#به_حضرت_مادر_سلام_الله_علیها • یارب نرسد آفتی از باد خزانش آن یاس که شد دیده ی نرگس نگرانش هربار که می خواستم از او بنویسم دیدم که حیا کرده به صد پرده نهانش درپرده ی ابهام زبان شعرا سوخت از بسکه ندیدند کران تا به کرانش ناموس خدا بود که می خواست نبیند اندازه ی یک بیت به شعر دگرانش می خواست که قدرش نشود بر همه معلوم مانند شب قدر به ماه رمضانش آن قدر عزیز است که ازسوی خدا نیست غیر از ملَک وحی کسی نامه رسانش وقتی که به در می زند از شوق بلند است از سینه ی جبریل صدای ضربانش سرچشمه اش از مائده ی "بَضعة منّی "است خونی که دویده است میان شریانش زهرا اثر سیب بهشتی است که احمد بعد از شب معراج رسیده به دهانش کوثر غزلی نیست که آسان بتوان گفت جایی که خدا سوره فرستاده به شانش یعنی که پس از " اَنَّ علیّاً وَلیُ الله" یک فاطمه کم داشت مؤذن به اذانش این سوره ی مکّی مدنی ، نبض رسول است نفسی است که مانند نفس بسته به جانش زهرا ملکی بود که نازل شد و برگشت بیهوده در این خاک نگیرید نشانش بیچاره ی یک تار نخ چادر زهراست هرکس ندهد آیه ی تطهیر تکانش شاعر همه شب اشک شد و آخر سر هم جز این غزل خیس نیامد به زبانش والعصر...که فرزند همین فاطمه مهدی است ما منتظرانیم ، خدایا برسانش #عباس_شاه_زیدی