هرچه ڪویت دورتر ، دل‌تنگ‌تر ، مشتاق‌تر در طریق ِعشقبازان مشڪل ِآسان ڪجا...؟

صلی الله علیک یا اباعبدالله شب جمعه است هوایت نکنم می میرم یادی از صحن و سرایت نکنم می میرم نام ما را بنویسید کف صحن حسین بنویسید که یک بی‌سر و پا جامانده ...

از حسین این همه اصرار حسن حرف بزن! از حسن بغض پیِ پی بغض برادر سخت است....

‌ ‌ ‌ ‌ وقتِ رفتن کاش در چشمم نمی‌غلتید اشڪ آخرین تصویرِ او در چشم‌ هایم تـار بود(:

خرمای نخلستان من ، خرمای ختمت شد همسایه‌ها خوردند و خندیدند و رفتند...

مشکی بپوشید روضه بخونید زبان بگیرید خانه ای مادر جوان از دست داده... زن ها را خبر کنید، دختر دارد این خانه! مرد ها را صدا کنید، مردش داغدار شده.. بچه کوچک هست اینجا، دلداریشان بدید پسر بزرگ خانواده را اما، کاری نداشته باشید بگذارید او باشد و تنهایی اش حالا حالا ها گریه دارد...

....

وَ وَصْلُكَ مُنَي نَفْسِي وَ إلَيْكَ شَوْقِي . . .

بیا خیال کنیم... دستانمان بین ضریح گره خورده‌اند! بیا خیال کنیم... کفش‌ هایمان را از کفش‌داری گرفته‌ایم و... عقب‌عقب قدم بر می‌داریم و می‌گوییم: ولا جعله الله آخرالعهد منی لزیارتکم! بیا خیال کنیم امشب کربلاییم!

ما عاشقِ توییم! همین است ماجرا...

نوبت به روضه هاى لهوفت نميرسد تركيب بند محتشمت مى‌کُشد مرا!