#اسارت #شام جمعی که خلق شد دو جهان از برایشان دادند در خرابه‌ی بی‌سقف، جایشان آنان که بودشان به سر نُه سپهر، جای مجروح از پیاده‌رَوی بود، پایشان شخصی کنیز خواست از آن فرقه‌ای که بود جبریل، خادم درِ دولت‌سرایشان آنان که بود بر سرشان مهر، سایبان در آفتاب، سوخت رخ مه‌لقایشان آنان که شُست قابله‌شان ز آب سلسبیل از تشنگی پرید رخ و رنگ‌هایشان جمعی که بانوی حرم کبریا بُدند از نینوا به عرش برین شد، نوایشان کردند نرم، سینه‌ی جمعی که روز و شب زهرا به روی سینه همی‌داد، جایشان جمعی که بود پنجه‌ی ایشان، گره‌گشای بستند دست‌ها ز جفا از قفایشان آن فرقه‌ای که واسطه‌ی رزق عالمند دادند نان به رسم تصدّق، برایشان «جودی»، به روزگار زند خیمه‌ی شهی از آن دمی که گشت گدای گدایشان #جودی_خراسانی

#حضرت_رقیه_شهادت یک دلِ بی قرار سهمش شد دوریِ از نگار سهمش شد بی علی اکبر و عمو عباس سیلیِ آبدار سهمش شد روی بالِ فرشته می خوابید یک بغل سنگ‌و‌خار سهمش شد در بیابان و نیمه های شبش دلهره، اضطرار سهمش شد تا که آورد اسم بابا را مُشت ها بی شمار سهمش شد از لگدهای زجر پهلو درد از سنان چشم تار سهمش شد در هیاهوی کوچه و بازار صحبت طعنه دار سهمش شد دخترِ حرمله چه می خندید تا از او گوشوار سهمش شد ارثِ زهراست بر زمین خوردن چادرِ پُر غبار سهمش شد یک سه ساله کجا و مویِ سپید پیریِ روزگار سهمش شد . . . آخرِ سر خرابه روشن شد ماهِ نیزه سوار سهمش شد بویِ نانِ تنور پیچید و سوخته زلفِ یار سهمش شد #علی_علی_بیگی

#حضرت_رقیه_شهادت به زخم قلب همه عاشقان نمک زده اند که نازدانه ی ارباب را کتک زده اند یکی دو تاست مگر زخم های آبله اش چه می شد این همه سنگین نبود سلسله اش چه می شد این همه بازوی او کبود نبود دلیل قدِّ خمش کوچه ی یهود نبود چه می شد این همه از ناقه اش نمی افتاد نه ... ضربه های سنان را نمی برد از یاد در آسمان کبودش دگر ستاره نداشت چه بود قصه؟ دگر گوش و گوشواره نداشت خدا کند به زمین خورده ها نفس بدهند عقیق سرخ پدر را دوباره پس بدهند خدا کند که دگر سنگ بر جبین نخورد سه ساله ی احدی بی هوا زمین نخورد سزای دخترکی بی پناه، توهین نیست و دست هیچکسی مثل زجر سنگین نیست . . چقدر چشم به راهت شدم ... کجا بودی؟ خدا نکرده مگر زیر دست و پا بودی چقدر وضع سرت نامرتب است پدر هنوز روی لبت رد مرکب است پدر #احسان_نرگسی

#حضرت_رقیه_س_شهادت گل بوته‌ام ولی پُرخارم کویری‌ام من استخوان‌شکسته‌ی راه اسیری‌ام می‌گفتی یک زمان که الهی عروسی‌ات اما کنون بیا به تماشای پیری‌ام آیا هنوز ناز مرا می‌کِشی پدر؟! با این لباس پاره مرا می‌پذیری‌ام؟! بر پیکرم هزار اثر از تازیانه‌هاست آیه به آیه مصحفِ جوشن کبیری‌ام بازی نمی‌دهند مرا کودکان شهر من می‌دوم، پدر! تو می‌آیی بگیری‌ام؟ تقصیر من نبود که رویم شده کبود خصم آمد و نواخت به رویِ حریری‌ام با دست‌های سنگی خود روی صورتم آنقدر زد که لَق شده دندان شیری‌ام این پیکرِ کبود، کفن را جواب کرد انگار من‌ هم عازم فرشِ حصیری‌ام #حسین_قربانچه

. #حضرت_رقیه سلام_الله_علیها هزار بوسه طلبکارم و بدهکاری از این هزار به یک بوسه راضی‌ام آری چه شد که زُل زده‌ای و سخن نمی‌گویی بناست سربه‌سر طفل خویش بگذاری؟ چه با حواس تو کرده‌ست دست‌وخنجر شمر چه شد که دختر خود را به جا نمی‌آری مرا اگر چه تو حق داشتی که نشناسی بماند آنچه شده ، من هم آخرین باری- -که دیدمت لب تو خشک بود و رویت زرد که گفته آب گذاری خضاب برداری؟ به پیش من که دلم در هوای مویت بود روا نبود که گیسو به باد بسپاری دلم گرفته و خوابم نمی‌برد امشب تو هم گرفته دلت که هنوز بیداری؟ مرا ببخش صدایم اگر که بالا رفت که رفته گوش من از دست مردم آزاری قرار بود که بی دخترت سفر نروی هنوز نیز به عهد خودت وفاداری؟ ✅محمدعلی کُردی - ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ #حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها #شب_سوم_محرم #پنجم_صفر .

. #مجلس_یزید ابلیس‌زاده! بر لبِ وجهِ خدا نزن بر جای‌جایِ بوسه‌ی خیرالنّسا نزن لایعقلِ گُسیخته‌افسار! ای خبیث! با چوب خیزران به رُخِ شاهِ ما نزن خاموش شو به زخم ِ دل ما نمک مپاش حرف گزافه از دهنت ، بی‌حیا نزن ته مانده‌ی شراب را روی خود ، بریز سر تا به پا نجس! به برِ طشت ، پا نزن این غیرت خداست که می‌سوزد از درون طعنه به حالِ مضطرِ این بچّه‌ها نزن ✅ محمد علی نوری✍ #مصایب_کوفه_و_شام #کاروان_اسرا .

. #مناجات با #امام_زمان عج در روز وارد کردن آل الله  به #مجلس_یزید ملعون درمانده ام به پاى شكسته توان ببخش وقت دعا شده به من از نو زبان ببخش لالم صداى من به تو گويا نمى رسد غير از تو را صدا زده ام مهربان ببخش من را براى خيمه ى سبزت شفا بده بر بال زخم خورده ى من آسمان ببخش خيلى بدم ولى تو "حسين بن روح " كن اين مرده را به يك نفس خويش جان ببخش حال و هواى مسجد سهله سرم زده بر من دعاى ندبه در آن آستان ببخش أين الحسين ؟ سينه ى من غرق آه شد شد صحبت از يزيد و لب و خيزران، ببخش ✅محسن حنیفی✍ #مناجات_با_امام_زمان #شام #مجلس_یزید .

. حرم شاه کجا این‌همه اشرار کجا ما کجا شام کجا این‌همه آزار کجا آن که در رو به همه عالم و آدم وا کرد میشود پشت در بسته گرفتار کجا همه دم بال ملک فرش قدمهامان بود پای این دسته‌ی حوریه کجا خار کجا دست شیطان و نقاب روی خورشید کجا دختر فاطمه و معرض انظار کجا طفل معصوم کجا قوم نظر شوم کجا تنگی کوچه و جمعیت بسیار کجا سربلند آمده بودیم و سرافکنده شدیم دوش عباس کجا سکوی بازار کجا داخل تشت اگر گریه کنی حق داری دختر سَبْیِه کجا مجلس اغیار کجا ✅وحید عظیم پور - محرم۱۴۰۲ #کاروان_اسرا از #کربلا تا #شام #مجلس_یزید .

. #حضرت_رقیه سلام الله علیها #رضا_قاسمی ✍ #پنجم_صفر 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ آمدی از بین آتش تا گلستانت کنم با پریشانی نمی‌خواهم پریشانت کنم کاش می‌شد زخم‌هایت را بریزم در تنم تا فقط اندازه‌ی یک زخم، درمانت کنم سفره‌دارا! سفره‌ام خالی‌ست، اما دل پر است روضه‌ام شو تا دو کاسه اشک مهمانت کنم مقتلِ مکشوفه‌ی من! روضه‌هایم را نبین حیفِ چشمِ زخم‌دارت نیست گریانت کنم؟! از میان کوچه‌های سنگ‌باران آمدی تا منِ حسرت‌به‌لب هم بوسه‌بارانت کنم می‌بَرندت می‌زَنندت می‌کُشندت باز هم من کجای دنجِ این ویرانه پنهانت کنم؟! قاری سرنیزه‌ها و تشت، "ألرّحمٰن" بخوان تا مزارِ کوچکم را رحلِ قرآنت کنم جا نمی‌مانم، نمی‌خوابم، نمی‌گویم نرو من که می‌آیم، چرا باید پشیمانت کنم؟! #کربلا .

#حضرت_رقیه_س_شهادت #زبان_حال_حضرت_زینب_س دلی که سوخته، جز آه، راه چاره ندارد که داغ سوختگانِ غمت، شماره ندارد بیا به دیدن ما خستگانِ کنج خرابه ببین که شام غریبانِ ما ستاره ندارد بگو به مردم این شهرِ شوم، خیره نمانند بگو که اشکِ یتیم حرم، نظاره ندارد رقیه آمده و گریه می‌کند بغل من بمیرمش که دگر گوش و گوشواره ندارد رباب را چه کنم زیر آفتاب نشسته تمام غصه‌اش این است شیر خواره ندارد بغل گرفته خیالِ علیِ اصغر خود را دلش خوش است ولی حیف گاهواره ندارد ✍ #حسن_شیرزاد

#حضرت_رقیه_س_شهادت احساس کودک بودنم را مسخره کردند حتی صدای شیونم را مسخره کردند یک بار افتادم ز ناقه بی هوا، اما صد بار این افتادنم را مسخره کردند هم به لباس پاره‌ام در کوچه خندیدند هم روسری سر کردنم را مسخره کردند لکنت گرفتن، صحبتم را کندتر کرده لحن پدرجان گفتنم را مسخره کردند تقصیر آتش بود اگر که دامنم سوخت این بی ادب‌ها دامنم را مسخره کردند بابا ! عموماً بعد سیلی تار می‌بینم حتی شعاع دیدنم را مسخره کردند آهن شده جنس طلای گردن‌آویزم زنجیر دور گردنم را مسخره کردند در زیر دست وپا عروسک‌های من له شد احساس کودک بودنم را مسخره کردند ✍ #علیرضا_وفایی_خیال

#حضرت_رقیه_س_شهادت چنان شمعم که امشب کُنج این ویرانه می‌گِریَم هنوز از غُصه‌ی بزمِ مِی و پیمانه می‌گِریَم دل اهل حرم می‌سوزد از اشک شرربارم پدر جان! در فراقت آنقَدَر طفلانه می‌گِریَم... عجب آرامشی در خانه‌ی ما بود، یادت هست؟ چنان طفلی که گُم کرده‌ست راهِ خانه، می‌گِریَم به روی شانه‌ات سر می‌نهادم وقت خوابیدن ولی امشب ببین از دردهای شانه می‌گِریَم دلم تنگ تبسّم‌های شیرینت شده بابا تبسّم کن برایم، دیگر ای بابا نمی‌گِریَم... ✍حجت‌الاسلام #علی_مقدم(عاصی خراسانی)