تلاش میکنی...
من خودم به آقا قول دادم که موفق میشم و روزی بین الحرمین بهش نشون میدم قبولیمو...
درسته تا اینجا کاری نکردی
ولی این سه ماه اگه واقعا بلند شی و تلاش کنی مطمئن باش میتونی به یه جایی برسی :)!