🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂 ﴾﷽﴿ 🍂🍂 🍂 💠 #رمان_من_با_تو ❤️ 💠 #قسمت_29 قسمت بیست و نهمآروم به سمت عاطفه و مریم رفتم،سرکوچه ایستادہ بودن،هفته ی قبل رفتیم خواستگاری عاطفه،فردا عقد شهریار و عاطفه بود،عاطفه از من و مریم خواسته بود برای خرید لباس محضر کمکش کنیم! عاطفه با دیدنم تعجب کرد،با هردوشون دست دادم و سلام کردم! به سمت بازار راہ افتادیم،عاطفه با تردید پرسید:هانی برای همیشه چادری شدی؟! نگاهش کردم و گفتم:آرہ! دیگه چیزی نگفت،مشغول تماشا کردن مغازہ ها شدیم،مریم با ذوق گفت:عاطفه اون لباسو ببین! عاطفه نگاهی به لباس انداخت و گفت:لباس جشن رو باید آقامون بپسندہ،یه چادر و شال برای محضر پسند کنید همین! مریم با شیطنت گفت:بله!بله! با خندہ سرفه مصنوعی کردم و گفتم:اینجا مجردم هستا! عاطفه دست مریم رو گرفت و گفت:دخملمون چطوله؟ مریم لبخندی زد و گفت:خوبه! با تعجب گفتم:مگه جنستیش معلوم شدہ؟! مریم با شرم گفت:چهارماهمه!استرس داشتم،با امین تصمیم گرفتیم بعد از گذشتن سه ماہ اول خبر بدیم! آهانی گفتم و از فکرم رد شد که دوست داشتم بچه اول من و امین دختر باشه! سریع از فکر اومدم بیرون،رو به مریم گفتم:خدا حفظش کنه! باید برای همیشه فراموش می کردم،امین فقط دوست برادرم و همسایه بود! مشغول تماشا کردن ویترین مغازہ ها شدم،عاطفه و مریم هم کنارم صحبت می کردن! سرم رو برگردوندم که سهیلی رو دیدم چند قدم دورتر از من کنار دختری چادری مشغول صحبت و تماشای ویترین مغازہ ای بودن! با دیدنش تعجب کردم،سهیلی تهران چی کار می کرد؟! حسی بهم گفت حتما باید بهش سلام بدی،این مرد عجیب وادارت میکرد براش احترام و ارزش قائل باشی! چند قدم بهشون نزدیک شدم و با صدایی رسا گفتم:سلام! سهیلی سرش رو برگردوند،نگاهش سمت من بود ولی پشت سرم رو نگاہ می کرد! _سلام خانم هدایتی! با لبخند دستم رو گرفتم سمت دختری که کنارش بود و گفتم:سلام! دختر با تعجب دستم رو گرفت و جوابم رو داد،به چهرہ ش میخورد تقریبا همسن خودم باشه. سریع گفتم:من شاگرد آقای سهیلی هستم! صدای عاطفه رو شنیدم:هانیه! برگشتم سمتش،با تعجب نگاهم کرد،شونه ش رو داد بالا و لب زد اینا کین؟! _الان میام،شما انتخاب کنید! دوبارہ برگشتم سمت سهیلی و همسرش،با لبخند گفتم:از دیدنتون خوشحال شدم! دختر با کنجکاوی گفت:چی میخواید بخرید؟ از این همه راحتیش جا خوردم،سهیلی با سرزنش گفت:حنانه! حنانه بدون توجه به سهیلی گفت:ناراحت شدی فضولی کردم؟من موندم برای مادرم چی بخرم! _نه،نه!فضولی چیه؟! برای خرید عقد برادرم اومدیم! حنانه با ذوق گفت:آخی،مبارکه،من که دوتا داداش دارم یکی از یکی مجردتر! از حرف هاش خندہ م گرفت،سرم رو انداختم پایین و آروم خندیدم! سرم رو بلند کردم و گفتم:خدا متاهلشون کنه! حنانه با اخم مصنوعی گفت:خدانکنه!همینطوریش آش دهن سوزی نیستن وای بحال اینکه زن بگیرن! سهیلی با تعجب نگاهش کرد و ابروهاش رو داد بالا. _حالا زن نداشته ی من چه هیزم تری به تو فروخته؟! با تعجب نگاهشون کردم،خواهر و برادر بودن! حنانه با تاسف رو به من گفت:میبینی تو رو خدا؟!حالا خوبه زن ندارہ و اینه! از حالت هاش خندہ م گرفت،چادرم رو با دست گرفتم و گفتم:من دیگه برم خداحافظ! حنانه لبخند مهربونی زد و گفت:خوشحال شدم اسمت هانیه بود دیگه؟ سهیلی با لحن سرزنش آمیزی گفت:حنانه این چه طرز صحبت کردنه؟! حنانه توجهی نکرد و گفت:خداحافظ هانیه! با لبخند گفتم:خداحافظ. رو به سهیلی گفتم:خدانگهدار استاد! خواستم برم که سهیلی گفت:خانم هدایتی! برگشتم سمتش،قبل از اینکه چیزی بگم سریع گفت:متوجه شدید که حنانه خواهرمه سوتفاهم نشه! و سریع با حنانه به سمت مغازہ دیگه ای رفتن،با تعجب زیر لب گفتم:مگه من چی گفتم؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆: #لیلی_سلطانی @majles_e_shohada 🍂 🍂🍂 🍂🍂🍂 🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂 ﴾﷽﴿ 🍂🍂 🍂 💠 #رمان_ستاره_سهیل #قسمت_29 لادن با حرص گفت: یعنی چی چرا اونقدر هول شدی تو نباید به روی خودت بیاری این طفلک و نگاه کن مثال با نامزدش اومده مسافرت من اصلا این دو تا رو ندیدم با هم باشن. من هم با عصبانیت گفتم: پس من می رم خونه. دستم را از دستش بیرون کشیدم و بی توجه به لادن که پشت سر هم مرا صدا می زد به طرف ویلا دویدم. دوان دوان به خانه رفتم. صدای گریه مهلا از اتاق می آمد. به اتاق رفتم. چراغ را روشن کردم. مهلا از ترس در جایش نشسته بود و به هق هق افتاده بود. تا مرا دید خودش را در آغوشم انداخت و سرش را روی شانه ام گذاشت. همان طور که موهایش را نوازش می کردم گفتم: خاله چی شده چرا گریه می کنی عزیزم؟ مهلا با گریه گفت: اتاگ تاریکِ می ترسم. مهلا را آرام کردم. او را روی پاهایم گذاشتم و آنقدر قربان صدقه اش رفتم و برایش لالایی خواندم که به خواب رفت. دستان مرا در دستان کوچکش محکم گرفته بود تا من نرم و پیشش بمانم. موهای خیس عرقش را کنار زدم. پیشانی سفیدش را بوسیدم. مهلا این بار با آرامش خوابیده بود. بعد از به خواب رفتن او من هم در افکارم غرق شدم. کاش می شد من هم ازدواج کرده بودم و یک کودک به زیبایی مهلا داشتم. مادر بودن حس شیرینی است که خداوند آن را به زنان هدیه کرده و من هنوز این حس شیرین را بدست نیاورده بودم. با باز شدن در از افکارم بیرون آمدم. مهناز بود. در حالی که مانتویش را در می آورد گفت: مهلا گریه نکرد؟ ـ چرا اومدم دیدم از ترس به هق هق افتاده به زور خوابوندمش. مهناز گفت: حیف رفتی راستی نیلوفر نامزد سهیلِ؟ کمی مکث کردم و گفتم: آره... مهناز روی مهلا پتویی انداخت و گفت: خیلی دختر خانمیه من که خیلی ازش خوشم اومده... 🌷 @majles_e_shohada 🌷