عنوان : روضه حضرت علی اکبر (ع) شب هشتم محرم - نفس نفس زد، تیرها رو پس زد - حاج حسن خلج ------------------------------------- @majmaozakerine بسم الله، بیا بریم پایین پای حسین، آی حسین، من می ترسم همین طور اسم كربلا رو ببرم، ولی ایمان داشته باش، امشب از این آقازاده كربلاتو بگیری، از زبان اباعبدالله گوش بده: ای تجلی صفات همه ی برترها چقدر سخت بُود رفتن پیغمبرها قد من خم شده تا خوش قد و بالا شده ای بخدا عشق پدر نیست کم از مادرها به امام صادق علیه السلام وقتی عرضه داشت، بهترین لذت برای یك پدر؟گفت:وقتی ببینه بچه اش خوش قد و بالا شده، جلوش راه می ره، پسرم! می روی اما پدری هم داری نظری گاه بیندار به پشت سرها عبارت مقتل عجیبه، می گه وقتی، علی اكبر اومد اجازه ی میدان بگیره، اِستأذن، بلافاصله آورده: اباعبدالله فأذن، تا گفت:بابا برم، گفت:برو، اما قبلش : سر راهت دم آن خیمه كمی راه برو چرا؟ تا كه آرام بگیرند کمی خواهرها پسرم، پسرم مادرت نیست اگر ، مادر سقا هم نیست عمه ات هست به جای همه ی مادرها بین علی اكبر و قمر منیر بنی هاشم، بین این آقا زاده و آقایی كه قراره فردا شب براش سینه بزنی، چند تا شباهت پیدا كردم، دونه دونه میشمارم، هركدومش یه شب حرف داره، یه شب روضه داره من رد میشم، شباهت اول بین علی اكبر و قمر بنی هاشم، شباهت اول:برای هردو شون، برای هردوی این دو بزرگوار، برا هردوشون امان نامه رسید از دشمن، میگذرم، اصلاً نمی دونی این امان نامه، چی تو دل این آقا زادها بوجود آورد، شباهت دوم، هردو لقب ساقی داشتند، به مقام سقایت رسیدند، شباهت سوم، هردو شجاع بودند، دلیر بودند، سردار بودند، یك تنه حریف بودند، راحتت كنم، هر دو تو وفاداری و ابراز وفاداری به امام بی نظیر بودن، هردو به حد عصمت، نه به مقام امامت، ولی به اون حد نزدیك بودند، شیخ جعفر شوشتری تو خصائص میگه: هردوی این دو بزرگوار رو امام تو كربلا، به یه نوعی دستاشون رو بست، می دونست اینها یك نفری حریفند، علی اكبر رو چه جوری دستش رو بست، زره پیغمبر رو تنش كرد، سنگینی این بار، به عباسم فرمود داداش می ری برای آب برو، این دو تا آقازاده یه نفری حریف بودند، شباهت بعد، گفتم برا هردو امان نامه اومد ، هردو شجاع و دلیر بودند، هردوساقی بودند، هردو مادراشون كربلا نیومدند، هردو كربلا بی مادر بودند، بیا بریم جلوتر، هركی دلش رو داره از الان روضه رو بشنوه، بگم یا نه، یا صاحب الزمان، هر دو فرق شكاف خورده، هردو بدن قطعه قطعه شده، چه كردن این دو نفر تو كربلا، یه جمله دیگه، یه شباهت دیگه، هر دو لحظه ی آخر یه رجز مشترك دارن، هر دو اون لحظه ی آخر یه جور حسین رو صدا زدن، یه مرتبه ابی عبدالله، می خوام از روی مقتل برات بخونم، نمی خوام از خودم بگم، حتی زبانحال، خیلی عجیبه، مرحوم حُرّعاملی نوشته، مرحوم شیخ مفید نوشته، میگه:سكینه خانم سلام الله علیها، میگه پدرم تو خیمه مضطرب و نگران بود، علی وسط میدان، هی میرفت جلو در خیمه نگاه میكرد، هی برمیگشت عقب، یه مرتبه دیدم، الله اكبر، می خوام عبارت رو بخونم معنا كنم، حضرت سكینه می گه: فَرَأیتُهُ قَد أشرَفَ عَلَی الموت، دیدم مرگ داره بر بابام غلبه میكنه، وَ عَیناهُ تَدورانِ کَالمُحتًضَر، سكینه داره میگه، هنوز حسین از خیمه بیرون نرفته، هنوز وسط معركه نرسیده، فقط علی رفته، سكینه میگه نگاه كردم، دیدم، مثل آدم محتضر، بابام هی میره و میاد، یه مرتبه دیدم، صدای برادرم بلند شد، میگه ابَتا عَلَیكَ مِنّى‏ السَّلامَ، تا صدای علی بلند شد، بابام از وسط خیمه داد زد، ولدی علی، باباصبر كن اومدم، اوج عظمت مصیبت علی اكبر اینه كه، حسین بن علی، قربونش برم، رحمةالله الواسعة، تو كربلا یه جا نفرین كرد، الله اكبر، تا اومد بالا سر علی یه نگاه به لشكر كرد، گفت:عمر سعد ، قَطِعَ الله رَحِمَک، چیكار كردی با بچه ام، با میوه ی دلم چیكار كردی، حسین نفرین كرد، قَتَلَ الله قَومً قَتَلوک، وای وای، امان امان، نمی دونم، چه جوری ابی

عبدالله اومد، خیلی حرف ها رو نزدم، رسید بالا سر علی اكبرش، امشب می ری خونه باید جوری امشب گریه كرده باشه، همه بفهمند صدات گرفته، چون نفس المهموم شیخ عباس میگه:مقرم می گه، می گه تا علی اكبر به شهادت نرسیده بود، كسی ندیده بود ابی عبدالله صداش رو بلند كنه، بلند گریه كنه، اما از علی اكبر، یه مرتبه دیدن صدای حسین، بلند شد، رَفِعَ صُوتَهُ بِالبُکاء، یه آقایی هی میگه ولدی، ای وای ای وای، رسید تو معركه، سیدبن طاووس میگه، راوی كربلا میگه، میگه دیدم حسین لااله الاالله، دلش رو داری بشنوی، دلش رو داری، میگه دیدم حسین، این تیكه آخر نزدیك بدن، دیگه زانوهاش رمق نداشت، دیدن حسین داره با زانو راه میره، هی بلند میشه می خوره زمین، هی میگه پسرم، حسین............. خواهم كه بوسه ات زنم، اما نمی شود تحویل میگیری یانه؟ خواهم كه بوسه ات زنم، اما نمی شود چرا؟آخه جایی برای بوسه که پیدا نمی‌شود خدا رحمت كنه مرحوم فلسفی رو این روضه رو ایشون می خوند:كه می گفت ابی عبدالله اومد بالا سرش، دید لحظات آخره، بچه اش داره دست و پا میزنه، گفت:یه بابا بگو، دید بچه نمی تونه، نگاه كرد دید یه لخته ی خون، راه گلوی علی رو بسته، ابی عبدالله دست كرد تو دهن علی، خون رو بیرون آورد، گفت:عزیزم: لب را به هم بزن، نفسی زن که هیچ چیز شیرین‌تر از شنیدن بابا نمی‌شود بدون گریه نری، وای وای ای پاره‌پاره‌تر ز دلِ پاره پاره‌ام گفتم بغل کنم بدنت را نمی‌شود چیكار كردن، آی حسین.........یا صاحب الزمان(عج)، كنایه فهم ها: باید کفن به وسعت یک دشت آورم در یک کفن که پیکر تو جا نمی‌شود هركاری كرد دید فایده نداره، چیكار كرد، بدن رو جمع كرد، خودش رو انداخت رو بدن علی، تنها روضه ای كه كربلا نمیشه خوند همین روضه است، نمی شه خوند چون مادرش طاقت نداره، تو داری یه چیزی میشنوی، من میگم این روضه به سه دلیل اینقدر عجیبه، اینقدر جگر سوزه، یه دلیلش اینه كه برا حسین سخت بود، حسین باباست، حسین این بچه رو بزرگ كرده، علی اكبر برا پدر هم پیغمبره، هم امیرالمؤمنینه، هم مادرش زهراست، این یه دلیل، دلیل دوم، خیلی سخته گفتنش، من فكر میكنم دلیل دیگه اش اینه، تا قبل مصیبت علی اكبر كسی جرأت نكرده بود این كار رو بكنه، بگم چه كاری، شب هشتمه، تا قبل روضه ی علی اكبر كسی جرأت نكرده بود این كار رو بكنه، اما وقتی علی اكبر افتاد رو زمین، حسین رسید، لشكر شروع كرد، هلهله كردن، همه می خندیدن، این خیلی سخته بخدا، حسین گریه می كرد، گفت:بابا پاشو، ببین دارن میخندن اینها، یه دلیل دیگه، دلیل سوم، تا قبل از روضه ی علی اكبر، این اتفاق نیوفتاده بود، اما مصیبت علی اكبر برا اولین بار این اتفاق افتاد، بگم چه اتفاقی، سادات داد بزنن، ضجه بزنن، وقتی علی اكبر، افتاد، حسین اومد، رو بدن افتاد، دیگه بلند نشد، دیدن زینب داره می دوه، وسط نامحرم ها، هی تو سرش میزنه، ای حسین........بگو نفست بگیره، ای حسین............بگو شاید نفس آخرت باشه، حسین........... خیز و از جا آبرویم را بخر عمه را از بین نامحرم ببر زینبی كه هیچكی قد و بالاش رو ندید، بگو یا حسین........... #شهادت_حضرت_علی_اکبر_ع #روضه #میرداماد -------------------------------------

عنوان : روضه حضرت علی اکبر (ع) شب هشتم محرم - نفس نفس زد، تیرها رو پس زد - حاج حسن خلج @majmaozakerine #شب_هشتم

نفس نفس زد،تیرهارو پس زد دست روی دست زد،علی مو كشتن این شد مصیبت،صورت رو صورت میگه با حسرت،خدا علی مو كشتن تو بیا و یه بار دیگه،قدم بزن مقابل من باید بابا بشی خدا بهت پسر بده،پسرت خوش قد و قواره بشه،جلو چشمت راه بره،از راه رفتنش لذت ببری،شاید بفهمی امام حسین علیه السلام چی میگه تو بیا و یه بار دیگه،قدم بزن مقابل من دیگه چه آرزویی داری؟ واسه من یه اذونی بگو،علی دل بابات و نشكن بعضی ها خوب دارن عرض ادب میكنن،نشستن كنار بدن علی اكبر،می خوای كمك بابا كنی یانه؟ پسرم پسرم پسرم،بابای پیرت رو نگاه كن چه بلایی اومد به سرم،رحمی به حال خیمه ها كن میمیرم از غمت،میمیرم از غمت،میمیرم از غمت خیال كردی امروز به این سادگی ها  رهات میكنم،نه والله باید خیلی گریه كنی،باید بلند بلند گریه كنی،یكی میگفت:اگه تو خیابون یه جایی رد شدی دیدی پلاكارد مشكی زدن،یه نفر از دنیا رفته،از جلوش رد شدی دیدی خیلی صدای ضجه و ناله هست،بدون اونی كه از دنیا رفته جَوون بوده،یه جوری امروز باید جیغ بزنی برا علی اكبر،یه مرهمی رو دل حسین بذاری دیگه شكستم،میلرزه دستم چشماتو بستم،گریه ام بلنده میبینی اكبر،این دم آخر داره یه لشكر،به من میخنده خوشبحال جوونها دارن برا علی اكبر گریه میكنند،پیرمردها هم برا حسین گریه كنند،خانم ها هم برن زیر بغل زینب رو بگیرن،یكی به داد لیلا برسه. چی به روز تو اومده كه،از تن تو چیزی نمونده تا كجاها باید بگردم پیدات كنم؟ چی به روز تو اومده كه،از تن تو چیزی نمونده گریه های بلند بابات،عمه رو تا اینجا كشونده پاره پاره ی پیكر تو ،چه جور كنار هم بچینم نه به خاطر اینكه اعضاء مقطع است نه،یه طرف دیگرش رو ببین پاره پاره ی پیكر تو ،چه جور كنار هم بچینم چشم من هی سیاهی میره،چندتا علی اكبر ببینم میمیرم از غمت،میمیرم از غمت،میمیرم از غمت وای پسرم شكسته اَبروت، شبیه بازوت من مات و مبهوت،خیره به جسمت آخرش از من تو رو گرفتند دعوای دشمن بود سر اسمت كاشكی نمیگفتی اسم من علی ِ آخرش از من تو رو گرفتند دعوای دشمن بود سر اسمت نیزه خورده به پهلوی تو،آیینه ی نبی شكسته علی چشمات و وا كن ببین،زهرا كنار من نشسته علی اكبرم این وضع پهلوی تو  و مادرم رو كه دیدم یاد خاطره ای افتادم،تو نبودی هنوز تو نبودی مدینه علی، دستای بابامون و بستن پشت در ،چهل نفر،بی خبر،پهلوی زهرا رو شكستن میمیرم از غمت،میمیرم از غمت،میمیرم از غمت خدایا چه كند حسین،صدا زد زینب جان چه كنیم،خانم زینب فرمود:ابی عبدالله،حسین جان،هر جوری شده با خودمون میبریمش ،ابی عبدالله فرمود زینب من زیر شانه هاش رو میگیرم،تو هم پاهاش و بگیر،یه یا زهرا بگیم بلند كنیم،اما همین كه اومدن بدن رو بلند كنند،به عزت و شرف لا اله الا الله،دیدن كار ما نیست جوانان بنی هاشم بیایید علی را بر در خیمه رسانید صلی الله علیك یا مظلوم،یا اباعبدالله

سلام علیکم بزرگواران‌ هر مطالب درخواستی برای مجالس اهلبیت ع مولودی،نوحه،روضه، سخنرانی،مناجات ،ادعیه و....داشتین رو گروه بنویسین در خدمت هستیم .خادمی شماذاکرین گرامی افتخارماست توجه👆👆👆👆👆 دوستان مداح ومذهبی را به گروه دعوت کنید شماهم دراین ثواب شریک باشین سپاس از همکاری شما خوبان http://eitaa.com/joinchat/272171029C7c2be56d94 ابرگروه مجمع الذاکرین اهل بیت ( علیه السلام)همراه باآموزش مداحی🌺🌺 اولین وفعال ترین گروه درایتا

❣﷽❣ ⭕️#پیشواز_محرم 🍀#شب_اول ♻️#ورودیه_محرم ⭕️#آقای_شاهمندی بپوشید رخت عزارو پیرهنای مشکیا رو توی کوچه هادوباره بزنید٬ پرچمای هیئتارو بارونیه آسمون آخه رسیده کاروون رسیده وقت وداع دل زینب غرق خون بابی انت و امی ثارلله و ابن ثاره هیچ جای دنیا صفای کرببلا رو نداره @@@@@@ دل زهرا شده پرغم می خونه نوای ماتم شدبپاروضه ی ارباب مادرش٬میزنه ناله دمادم شده پریشون فاطمه قامت زهرا خمه تسلا بدید مادرو دوباره ماه محرمه السلام علی المرمل بالدما پیکرغرق بخون ٬ افتاده تو قتلگاه @@@@@@@ کربلا بشور و شینه همه جا ذکر حسینه توی قافله صدای٬خواهرش واغریباواحسینه دل نگرون زینبه همش به تاب و تبه بوی جدایی میاد جون خواهربرلبه السلام علی ساکن کرببلا سرحسین فاطمه میره روی نیزه ها ♦️مرتضی شاهمندی♦️ ⭕️هدیه به حضرت معصومه سلام الله علیها (صلوات)⭕️ ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈

بسم الله الرحمن الرحيم #حضرت_مسلم_بن_عقیل_ع #حسن_لطفی ▶️ می‌نویسم رویِ هر دیوار واویلا حسین می‌نویسم با لبی خونبار واویلا حسین هرقدم تکرار در تکرار واویلا حسین می‌نویسم زیرِ این آوار واویلا حسین وای از کوفه از این آزار واویلا حسین من که دنیایم تویی ؛ معنایِ دنیایم علیست من که غمهایم تویی آشوبِ شبهایم علیست دردِ امروزم تویی اندوهِ فردایم علیست آمدم در کوفه و گفتم که آقایم علیست بارها گفتم علی ، اینبار : واویلا حسین از علی گفتم ولیکن قلبِ طفلانم شکست از علی گفتم ولی یک سنگ دندانم شکست از علی گفتم ولی پهلوم میدانم شکست آنقدر خوردم که این بازویِ بی جانم شکست میزنم با دستِ بسته زار واویلا حسین دستگیرم کرده‌اند از بام میبینم تو را با تَنی پُر خون همین احرام میبینم تو را می‌رسی با دختری آرام میبینم تو را بِینِ کوفه در میانِ شام میبینم تو را آه آه از زینب و انظار واویلا حسین کوفه و در سینه‌ها بُغضِ غدیرش را ببین وایِ من زنجیرهای سخت‌گیرش را ببین کوچه‌ها را بامهایش را اسیرش را ببین بوریایش را ببین تکه حصیرش را ببین دارم اینجا قبلِ تو یک کار : واویلا حسین جز غمت اینجا کسی دیشب پناهم داد نه غیر طوعه هیچ کس در خانه راهم داد نه پاسخی بر التماسم بر نگاهم داد نه نه به من ، جا بر دو طفل بی گناهم داد نه دخترم را بر حرم بسپار واویلا حسین هرکه اینجا بود_ حتی اندکی_ میزد مرا آن یکی می‌بُرد من را این یکی میزد مرا پیرمردی میکشید و کودکی میزد مرا کاشکی جایِ یتیمت کاشکی میزد مرا دخترت هست و شب است و خار واویلا حسین یک نفر آمد نوک نیزه به پهلویم کشید یک نفر با چکمه‌اش بدجور بر رویم کشید خنجرش را کافری آمد به اَبرویم کشید حلقه‌ی زنجیر آورد و به بازویم کشید ناله‌ام شد با تَنی خونبار واویلا حسین مَردم اما گریه‌ام تقصیرِ تیرِ حرمله است جانِ تو ذهنم فقط درگیرِ تیر حرمله است بین کوفه صحبتِ تاثیرِ تیر حرمله است گرچه عُمری تیر دیدم ، تیر ، تیر حرمله است دیدم و گفتم ولی دشوار واویلا حسین جان من حتی برای آب اینجا رو مزن یا برای کودکی بی تاب اینجا رو مزن شرمگین از مادری بی خواب اینجا رو مزن پیش این لبخندها ارباب اینجا رو مزن رو مزن ، آبی ولی بردار واویلا حسین آب نه از صبح تا حالا فقط غم خورده‌ام آتش و سنگ و عصا و نیزه درهَم خورده‌ام هرچه خوردم کم نیاوردم ولی کم خورده‌ام با دو دستِ بسته سیلی‌های محکم خورده‌ام وای من از کوچه و بازار واویلا حسین