🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت هجدهم - دائو (3) 👇👇👇👇

🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت هجدهم - دائو (3) تفکر موعودخواهی در دائو نسبت به کنفسیوس، پررنگ‌تر دیده می‌شود. می‌توان در این باره به دو نمونه اشاره کرد: نمونه‌ی اول، بر پایه‌ی متن «زندگی قدیس آخرالزمان و پروردگار طریقت» (1)، نوشته‌ی شانگ‌چینگ، در یک سال «چن‌جن»(2) یعنی بیست‌ونهمین سال از دوره‌ی شصت‌ساله، «لی‌هونگ»(3) ظهور خواهد کرد تا جهانی نو برپا کند که در آن، برگزیدگان تحت حکومت «قدیس آخرالزمان» زندگی کنند(4) . نمونه‌ی دوم، موعودباوری عمیق آیین دائو، ظهور و بروز جریان پیامبران دروغین و مدعیان نجات‌گری در تاریخ تحولات آن آیین است. میرچا الیاده در دائرةالمعارف دین از متنی نام می برد که به ماجرای این مدعیان پرداخته است (5). همه‌ی این‌ها حکایت از جدی بودن اندیشه‌ی موعودخواهی در بین چینیان می‌باشد. 💢 مانی مانی، در یک خانواده‌ی ایرانی در شهر بابل به سال 216 م. متولد شد. پدرش، پاتِک نامیده می‌شد که از همدان به بابل رفته و آیین صابئیان(6) را پذیرفته بود. مانی در سال 228م. ادعای رسالت کرد و برای تبلیغ آیین خود، به سرزمین‌های مختلف سفر کرد. وی به سال 243م. هنگام تاج‌گذاری شاپور اول نزد او آمده و وی را به دین خود دعوت کرد. شاه از او استقبال کرد. او نیز کتابی به زبان پهلوی ساسانی نوشت و آن را شاپورگان(7) نامید. وی برای تبلیغ دین خود، به آسیای میانه نیز سفر کرد و پس از بیست سال در زمان بهرام اول، به ایران باز گشت اما این پادشاه با مانی، دشمنی کرد و او را در سال 274م. کشت. ادامه دارد... 🔺پی نوشت ها: (1). Sheng tao chun – chinghou – shang- chi - ligh (2). Chen – jen (3). Li Hung (4). به نقل از مجله هفت‌آسمان، شماره 12 و 13، ص 125. (5). Lao – Chungin – Sunychen – Chungin: the Encychlopedia of Religion V.147. (the enoyclopedia of Religion) (6). پیروان حضرت یحیی (ع) را گویند. (7). شاپورگان یا شاهپورگان، یکی از کتب مانی است که به زبان پهلوی ساسانی نوشته شده است. این کتاب به نام شاهپور اول، و حاکی از مطالب متعلق به مبدأ و معاد بوده، بعضی از قسمت های آن و ترجمه ی پهلوی انجیل، در ضمن قطعات مکشوف تورفان به دست آمده است. عرب‌ها، شاپورگان را شبورقان گفته‌اند (ر.ک: ایران در زمان ساسانیان، ص 284؛ دانشنامة مزدیسنا، ص 342). 📚 فصلنامه منجی/ شماره 36/ بهار 1397 🆔 @bonyademahdi

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت نوزدهم - دائو (4) 👇👇👇👇

🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت نوزدهم - دائو (4) مانویت در فاصله‌ی میان ظهور مسیحیت و اسلام پدید آمد و در مدت کوتاهی فراگیر شد و پیروانی پیدا کرد. این آیین ترکیبی است از اعتقادات صابئیان، بودائیان، زرتشتیان و مسیحیان. اصول عرفانی و انسانی این آیین به گسترش آن شتاب داد و آن را در شرق، تا چین و در غرب، تا مرکز اروپا پیش برد. حاکمان ایران و روم و سرزمین‌های دیگر، با مانویان از در خصومت درآمدند و دسته‌دسته آن‌ها را کُشتند. و سرانجام، محکمه‌ی تفتیش اروپا، گروهی از مانویان را در قرن سیزدهم میلادی نابود کرد. اعتقاد به موعود در عقاید مانوی نیز خودنمایی می‌کند. در انجیل زنده (1) که از متون مقدس مانویان و منسوب به مانی است، مانی خود را فارقلیط، یعنی همان که مسیح مژده‌ی آمدنش را داده بود، می‌داند. در زبور مانوی که یکی دیگر از آثار ادبی مانویان است و به پیروی از زبور داوود سروده شده، مانی، همان فارقلیط معرفی شده است: «او را بزرگ می‌داریم. فارقلیط، مانی را پسر و روح‌القدس را، آنان را می‌ستاییم با راستی»(2) . البته در جایی دیگر، نوید موعود دیگری به جای مانی داده شده است: «ای فارقلیط! تو از عیسی نازل شده‌ای، با صلح آمدی، ای خورشید نوین جان‌های آدمیان! ... بِمای (3) تو را بستاییم و موعود نوین تو را (4)». در قطعه‌ی شماره 4، اسناد مکشوفه‌ی تورفان (کلکسیون لنینگراد) پرسش‌هایی درباره‌ی آخرالزمان و علامات آن مطرح می‌شود. این اسناد سال‌ها پس از زمان مانی نوشته شده است، ولی از آن‌ها چنین برمی‌آید که پیروان مانی به ظهور وی در آخرالزمان، معتقدند... ادامه دارد... 🔺پی نوشت ها: (1). این اثر به زبان سریانی نوشته شده و بخشی از آن که از سریانی به یونانی ترجمه شده است، در مجموعه دست‌نوشته‌های مکشوف در اکسیرینخوس (oxyr hynchus) یونان وجود دارد. (2). آلبری، سی.آر.س، زبور مانوی، ترجمه اسماعیل‌پور، فرمور 220 . (3). بِما (Bema): جشنی مانوی. همان عید ایستر که در ماه مارس برگزار می‌شد. در لغت به معنای «تخت و اورنگ» است. در اصل جشن عروج مینویی مانی است. مانویان، مرگ و شهادت مانی را جشن می‌گرفتند؛ چه، معتقد بودند که وی از زندان تن آزاد گردیده و عروج کرده است. در مراسم بِما، تمثالی از مانی در برابر حضار می‌نهادند و به سرودخوانی و نیایش می‌پرداختند. (4). زبور مانوی، مزمور 227. 📚 فصلنامه منجی/ شماره 36/ بهار 1397 🆔 @bonyademahdi

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیستم - دائو (5) 👇👇👇👇

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیستم - دائو (5) در شاپورگان، ترجمه‌ی مولر(1) ، نام «خردیشهر ایزد» آمده که در آخرالزمان باید ظهور کند. جکسون عقیده دارد که بی‌شک، عیسی به این لقب نامیده شده است(2) . به هر حال، وقایعی که با ظهور مصادف می‌شود، علامات شگفت‌انگیزی است که در آسمان پدید می‌آید و بر آمدنِ خردیشهر ایزد دلالت می‌کند و به همه‌ی اهل دنیا پیام می‌فرستد، اما اشخاص شرور، او را انکار می‌کنند و کاذب می‌شمارند. مشخصات کلی که برای موعود چینیان (با توجه به آیین سه‌گانه‌ی کنفوسیوس دائویی، بودایی) می‌توان گفت به شرح ذیل است: - نجات‌بخشی جمعی دارد، خصوصیت جهان‌شمولی دارد. - رو به گذشته‌ی زرّین دارد. زیرا چینیان به شدت تحت تأثیر کنفوسیوس هستند که بازگشت به نظام فرزانه‌ی شاهان باستان را وعده داده است. اگرچه این وعده‌ای است که بعداً محقق خواهد شد ولی ساختار فکری آن بر اندیشه و الگوی پیشینیان شکل گرفته است. در همه‌ی آیین‌ها مانند زرتشت، هندو و بودا و کنفوسیوس و دائو، مانی و نظایر این‌ها، مفهوم «موعود» مطرح شده است. اگرچه آنان آموزه‌ی موعود را مطابق آیین خود تعریف کرده و هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارا هستند اما همه‌ی آن‌ها درصدد پاسخ به یک میل درونی هستند و آن «تحقق میل به نجات بشر» می‌باشد(3) . 🔺پی نوشت ها: (1). Muller (2). آقای تقی‌زاده می‌نویسد: این منجی که به اسم دوست خوانده می‌شود، پسر خدا است و در بعضی روایات، همان انسان ازلی است و گاهی اوهرمزد یا خرذی‌هیشهر و گاهی عیسای متعالی خوانده می‌شود و مانویان به او، عیسای منور و درخشان می‌گویند. ر.ک: مقالات تقی‌زاده، ج9، مانی و دین او، ص 44. (3). منجی در ادیان، روح‌اله شاکری. 📚 فصلنامه منجی/ شماره 36/ بهار 1397 🆔 @bonyademahdi

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیست و یکم - منجی‌گرایی در جهان (1) 👇👇👇👇

🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیست و یکم - منجی‌گرایی در جهان (1) بنابر اعتقاد مسیحیان، آخرین نجات‌دهنده و تسلّی‌بخش آن‌ها، همان عیسی مسیح است که بار دیگر زنده خواهد شد و جهان را از فساد و تباهی نجات خواهد داد. برخی از فیلسوفان و دانشمندان غربی نیز آشکارا اعلام کرده‌اند که جهان در انتظار مصلحی بزرگ است که زمام امور جهان را به دست گرفته، همه‌ی انسان‌ها را زیر یک پرچم و یک شعار گرد می‌آورد؛ به عنوان نمونه: انیشتین می‌گوید: روزی که سراسر جهان را صلح و صفا فرا گیرد و مردم با یکدیگر دوست و برادر باشند، دور نیست(1). 💢 منجی‌گرایی در میان اقوام و نژادهای اروپایی 1. نژاد «اسلاو» بر این عقیده‌اند که از مشرق‌زمین، یک نفر برمی‌خیزد و تمام قبایل اسلاو را متحد ساخته و آن‌ها را بر دنیا مسلّط می‌کند. 2. نژاد «ژرمن» معتقدند یک نفر فاتح از طوایف آنان قیام کرده و «ژرمن» را بر دنیا حاکم می‌گرداند. 3. اهالی صربستان، انتظار ظهور «مارکو کرالیویچ» را دارند. 4. ساکنان جزایر انگلستان، از چندین قرن پیش آرزومند و منتظرند که «آرتور» از جزیره‌ی آلون، ظهور کرده و نژاد ساکسون را در دنیا غالب نموده و سعادت جهان نصیب آن‌ها گردد. 5. «اسن‌»ها معتقدند، پیشوایی در آخرالزمان ظهور کرده، دروازه‌های ملکوت آسمان را برای آدمیان خواهد گشود. 6. اقوام اسکاندیناوی بر این باورند که، برای مردم دنیا بلاهایی می‌رسد و جنگ‌های جهانی اقوام را نابود می‌سازد. آنگاه «اودین» با نیروی الهی ظهور کرده و بر همه چیره می‌شود. 7. اقوام اروپای مرکزی در انتظار ظهور «بوحض» می‌باشند. 8. یونانیان می‌گویند: «کایوبرگ» نجات‌دهنده‌ی بزرگ ظهور خواهد کرد و جهان را نجات خواهد داد و ... ادامه دارد... 🔺پی نوشت : (1). حکومت جهانی مهدی، ص7. 📚 فصلنامه منجی/ شماره 37/ تابستان 1397 🆔 @bonyademahdi

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیست و دوم - منجی‌گرایی در جهان (2) 👇👇👇👇

🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیست و دوم - منجی‌گرایی در جهان (2) 💢 منجی‌گرایی در آمریکا، آسیا و آفریقا در میان قبایل سرخ‌پوست آمریکایی، این عقیده رایج است که روزی «گرد» منجی سرخپوستان، ظهور خواهد کرد و آن‌ها را به بهشت زمین رهنمون خواهد ساخت. ایرانیان باستان معتقدند، «گرزاسیه» قهرمان تاریخی آنان، زنده است و در کابل خوابیده و صدهزار فرشته او را پاسبانی می‌کنند تا روزی که بیدار شده، قیام کرده و جهان را اصلاح نماید. چینی‌ها باور داشتند که «کرشنا»، ظهور کرده و جهان را نجات می‌دهد. گروهی از مصریان (که درحدود 3000 سال پیش از میلاد در شهر ممفیس زندگی می‌کردند)، معتقد بودند، سلطانی در آخرالزمان با نیروی غیبی بر جهان مسلط می‌شود، اختلاف طبقاتی را از بین می‌برد و مردم را به آرامش و آسایش می‌رساند. گروهی دیگر از مصریان باستان معتقد بودند که فرستاده‌ی خدا در آخرالزمان در کنار خانه‌ی خدا پدیدار گشته، جهان را تسخیر می‌کند. ملل و اقوام هند، در انتظار مصلحی هستند که ظهور کرده، حکومت واحد جهانی تشکیل خواهد داد. برهمائیان از دیرزمان بر این عقیده بودند که در آخرالزمان، «ویشنو» ظهور کرده و بر اسب سفیدی سوار شده، شمشیر در دست گرفته و مخالفان را خواهد کشت و تمام دنیا، برهمن گردیده و به این سعادت می‌رسند. اعتقاد به منجی‌ در میان بومیان مکزیک نیز وجود داشته است و ...(1) پس، انتظار ظهور یک مصلح آسمانی و نجات‌دهنده‌ی بزرگ، منحصر در ادیان نیست و جنبه‌ی منطقه‌ای ندارد؛ بلکه گسترده، فراگیر و جهانی است و ریشه در فطرت انسان‌ها و نیازمندی آن‌ها به رفع مشکلات و دشواری‌هایشان به دست یک انسان برتر دارد(2). ادامه دارد... 🔺پی نوشت: (1) . او خواهد آمد، صص 88-87؛ ظهور مهدی از دیدگاه اسلام و مذاهب و ملل جهان، صص 45-44. (2) . مهدویت پیش از ظهور، رحیم کارگر، صص 34-31، با اندکی تلخیص. 📚 فصلنامه منجی/ شماره 37/ تابستان 1397 🆔 @bonyademahdi

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیست و سوم - منجی‌گرایی در جهان (3) 👇👇👇👇

🆔 @bonyademahdi 🔶 #منجی_در_ادیان 🔸قسمت بیست و سوم - منجی‌گرایی در جهان (3) 💢 اشتراکات و تفاوت‌های «منجی» در معتقدان به آن : 🔹1- عقیده به ظهور منجی بزرگ در آخرالزمان که جهانیان را از ستم استبداد و بیداد رهایی خواهد بخشید، اعتقادی همگانی در میان پیروان ادیان، به‌خصوص ادیان بزرگ الهی و ابراهیمی است. نویدها و بشارت‌های آنان، مؤیّد همین مطلب است. 🔹2- منجی ملت‌ها در ادیان، به‌خصوص ادیان ابراهیمی، هدفی واحد دارند و آن، اقامه‌ی عدل و داد و برپایی نظامی عادلانه و الهی است. ادیان غیرابراهیمی هم همین اهداف را در مراتب پایین‌تری دنبال می‌کنند و بشارت نجات، کمال، عدالت و ... سر می‌دهند. 🔹3- همگی، اکثراً در اینکه پیش از آخرالزمان، فساد، مشکلات طبیعی و غیرطبیعی جهان را فرا می‌گیرد، اشتراک نظر دارند. 🔹4- در بیشتر این ادیان، تعیین زمان برای آمدن منجی روشن نیست، به‌ویژه در ادیان ابراهیمی هرگونه تعیین وقت مردود شمرده شده است. چون زمان ظهور، نامعلوم است. 🔹5- حوادث و اتفاقات قبل از ظهور منجی در ادیان مختلف، تقریباً با یکدیگر مشابه است؛ در تمامی آن‌ها، اتفاقاتی از قبیل سیل، زلزله، فرو رفتن در زمین، قحطی و گرسنگی، شیوع بیماری‌های مهلک و ... را داریم. 🔹6- اگرچه برخی از آنان دعوت جهان‌شمولی دارند، ولی برخی دیگر در ابتدا قوم‌مدار هستند و به تدریج از قوم‌مدار بودن، بیرون رفته و سمت و سوی جهان‌شمولی به خود می‌گیرند(1). ✅ نتیجه‌گیری با توجه به بررسی مطالب مطرح شده، می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که، اصل ظهور منجی در میان همه‌ی ادیان و اقوام، امری مسلّم بوده و در آن ها، سخن از مٌصلحی به میان آمده که در آخرالزمان ظهور کرده و به جنایات و ستم‌ها پایان داده و شالوده‌ی حکومت واحد جهانی را براساس عدالت، پایه‌ریزی می‌نماید و مدینه‌ی فاضله‌ای را که آرزوی بشر از ابتدای تاریخ تاکنون بوده، ایجاد می‌نماید. 🔺پی نوشت : (1). منجی در ادیان، روح‌اله شاکری زواردهی، صص 252-250. 🆔 @bonyademahdi