🌷امام مهدی شناسی ۱۱۸۲🌷 ☀️نورانیت امام☀️ 💠‌در روایتی حضرت امام عسکری (علیه السلام) فرمودند: "به (این) درخت علم و دانش که منحصر به محمد و آل محمد (ع) است نزدیک نشوید؛ زیرا از میوه این درخت، کسی تناول نمی کند مگر آل محمد (ص)... واین درخت تمام اقسام میوه‌ها را مانند انگور، انجیر، رطب، توت، عناب، زیتون و سایر میوه‌ها و خوردنی‌های دیگر را داشت». 💠حضرت امام رضا (ع) در این باره فرمودند: "جناب آدم بر خلاف امر خداوند، چشم به مقام و منزلت آل محمد (ص) نمود و حوا نیز بر اثر تسلط شیطان، به منزلت حضرت فاطمه (ع) چشم دوخت، تا این که آدم و حوا بر اثر خوردن آن میوه از جوار حق به زمین فرستاده شدند». 💠متأسفانه مکر شیطان لعین منجر به فرود آمدن آدم (ع) بر زمین شد. او از فراق بهشت و همسرش حواء گریه‌ها می‌کرد. فرشته ای که حامل عهد پیمانها بود نیز در بهشت بود و حضرت آدم (ع) به خاطر انوار مقدس او را دوست می‌داشت و به واسطه محبتی که او به محمد و اهل بیت اش داشت، علاقه زیادی به او پیدا کرده و با او مأنوس بود و به منظور تجدید پیمان دربهشت با آن فرشته، مصافحه می‌کرد. 💠وقتی حضرت آدم (ع) روی زمین آمد، بسیار دل تنگی می‌کرد. در اخبار نقل کرده اند که حضرت آدم (ع) حداقل دویست سال یا در بعضی از اخبار، بیشتر (چهار صد سال گریه کرد و اشک اش مانند سیل جاری بود تا روزی که خداوند متعال بر حضرت آدم (ع) تفضل فرمود و به برکت این عنایت، بر ایشان و بر بنی آدم نیز از جهت اتمام حجت بر منکران و معاندان ائمه اطهار (ع) و اکمال نعمت بر اهل محبت و ولایت، لطف فرمود و آن فرشته را به شکل سنگی بسیار درخشان و نورانی به زمین فرستاد و آن را در مسیر حضرت آدم (ع) قرار داد. وقتی جناب آدم (ع) با این سنگ شریف روبه رو شد، احساس کرد که به این شیء مقدس، محبت و علاقه دارد و این شیء، جاذبۂ عجیبی در وی ایجاد نمود. از این جهت در مقام سؤال برآمد و پرسید که «پروردگارا، این چه سری است که این قدر من مجذوب این سنگ شده ام»؟ 💠جناب جبرئیل (ع) نازل شد و گفت که «ای آدم، نمیدانی این چیست؟ این همان فرشته ای است که تو در بهشت با او مصافحه می‌کردی و او حامل عهدنامه‌های همه خلایق است! سپس حضرت آدم (ع) اظهار داشت که من نمی توانم از این سنگ بگذرم. باید این دوست گرامی را با خودم ببرم و همیشه با من باشد؛ لذا روی دوش خود گذاشت. این فرشته، حامل عهد بود و به واسطه آن عهدها و محبت اش به انوار مقدس، ثقلی داشت. در واقع نوعی سنگینی معنوی بود. برای همین حضرت آدم (ع) احساس خستگی می‌کرد». 💠اگر رجوعی کنیم به عالم ذر و عهد و پیمان خود را به یاد آوریم:«السلام علیک یا میثاق الله الی أخده و وکده». «سلام بر تو ای پیمان خدایی که در آن عالم بسته ایم» خواهیم دانست نسبت به وظیفه خویش بسیار کاهل و فراموش کار هستیم. 💠متأسفانه بر اثر تعلقات دنیوی و نبود ارتباط قلبی با امام زمان (عج)، سنگینی این پیمان را مانند آن سنگ بر دوش خود احساس نمی کنیم. و اگر میشد از این پس به انجام این عمل عبادی، محکم و استوار می‌شدیم و هر روز یاد امام زمان را در دل و زبان مان جاری می‌شد و یاد حضرت مهدی (عج) با را همانند آن حامل میثاق می‌دانستیم که برای همیشه آن را به جای دوش، در دل خود جای می‌دادیم قطعا مورد تکریم و عنایت خاصه حضرت باری تعالی قرار می‌گرفتیم. 💠حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) فرمودند: «فدعا الناس ظاهرا وباطنا وندبهم سرا و إعلانا واستدعی التنبیه علی العهد الذی قدمه إلی الذر قبل النسل». «خداوند از مردم خواسته تا عهدی که در عالم ذر از آنان گرفته شده به یاد آورند» 💠در غیبت امام عصر تا حداقل کاری را که به عنوان محب ایشان باید انجام دهیم، این است که در طول روز با دل و زبان به یاد او باشیم، و ایشان را ناظر بر تمامی اعمال خود بدانیم و در مرحله بعدی، فرهنگ انتظار را نشر دهیم و جامعه را به سوی دعاهای حقیقی برای ظهورش سوق دهیم. ‌📚معرفت به نورانیت امام عصر (عجل الله فرجه) ✍محمد تقی تقی پور #مهدی_شناسی #نورانیت_امام #قسمت_1182 #امام_زمان @mahdimontazeremast