گمنامی را دوست داشت در وصیت نامه‌اش به این نکته صریح اشاره کرده بود که: "مرا غریبانه تحویل بگیرید غریبانه تشییع کنید و غریبانه در بهشت معصومه(سلام الله علیها) قطعه 31 به خاک بسپارید..." برای #گمنام ماندنش تدبیری هم اندیشیده بود؛ وصیت کرده بود که چیزی روی قبرش ننویسیم.... فقط بنویسیم: پرکاهی تقدیم به پیشگاه حق‌تعالی... سالرو‌ز شهادت: ۱۸ خرداد ۱۳۹۵ #شهید_احمد‌_مکیان

شهید حسن عبدالله زاده: جنگ یه بخشش در جبهه است، 90 درصدش پشت جبهه است... باید شهادت ذاتی باشه، اصلا اگر نباشه شهید نمیشی... #یاد_شهیدان #‌شهید_حسن_عبدالله_زاده

⭕️جوابِ سقایِ کودکان تشنه لب خوزستان را با رگبار دادند... #شهید‌_ضرغام_پرست

الحمدالله الذی جعلنا من التمسکین بولایة امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام عیدتان مبارک 🌹🌹

بخشی از وصیت‌نامه شهید رضا نادری: «ای برادر کجا می‌روی؟! کمی درنگ کن! آیا با کمی گریه و یک فاتحه شما بر مزار من و امثال من مسئولیتی را که با رفتن خود بر دوش شما گذاشته‌ایم از یاد خواهی برد؟! ما نظاره گر خواهیم بود که تو با این مسئولیت سنگین چه خواهی کرد». شهید رضا نادری در عملیات مرصاد طرح محاصره‌ منافقین در تنگه چهار زبر را مطرح کرد و اولین کسی بود که تنگه‌ مرصاد را بست و منافقان را غافلگیر کرد و از همانجا در 67/5/5 راهی آسمان‌ شد. #یاد_شهیدان #شهید_رضا_نادری

🔴 ما کجاییم در این بحر تفکر، تو کجا؟! 🌐 فانوس قرن: http://eitaa.com/joinchat/81461248Cc536844d89

⭕️ کاربر ترکیه ای: خدایا، با وجود اینکه ایران سالهاست تحت تحریمهای آمریکاست ولی هواپیماهای اطفا حریقش فعال هستند اما در ترکیه ای که وارد 10 اقتصاد بزرگ دنیا شده 1عدد هم هواپیمای اطفا حریق فعال نیست کدام یک از شما این شرمندگی را تجربه میکند، کدام مقام، کدام مسئول؟! @TWTenghelabi

🎥آمریکایی ها این همه تمرین می‌کنند تا به اینجا برسند 😉 ببنید

☠شکنجه خاموش ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد،  بعد از جنگ آمریکا با کره، یکی از پیچیده‌ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار داد.  حدود ۱۰۰۰ نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی ‌شده بودند که از همه ی استانداردهای بین‌المللی برخوردار بود. این زندان همه امکاناتی که باید یک زندان طبق قوانین بین‌المللی برای رفاه زندانیان داشته باشد، دارا بود.    آب و غذا و امکانات به ‌وفور یافت می‌شد. از هیچ‌یک از تکنیک‌های متداول شکنجه در آن استفاده نمی‌شد، اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در این اردوگاه گزارش ‌شده بود. عجیب اینکه زندانیان به مرگ طبیعی می‌مردند. با اینکه حتی امکان فرار وجود داشت اما زندانیان فرار نمی‌کردند!   آن‌هایی که جان سالم به در برده بودند، احترام درجات نظامی را میان خودشان و نسبت به هموطنانشان که مافوق آن‌ها بودند رعایت نمی‌کردند  و در عوض، عموماً با زندانبانان خود طرح دوستی می‌ریختند. دلیل این رویداد، سال‌ها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد. ۱- در این اردوگاه، فقط نامه‌هایی که حاوی خبرهای بد بود به دست زندانیان می‌رساندند و نامه‌های مثبت و امید بخش تحویل نمی‌شد. ۲- هر روز از زندانیان می‌خواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خود خیانت کرده‌اند، یا می‌توانستند خدمتی بکنند و نکردند تعریف کنند. ۳- هرکس که جاسوسی سایر زندانیان را می‌کرد، سیگار جایزه می‌گرفت  اما کسی که در موردش جاسوسی شده و معلوم شده بود خلافی کرده به‌ هیچ ‌وجه تنبیه نمی‌شد. در این شرایط همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند.  این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده ، چراکه اولاً با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین می‌رفت.  ثانیاً با جاسوسی، عزت‌ نفس زندانیان تخریب می‌شد و خود را انسانی پست می‌یافتند.  ثالثاً با تعریف خیانت‌ها، اعتبار آن‌ها نزد هم‌گروهی‌ها از بین می‌رفت و این سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی و مرگ‌های خاموش کافی بود.  این سبک شکنجه، «شکنجه ی خاموش» نامیده می‌شود.  اگر این روزها مخصوصاً در فضای مجازی فقط خبرهای بد می‌شنویم، اگر هیچ‌کدام به فکر عزت ‌نفسمان نيستيم و اگر همگي در فکر زدن پنبه یکدیگر هستیم، به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده‌ایم. این روزها دشمن فقط خبرهای بد را به صورت طنز و جوگ و امثال آن به گوشمان می‌رساند و ما هم استقبال می‌کنیم . اغلب کانال‌ها و سایت‌های ضد انقلاب، این اخبار منفی را به ‌پای ناکارآمدی کل نظام می‌نویسند و اصلاً ابایی از اشاعه دروغ و یأس در جامعه ندارند روش مهمی که این عده بکار می‌گیرند به این شکل است که سعی می‌کنند خود را به جریانی اجتماعی بارویکردی خیرخواهانه و مصلح‌مآبانه نشان دهند  اما روشی کثیف و به دور از جوانمردی را برای «شکنجه ی خاموش جامعه، در دستور کار قرار داده‌اند. این واقعیت تلخ را باید اقرار کنیم که این روزها هیچ‌کس به فکر عزت‌ نفس ما نیست. گویا فقط قرار است مدام تکرار کنیم: ما ایرانی‌ها دزدیم! ما ایرانی‌ها همه کارهایمان اشتباه است!  ما ایرانی‌ها هیچ هستیم! ما ایرانی‌ها از زیر کار سخت و دقیق شانه خالی می‌کنیم!  ما هیچ پیشرفتی نکرده‌ایم! ما ایرانی‌ها هیچ هنری نداریم!    در همین فضای مجازی چقدر با دلیل و بی‌دلیل به خودمان بد میگوییم و لذت می‌بریم.  به خودمان فحش می‌دهیم و کیف می‌کنیم و می‌خندیم.  کل ایران را،بزرگان علمی، هنری، ادبی و دینی کشورمان را وسیله خنده و تفریح کرده‌ایم  و هیچ‌کس هم نباید فکر کند این‌ها «نقشه» است در حالی ‌که بدون هیچ تردیدی این همان جنگ نرم است.  تا می‌توانیم به خود و اطرافیانمان امید دهیم، که انسان به امید زنده است به یکدیگر «احترام» بگذاریم و تحت هر شرایطی، روش شاد زندگی کردن را بیاموزیم.  لطفاً دقت کنید! شاد زیستن و علی‌الدوام آیه یأس نخواندن،  به معنی فریب دادن خود و چشم بستن بر مشکلات و عدم برنامه‌ریزی برای رفع آن‌ها نیست، بلکه به این مفهوم است که در کنار کار و تلاش و یاری ‌رساندن به مسئولان، برای حل معضلات جاری، از بازی در جدول یأس پراکنی دشمن اجتناب کنیم و تا می‌توانیم روح امیدواری را در خود و دیگران تقویت کنیم.