«رعایت ادب در محضر قرآن» مرحوم حضرت آیت الله شیخ محمد تقی آملی می‌فرمود: «من در بحث فقه مرحوم آیت‌الله قاضی شرکت می‌کردم. روزی از ایشان سؤال کردم که ما می‌خوانیم و می‌شنویم که عده‌ای موقع قرائت قرآن کریم، غیب و اسرار آن برای‌شان تجلّی می کند. در حالی که ما قرآن می‌خوانیم و چنین اثری نمی‌بینیم؟!» مرحوم قاضی مدت کوتاهی به چهره من نظر کرد و سپس فرمود: «بلی! آن‌ها قرآن کریم را تلاوت می‌کنند و با شرایط ویژه! رو به قبله می‌ایستند؛ سرشان پوشیده نیست؛ کلام‌الله را با هر دو دست‌شان بلند می‌کنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می‌کنند، توجه دارند و می‌فهمند که جلوی چه کسی ایستاده‌اند! اما تو قرآن را قرائت می‌کنی در حالی که تا چانه زیر کرسی رفته‌ای! و قرآن را روی زمین می‌گذاری و در آن می‌نگری …!» مرحوم آیت‌الله شیخ محمد تقی آملی می‌گفت: «بلی، من همین‌طور قرآن را می‌خواندم. مثل این که مرحوم قاضی با من بود و ناظرِ وقت قرائتم بوده است. بعد از این ماجرا با تمام وجودم به سویش شتافتم و ملازم جلسه‌هایش شدم.» اسوه عارفان: ۲۵ #حضور #ادب_مع_الله