#اربعیــــــــن_شاهــــــراه_ظـــــهــــــور #با_حسین_علیه_السلام #با_کربلای_معلی ◾️ #پولی_که_در_راه_زیارت_سیدالشهداء_علیه_السلام_خرج_شود_باز_میگردد 👈🏼👈🏼 حلبي از امام صادق(علیه السلام) پرسيد: فداى تو شوم، چه مى فرمائيد در حقّ كسى كه ترك كند زيارت قبر حضرت حسين (علیه السلام ) را، و در حالى كه قادر به زيارت آن حضرت باشد؟ فرمود: مى‌گويم كه او عاقّ حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و عاقّ ما شده است، و سبك شمرده است امرى را كه براى او نافع است. و هر كه آن حضرت را زيارت كند خدا حوائج او را متكفل مى گردد. و كفايت مهمّات دنيائى او را مى‌نمايد. و زيارت آن حضرت براى بنده روزى جلب مى‌نمايد، و آنچه در اين راه خرج نمايد خدا به او عوض مى‌دهد، و گناه پنجاه ساله او را مى‌آمرزد، در حالى به‌سوى اهل خويش باز مى‌گردد كه هيچ گناه و خطائى بر او نباشد، مگر آنكه از نامه عمل او محو شود. و اگر در اين سفر بميرد ملائك نازل مى‌شوند و او را غسل مى‌دهند و گشاده شود براى او درى به‌سوى بهشت كه داخل شود بر او نسيم بهشتى. و اگر سالم بماند گشاده شود براى او درى كه نازل شود از آن در روزى او و حقتعالى به عوض هر درهمى كه او خرج كرده است ده هزار درهم به او بدهد و براى او ذخيره نمايد. و چون محشور شود به او گويند كه خدا اين عوض ‍ را براى تو ذخيره كرده است و امروز به تو رسانيد. ➖ همانطور كه ملاحظه مي‌كنيد در دو جاي اين روايت تصريح شده كه خداوند به عوض آنچه در راه زيارت خرج شده مي دهد. يكي اين جمله: «وَيُخْلِفُ عَلَيْهِ مَا يُنْفِقُ» و آنچه در اين راه خرج نمايد خدا به او عوض مى دهد. و ديگري اين جمله: «ويُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ» و حقتعالى به عوض هر درهمى كه او خرج كرده است هزار درهم به او مي‌دهد. 📝 عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي‌عَبْدِالله عليه‌السلام فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ: قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا تَقُولُ فِيمَنْ تَرَكَ زِيَارَتَهُ وَهُوَ يَقْدِرُ عَلَى ذَلِكَ؟! قَالَ أَقُولُ: إِنَّهُ قَدْ عَقَّ رَسُولَ‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله وَعَقَّنَا وَاسْتَخَفَّ بِأَمْرٍ هُوَ لَهُ. وَمَنْ زَارَهُ كَانَ الله لَهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ، وَكُفِيَ مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ وَإِنَّهُ لَيَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْدِ وَيُخْلِفُ عَلَيْهِ مَا أَنْفَقَ- وَيَغْفِرُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِينَ سَنَةً وَيَرْجِعُ إِلَى أَهْلِهِ وَمَا عَلَيْهِ وِزْرٌ وَلَا خَطِيئَةٌ إِلَّا وَقَدْ مُحِيَتْ مِنْ صَحِيفَتِهِ. فَإِنْ هَلَكَ فِي سَفَرِهِ نَزَلَتِ الْمَلَائِكَةُ فَغَسَّلَتْهُ وَفُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ الْجَنَّةِ وَيَدْخُلُ [وَفُتِحَ لَهُ بَابٌ إِلَى الْجَنَّةِ يَدْخُلُ‌] عَلَيْهِ رَوْحُهَا حَتَّى يُنْشَرَ. وَإِنْ سَلِمَ فُتِحَ لَهُ الْبَابُ الَّذِي يَنْزِلُ مِنْهُ الرِّزْقُ وَيُجْعَلُ لَهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَذُخِرَ ذَلِكَ لَهُ فَإِذَا حُشِرَ قِيلَ لَهُ لَكَ بِكُلِّ دِرْهَمٍ عَشَرَةُ آلَافِ دِرْهَمٍ وَإِنَّ اللَّهَ نَظَرَ لَكَ وَذَخَرَهَا لَكَ عِنْدَهُ. 📚 منابع: ۱. شيخ طوسي، تهذيب الاحكام، انتشارات دارالكتب الاسلاميه، ج۶، ص۴۵ ۲. وسائل الشيعه، انتشارات آل البيت، ج۱۴، ص۴۲۹

#اربعیــــــــن_شاهــــــراه_ظـــــهــــــور #اولین_بار_در_تلگرام #اربعین_حسینی #سبع_الدجیل #سید_محمد ◼️ #نکاتی_درباره_امامزاده_سیدمحمد_فرزندبلافصل_امام_هادی_علیهماالسلام ➖ ۱. فرزند امام هادی علیه‌السلام است. مادرش حدیث یا سلیل نام داشت. وی در حدود سال ۲۲۸ق در صریا در نزدیکی مدینه متولد شد. از برادرشان، امام‌حسن‌عسکری علیه‌السلام، چهارسال بزرگتر هستد (تولد امام‌یازدهم، سال۲۳۲ق است). در سال ۲۳۳ق که امام هادی علیه‌السلام به دستور متوکل عباسی لع به سامرا احضار شد، سیدمحمد در صریا ماند(۱). ➖ ۲. در سال ۲۵۲ق از سامرا راهی مدینه شد و هنگامی که به بلد رسید بر اثر بیماری درگذشت و در همان جا دفن شد. سن ایشان در هنگام رحلت، ۲۴سال است. ➖ ۳. کنیه‌ی حضرت سیدمحمد علیه‌السلام، ابوجعفر و ابوعلی بود. همچنین او به سیدمحمد بعاج، سَبع الدُّجَیل و سَبع الجزیره نیز ملقب بود(۳). ➖ ۴. به گفته‌ی #علامه_شیخ_باقر_شریف_قرشی، محقق شیعه (درگذشته۱۴۳۳ق)، اخلاق و ادب سیدمحمد او را از دیگران متمایز می‌‏کرد. از این‌رو برخی شیعیان تصور می‌کردند که امامت پس از امام هادی علیه‌السلام به او می‌رسد. سیدمحمد همواره ملازم برادرش امام حسن عسکری علیه‌السلام بود، و به گفته علامه شیخ‌باقر شریف‌قرشی، امام عسکری علیه‌السلام تربیت و آموزش او را برعهده داشت. ➖ ۵. امام حسن عسکری علیه‌السلام در مرگ سیدمحمد گریبان خود را چاک زد و در پاسخ کسانی که به او اعتراض کردند به گریبان چاک دادن حضرت موسی در مرگ برادرش هارون استناد کرد(۳). ➖ ۶. در لحظات وفات سیدمحمد، امام‌ هادی علیه‌السّلام نیز بر بالین فرزندش حاضر گردید و ایشان را در همان جایی که درگذشته بود، پس از تشریفات شرعی (غسل، کفن و نماز میت) دفن نمود و زمین‌های آن حوالی را وقف مزار او کرد و امور آنها را به دوست ابوجعفر سپرد تا مخارج و درآمد حاصل از آن‌ها را صرف بنای قبر و ساختمان مرقد این امامزاده کند تا درگذشت روزگار از بین نرود و نیز بخشی از این درآمدها برای تأمین معاش بازماندگان او (همسر و فرزندان) اختصاص یابد(۴). 📚 منابع: ۱. ارشاد، شیخ‌مفید، ج۲، ص۳۱۱؛ سبع‌الجزیره، بداوی، ص۲ ۲. المجدی فی انساب الطالبیین، ابن‌صوفی، ص۳۲۵ ۳. مراقد المعارف، حرزالدین، ج۲، ص۲۶۲؛ منتهی الآمال، شیخ‌عباس‌قمی، ج۳، ص۱۸۹۳ ۴. ابوجعفر محمد بن الامام الهادی علیه‌السّلام سبع الدجیل، اردوبادی ص۳۲.