#حکمت72 قال (علیه السلام ): الدَّهرُ یُخلِقُ الابدانَ و.... ♠️دنیا بدن ها را فرسوده، وآرزوها را تازه می کند، مرگ را نزدیک وخواسته ها را دور ودراز می سازد، کسی که به آن دست یافت خسته می شود- وآن که به دنیا نرسید رنج می برد. ♣️انسان وقتی به چیزی دست نیابد دچار رنج فقدان می شود و وقتی به چیزی که می خواسته برسد، برای حفظ آن به سختی دچار خواهد شد. ⚫️انسان از روزی که پا به عرصه ی وجود می گذارد در ظاهر روبه رشد است؛ اما درحقیقت به پایان عمرش نزدیکتر وشمارش معکوس عمر او آغاز می گردد وبا چرخش زمین وماه وخورشید وگذر شبانه روز بدن انسان دچار خلقت جدیدی شده ورو به کهنه گی می گذارد وبه فنا ونابودی نزدیک می شود. ودراین هنگام تازه آرزوهایش بیدار می شود وبرای آینده نقشه ها می کشد. 🔘حضرت در مواجهه ی با دنیا در نهج البلاغه مطالبی را ذکر کرده اند: ✔️در خطبه ی ۸۲- در خطبه ی ۸۳- در خطبه ی ۱۵۷- در خطبه ی ۱۱۱- ودر حکمت ۱۳۱'