#شهادت_حضرت_علی_اکبر(علیه السلام) استاد سازگار به هر زخم تنت تصویر لبخند خدا دیدم خدا از من تو را می خواست من چشم از تو پوشیدم چو دیدم وقت بی آبی عقیق از تشنگی کاهد لبان تشنه ات را گه مکیدم، گاه بوسیدم به خود گفتم که شاید چشم خود را بازبگشایی به روی شسته از خونت، ز اشکم آب پاشیدم نیازی نیست دیگر سر ببرند از تنم بابا که با جان دادنت صد بار مرگ خویش را دیدم تنم در خیمه بود و مرغ روحم با تو در میدان تو دور مرگ گردیدی و من دور تو گردیدم زبان سرخ خود را تا نهادی در دهان من سراپا شعله سبزی شدم، بر خویش پیچیدم تو جان کندی و دست و پا زدی و من نگه کردم ز هر زخمت هزاران ناله نشنیده بشنیدم تو آب از من طلب کردی و آبم کردی از خجلت چو شمع سوخته، هم سوختم، هم اشک باریدم تو را با فرق بشکسته، روی خونین و لب عطشان چو معبودم پسندید این چنین من هم پسندیدم اگر "میثم" ز سوز خویش دل ها را زدی آتش من اول از شرار دل، به آهت شعله بخشیدم

#شهادت_حضرت_علی_اکبر(علیه السلام) استاد سازگار ثمر دلم که وجود تو شده پاره چون جگرم علی منم آسمان ولایت و تو ستارۀ سحرم علی بنگر ز داغ تو ای پسر، که چه آمده به سرم علی تو بگو چگونه نگه‌کنم، که تو جان دهی به برم علی پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی  نه مراست طاقت داغ تو، که تو در جمال، پیمبری پدرت قتیل غم تو و تو شهید نیزه و خنجری به کدام زخم تو بنگرم، که قتیل این‌همه لشکری تو ز زین فتادی و آسمان، شده تیره در نظرم، علی پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی  مه آرمیده به خون من، بدن لطیف تو یکسره ز هجوم نیزه و تیرها شده حلقه‌حلقه‌تر از زره همه زخم‌های تن تو را، زده نوک نیزه، به هم گره به شهادت همه تیغ‌ها، شده سینه‌ات، سپرم علی پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی  به صدای گریۀ عمه‌ات، به سرشک دیدۀ خواهرت به رباب و اشک خجالتش، به گلوی خشک برادرت که دریده فرق تو را ز هم؟که نشانده نیزه به حنجرت؟ به‌کدام زخم تو خون‌ دل، چکد از دو چشم‌ترم علی؟ پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی  به کدام عضو تو بنگرم؟ که جدا شدند جدا جدا تن پاره‌پاره نشان دهد، که هزار بار شدی فدا ز هزار زخم تو می‌رسد، به فلک صدای خدا خدا به چه طاقتی بدن تو را، سوی خیمه‌ها ببرم علی پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی، پسرم علی

#شهادت_حضرت_علی_اکبر(علیه السلام) استاد سازگار ای یاس چیده، ای گل نقش چمن، علی! قرآن آیه آیه ی پامال من، علی مانند قلب من دهنت پر زخون شده خون گلوت گشته روان از دهن، علی چسبانده خون به هم، دو لبت را ز گفتگو با چشم خویش حرف برایم بزن، علی لب تشنه، چشم بسته، نفس مانده در گلو زخم تو گشته با دل من هم سخن، علی تو مثل لاله ای که همه گشته برگ برگ من مثل شمع سوخته در انجمن، علی جایی برای بوسه نمانده به قامتت از بس که زخمت آمده بر زخم تن، علی ممکن نشد زروی زمینت کنم بلند از بس که پاره پاره شده این بدن، علی لیلا در انتظار تو چشمش بُوَد به راه زینب چگونه بی تو رود در وطن، علی در حیرتم چگونه زخونت خضاب شد ماه جمال و زلف شکن در شکن، علی فریاد من بلند زاشعار "میثم " است سوزد زسوز او دل هر مرد و زن، علی