#امام_صادق_شهادت عمری از نامردی و پستی این دنیا گریست صبر کرد و صبر کرد و صبر کرد اما گریست یار تنهایان شد و  همدرد بهر دردمند با دلی پر درد، اما ماند خود تنها گریست بی عبا با ظلم بردندش ز صحن خانه اش دخترش با دیدن این صحنه بر بابا گریست تا زدند آتش در کاشانه را قلبش شکست یاد پهلوی شکسته کرد، بر زهرا گریست یاد آن لحظه که زهرا پشت درب خانه بود ناگهان افتاد با ضرب لگد از پا گریست دست بسته تا که بردندش میان کوچه ها یاد کوچه یاد دست بسته مولا گریست دخترش ترسان و لرزان بود، آقا تا که دید یاد طفلان حسین و زینب کبری گریست  هم دعا میکرد بر گریه کن جدش حسین هم به یاد گریه جدش در عاشورا گریست گاه یاد راس از پیکر جدا بر نیزه ها گاه یاد پیکر عریانِ در صحرا گریست گاه از داغ رباب و اصغر ششماهه اش گاه از داغ علیِ اکبر لیلا گریست دیده اش از اشک دریا گشت و بر این داغ که تشنه لب شد کشته جدش بر لب دریا گریست #محمد_معارف_وند