#نهج‌_البلاغه ▫️قَدْ کَفَاکُمْ مَؤُونَةَ دُنْيَاکُمْ، وَ حَثَّکُمْ عَلَى الشُّکْرِ، وَ افْتَرَضَ مِنْ أَلْسِنَتِکُمُ الذِّکْرَ 🟠خداوند نياز دنياى شما را برطرف ساخته و شما را به شکر نعمتهايش ترغيب کرده (تا نعمتش را بر شما افزون کند) و ذکر و ياد خود را با زبانهايتان بر شما واجب ساخته است (تا دلهايتان همواره بيدار باشد) ✍اشاره به اينکه از يک سو شما را مشمول انواع نعمتها ساخته و به حکم وَسَخَّرَ لَکُمْ مَّا فِى السَّمواتِ وَ مَا فِى الاَْرْضِو هُوَ الَّذِى خَلَقَ لَکُمْ مَّا فِى الاَْرْضِ جَمِيعاًهمه مواهب زمين و آسمان را از نور آفتاب گرفته تا باران حياتبخش و نسيم روح پرور و چشمه ها و نهرها و منابع زيرزمينى و رو زمينى، همه را مسخّر شما کرده است. از سوى ديگر، به شما دستور شکرگزارى داده، همان کارى که موجب فزونى نعمت و بقاى مواهب الهى و الطاف او خواهد شد. از سوى سوم شما را وادار به ياد او کرده، يادى که مايه آرامش دلها و نجات از چنگال شيطان است: أَلاَ بِذِکْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ; بدانيد با ذکر خدا دلها آرامش مى پذيرد».«إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنْ الشَّيْطَانِ تَذَکَّرُوا فَإِذَا هُمْ مُّبْصِرُونَ) ; آنها که تقوا پيشه کنند هنگامى که وسوسه اى از شيطان به آنها مى رسد به ياد خدا مى افتند و بينا مى شوند (و راه نجات را پيدا مى کنند) 📘#خطبه_183