‌‌ از إمامِ شهید -سلام الله علیه- آموختم: زندگی خیلی عظیم و جلیل و خطیر و والاتر از این است که مؤمن با بادهای این دنیا بلرزد؛ آدم اگر بداند زندگی یعنی چه، کوه‌ها زائل و دریاها متلاطم می‌شوند أمّا او پایْ در جانِ زمینْ ثابت و راست‌قامتْ چشم در چشمِ حقیقت و گوش بر ندای او محکم ایستاده است. ‌‌

‌ علائم نگارشی وجود عینی ندارند؛ صرفا در نوشته‌ها هستند و جعل و إعتبارِ محض‌اند. مهدی عاملی وجود عینی دارد و جا إشغال کرده و اکسیژن می‌سوزانَد. أما ما «علائمِ نگارشِ رستگار» داریم، ولی مهدی عاملیِ رستگار نه. ببینید چطور متحلّي به حُلیّ‌ِ «آراستنِ مِصرع‌ای مربوط به مولای شهید» شده است. ‌

‌ ‌امشب شبِ زیارتیِ مولای‌مان حضرت سیدالشهداء أبي‌عبدالله علیه‌السلام است. طبق روایات عدیده‌ی صحیحه، أرواحِ صد و بیست‌ و چهار هزار پیامبر با أوصیای‌شان، که خاتم‌الأنبیاء و أئمه از جمله‌ی ایشان‌اند، برای زیارتِ حضرتِ سیدالشهداء علیه‌السلام در هر پنجشنبه‌شب به سرزمینِ کربلاء می‌آیند. هم‌نوا با أنبیاء و أوصیای ایشان، سه‌بار صدا بزنیم: صلّی اللهُ علیك یا أباعبدالله ‌‌

‌‌ تدریسِ کتابِ شریفِ معالم الأصول را (تا دقائق‌ای دیگر) شروع خواهم کرد قربةً إلی الإمامِ الحُجّة علیه‌السلام ‌‌

‌ اگر «لقد خلقْنا الإنسان في کَبَد»، به‌نظر می‌رسد «کاستنِ رنجِ إنسان‌ها موضوعیّت دارد». ‌‌

‌‌ در زمانه‌ی غلبه‌ی حسودانْ و أما بنعمة ربّك فحدّ‌ِث از فعلیّت می‌افتد؛ بله، کاد الحسدُ أن یَغلِب القَدَر. أما خب چشم‌خوردنْ فقط ناشي از حسادت نیست؛ گاهی دوستِ آدم یا حتی خودش خودش را چشم می‌زند مثلاً فخرِ یک معیّت را می‌فروشی و به آنی از دست‌اش می‌دهی و قطع می‌شود. گیری کرده‌ایم به‌قرآن و الحمد لله في کل آن. ‌‌

‌ خیال‌ام اینطور راحت‌تر است که خودم و جمیع متعلقات‌ام را به خدا بسپارم؛ من واقعاً عاجزتر از این هستم که از پسِ إداره‌ی خودم بربیایم. فوّضت أمري إلی الله. ‌

‌ شرح جامی نیز ایز کامینگ تا کمتر از بیست‌ساعتِ دیگر، بحول الملک القدیر و از خدا، قبل از توفیقِ إتمام، لیاقتِ إخلاص می‌طلبم ‌

‌ ‌یا أبا عبدالله، و أَحسَنَ منك لم تَرَ قَطُّ عَيني و أَجملَ منك لم تَلِدِ النّساءُ خُلِقتَ مُبَرَّئاً من كلّ عيب كأنّك قد خُلِقتَ كما تشاءُ ‌

‌ سلامٌ علی القائلینَ نزّلَني ثمّ نزّلَني .. ‌

‌ نشست أدبی (جلسه‌ی اول) موضوع: چقدر باید أدبیات بخوانیم؟ [مدرسه‌ی علوم دینی «إمام‌خمینی (ره)» ارومیه] تاریخ: 21 آبان 1403 ‌ (کیفیت ضبط: پایین) ‌

‌‌ چه کسی تعیین می‌کند آن عددی که به آقای الف در حالتِ خلسه‌اش گفته‌اند ۵۳۴ است، نه ۴۵۳؟ ‌