📜📜📜🌿🌹🌿🌹🌿📜📜📜 #حکمت219 1⃣:منظور از قربانگاه اندیشه چیست؟ #جواب: امام(علیه السلام) تشبیه جالبى در این کلام نورانى براى طمع هاى منفى بیان کرده است; ⚡️ #طمع را به برق آسمان تشبیه نموده که لحظه اى همه جا را روشن مى کند و در شبهاى تاریک تمام فضاى بیابان با آن آشکار مى شود و شخص راهگذر گم کرده راه به شوق در مى آید و به دنبال آن دوان دوان حرکت مى کند. ناگهان برق خاموش مى شود و او در پرتگاهى فرو مى افتد. 🧠 عقل و دانش آدمى که حق را از باطل و نیک را از بد مى شناسد هنگامى که تحت تأثیر برق طمع قرار گیرد به همین سرنوشت گرفتار مى شود. در واقع #طمع، یکى از موانع عمده شناخت است که در طول تاریخ بسیارى از اندیشمندان را به خاک هلاکت افکنده یا دنیایشان و یا دین و ایمانشان را بر باد داده است. طمع آثار زیانبار فراوانى دارد; بسیارى از حوادث دردناک تاریخى بر اثر همین صفت رذیله رخ داده است. 💥 مهم ترین فاجعه تاریخ اسلام، شهادت شهیدان کربلا، از یک نظر به سبب طمع در حکومت رى از سوى «عمر سعد» واقع شد. 📜 در گفتار #حکیمانه_180 خواندیم که امام(علیه السلام)مى فرماید: «الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ; طمع بردگى و اسارت جاویدان است». 📜 در گفتار #حکیمانه_226 نیز خواهد آمد که امام(علیه السلام) طمع‌کار را در بند ذلت گرفتار مى بیند: «الطّامِعُ فی وَثاقِ الذُّلِّ». 📚 در غررالحکم نیز آمده است: «ثَمَرَةُ الطَّمَعِ ذُلُّ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ ؛ ثمره طمع، ذلت دنیا و آخرت است». ✅ طمع باعث ذلت و اسارت مى شود؛ زیرا انسان در موارد طمع غالباً به دنبال چیزى مى رود که از دسترس او بیرون است و یا حق او نیست و پیوسته تلاش مى کند و نیروهاى خود را از دست مى دهد و گاه با محرومیت از آنچه به دنبال آن بود چشم از دنیا بر مى بندد. طمع باعث ذلت انسان مى شود، براى این که جهت رسیدن به آن از آبرو و حیثیت خویش مایه مى گذارد و در برابر هر شخصى سر تعظیم فرود مى آورد. 📚 از این رو در حدیثى از امام حسن عسکرى(علیه السلام)مى خوانیم: «ما أقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أنْ تَکُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ; چه قدر زشت است براى انسان با ایمان که علائقى داشته باشد که سبب ذلت او شود». 👳🏻‍♂شاعر معروف فارسى زبان ؛ سعدى مى گوید: بدوزد شره دیده هوشمند درآرد طمع مرغ و ماهى به بند 🔻در جایى دیگر نیز مى گوید: قناعت سرافرازد اى مرد هوش سر پر طمع بر نیاید ز دوش طمع آبروى تو آخر بریخت براى دو جو دامنى دُر بریخت. 2⃣:منظور از قربانگاه اندیشه ها چیست ؟ 3⃣در متن اصلی نوشته شده " مصارع العقول " یعنی طمع عقل را نابود میکند، چون اندیشه هایی داریم که طمع کار بخاطر طمع ورزی آنها را در ذهنش پرورانده و در واقع خود طمع باعث به وجود آمدن آن اندیشه شده، پس طمع اندیشه را نابود نمیکند بلکه عقل را نابود می‌کند ؛ توضیح بفرمایید. #جواب: ✅ منظور از قربانگاه اندیشه یعنی اینکه عقل انسانها، آن عقلی که باید باعث شود انسان، حق را از باطل تشخیص بدهد و به سمت حق گرایش پیدا کند ، در مبارزه با طمع زمین می‌خورد و مغلوب می‌شود. ✅ اما اینکه در متن" مصارع العقول" آمده اما مرحوم آقای دشتی قربانگاه اندیشه ها ترجمه کرده درست است، چون قبلاً هم در این مباحث داشتیم که آنچه انسانها را به پرداختن به افکار باطل و نقشه کشیدن در رسیدن به دنیای حرام کمک می‌کند، اصلاً عقل نیست ، حیله گری است. ✨ وقتی امام صادق( علیه السلام) میفرماید: "العقلُ ما عُبِدَ به الرَّحمن و اکتُسِبَ بِه الجَنان" ؛ یعنی عقل آن چیزی و سرمایه ای است که با آن بندگی خدا بشود و بهشت بدست بیاید. پرسیدند پس آنچه معاویه داشت چه بود؟ حضرت فرمود: "تلک النُکرء" ، حیله گری است ؛ آنچه معاویه و امثال او دارند عقل نیست حیله گری است. ⏪ بنابراین 🔴 الف) اندیشه آن فرآیندی فکری که انسان را بتواند از جهل و ظلمت جهل به نور بیاورد آن" عقل" است. 🔴 ب) آنچه امثال معاویه ها و انسانهای حیله گری که به دنبال رسیدن مطامع دنیوی هستند را مدد می‌کند آن" حیله گری و نکرء " است، نقشه کشیدن در راه باطل است ، عقل نیست. 📚 آدرس روایت: ازامام صادق( علیه السلام) اصول کافی ج۱، صفحه۱۱ 🖊حجت‌الاسلام مهدوی ارفع 📜🌹🕊 📜🌿🌹 📜📜📜📜