💐 یادداشتی در باره مردِ تمام ، حضرت آیت الله سید مرتضی محمودی (دامت افاضاته) 🟢 بسم الله الرحمن الرحیم جمعه ای که گذشت سال روز برگزاری رسمی اولین نماز جمعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود، این روز مبارک مجاهدت های آیت الله محمودی پرسابقه ترین امام جمعه انقلابی و انقلابی ساز وقت ورامین را در بسیاری اذهان، از جمله راقم سطور تداعی و زنده کرد تا در باره شخصیت والا و ذو ابعادش سخنی کوتاه به رشته تحریر در آورد؛ بدان امید که نسل جوان استان تهران و هرجای میهن اسلامی با این عالم دین ، هدایتگر طریق حق و بزرگ مرد اهل معارف الهی ، تقوا و اخلاص آشنا شوند تا سره را از ناسره بازشناسند. چه این که در پیشگاه خداوند دو دسته دارای آبرو و اعتبار هستند؛ یکی انسان های مخلص ، عاشق و دلداده به خداوند و دوم اهل علم و بصیرت که حاج آقا محمودی بزرگوار و عزیزمان در هر دو دسته قابل تعریف، توصیف و تحلیل هستند. به آن نشان که هر مؤمن منصف و قدر شناسی وقتی تاریخ زیست مؤمنانه و مجاهدانه آیت الله محمودی را تورق، بازخوانی و بازبینی می کند به عینه می بیند که ایشان از عنفوان جوانی و تا مقطع فعلی در عمر پرخیر و برکتشان مستمراً دامن همت به کمر بسته از هر چه غیر خالق هستی قطع تعلق کرده و دل بریده و فقط نرد عشق با حضرت معبود باخته. دلباخته ای که نه با نیش طاعنان میدان را ترک کرده و نه با نوش ها_تمجیدها_ی این و آن غره شده است. شخص واقع بین او را فرزانه ای بی آلایش ، مردمی ، خوش خو ، خوش رفتار، دلسوز و دردمند و اسوه اخلاق ، معلم خیر و نیکی، صبر و مقاومت ، ایثار ، ساده زیستی ، عالم وعامل به دین، ملجأ و پناه محرومان، همنشین پیشکسوتان ، همدل با میانسالان و پدر مهربان و مشوقی تمام عیار برای همه جوانان تشنه آگاهی و بصیرت می بیند که با شادی بندگان خدا شاد و با غم آنان اندوهناک می شود. شخصیتی که ساده زیستی را زیست کرده ، اخلاق را در مراتب مثال زدنی اش عملی و متجلی ساخته ، مقام او را مغرور ، متکبر و سرکش نساخته ، داشتن و نداشتن جایگاه او را دگرگون نساخته، منصب برایش محملی برای خدمت، سخنگاه نماز جمعه سنگری برای دفاع از دین و حقوق مظلومان ، بیت ساده اش خانه مردم ، خودش مورد اعتماد امامین انقلاب بوده است و.... آن که اوراق این دفتر را ورق می زند ، دلاور مردی را می بیند که در مصاف با سلطان جور پیش از دعوت دیگران به مبارزه، خود پیشگامانه تن به خطر می دهد، پس از پیروزی انقلاب و با تجاوز نظامی دشمن بعثی برای دفاع از کشور اسلامی شخصاً در میادین دفاع مقدس حضور می یابد؛ جوان نخبه و رعنایش را حسین وار در راه خدا تقدیم می کند و خم به ابرو نمی آورد و حتی یک بار نمی گوید من پدر شهیدم و هزینه ای بزرگ برای دین و شما ملت داده ام؛ اما برای شهید دادگان شمع صفت می سوزد و غمخوار دلسوختگان می شود و زبان حال و قال شهیدان شاهد و خانواده هایشان می شود. چون از سیم خار دار نفس خویش ضفرمندانه می گذرد و خود را نمی بیند، خدای رحمن براساس سنت ربوبی خویش، عمل مخلصانه ی این بنده پاک نهادش را نمایان می کند تا الگوی ایمان و عمل صالح را به رهپیویانش نشان دهد. چشم بینا و حقیقت بین، عبدصالح خداوند و مشعل دار هدایتی را می بیند که حتی اگر به دلیل عوارض جسمانی خانه نشین می شود، همچنان نور بر تاریکی می تاباند و هر طالب حقیقتی در سیمای منور او نور ایمان ، عشق و اخلاص را می بیند و سپس چون حافظ به خود می گوید: ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی وان گه برو که رستی از نیستی و هستی گر جان به تن ببینی مشغول کار او شو هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی مخاطبان عزیز! سخنی که در وصف این مردخدا گفته شد بسیار کمتر از آنی است که ایشان لایقش هستند؛ به قول صاحب گلشن راز «که را گویم که او مردِ تمام است» بنابراین حق مطلب را می بایست اهل بیان و قلم بجا آرند؛ همین قدر به عنوان پایانی بر نوشتار عارض است که نگارنده نه تنها همچون شما سپاسگزاران و هزاران هزار مردم قدر شناس خطه ولایتمدار ورامین بلکه استان تهران، از اعماق جان حضرت آیت الله سید مرتضی محمودی (دامت افاضاته) را دوست می دارد، زیرا این «مرد تمام» سزاوار دوست داشتن هستند. خداوندا این نعمت کم بدیل و بنده مخلص و نافعت را از هر گزند مصونش بدار. 🖊حبیب الله مطهری/ #صالح پــایــگاه اطــلاع رســانی دفــتــر آیت الله محــمـودی گلپایگانی https://eitaa.com/mahmudi_ir