سال ۶۷ در روستای بیشه سر بابل بدنیا آمد، عاشق شهید چمران بود، بخاطر همین مصطفی صدایش می زدند، همراه پدرش برای دامداری به بیرون روستا می رفت، و نیمه شب به بهانه ورزش از پدرش جدا می شد و به مزار شهدای روستا میرفت که یک قبر خالی آنجا داشت. پدرش می گفت پشت سرش بودم، زیارت عاشورا می خواند و نماز، بعضی مردم روستا می گفتند بچه حاج اسماعیل کسی را ندارد که تا نصف شب بیرون خانه است! رزمی کار بود دانشجوی دانشگاه امام حسین (ع)، دوره های تک آوری و آموزشی در یگان صابرین را گذرانده بود. روستای بیشه سر ۳۲ شهید داشت، عکس خود را وسط شهدای روستا چسباند و گفت من سی و سومین شهید بیشه سرم. یک روز کف پای مادرش را بوسید و با خوشحالی گفت: بالاخره به آرزویم رسیدم! نمازش اول وقت بود، سال خمسی داشت، اولین حقوقش را به مرکز سالمندان بابل داد، ولایتمدار بود، به خواهرش گفته بود: من شهيد مي‌شوم، من #مصطفي_صفري‌تبار شهيد آينده هستم، او مي‌گفت زمان جنگ جبهه رفتن اتوبان بود و هركسي دوست داشت شهيد مي‌شد ولي الان شهادت معبر تنگي است و لياقت مي‌خواهد. شب عملیات به دوستش که حرم امام رضا (ع) بود زنگ زده بود و گفته بود به امام رضا (ع) بگو امشب پرونده شهادتم را امضا کند. با دوستش محمد مهرابی پناه عهد اخوت می بندد تا آن دنیا شفیع هم باشند، سال ۱۳۹۰ در درگیری با ضد انقلاب پژاک در شمالغرب کشور، هر دو کنار هم به شهادت می رسند، صبح فردا مصطفی به آرزویش رسیده بود. #شهید_کمیل_صفری_تبار

به همرزمانش گفته بود: «من سی و سومین شهید روستای بیشه سر هستم» به اطرافیان گفته بود برای شهادتش دعا کنند و به همه سفارش می کرد تا در قنوت نمازشان، دعای فرج بخوانندو شهادت او را از خدا بخواهند. میگفت ''گرچه به کمتر از شهادت راضی نیستم؛ولی از خدا می خواهم که اگر شهید نشدم، اجر شهید را به من بدهد'' #شهید_کمیل_صفری_تبار #یاد_عزیزش_با_صلوات

ماجرای توسل روزانه به آیت الکرسی و عقد اخوت کمیل برای شهادت همسر شهید مصطفی (کمیل) صفری تبار می گوید:🎤 کمیل به آیت‌الکرسی اعتقاد فراوانی داشت و همیشه بر زبانش جاری بود و این عادت ما شد زمانی که با هم بیرون می‌رفتیم همیشه به من می‌گفت آیت‌الکرسی را بخوانیم. ◇ یک روز به شوخی به او گفتم که «جان خیلی عزیز است» ◇ او در پاسخم گفت: «خانم جان! این را بدان که جان برای آدم خیلی عزیز است ولی من دوست ندارم به مرگ طبیعی، تصادف و بیماری از دنیا بروم، مرگ یک بچه شیعه باید با شهادت باشد، حیف که کلی زحمت در این دنیا بکشی ولی به مرگ طبیعی از دنیا بروی» ◇ سرانجام در سحرگاه ۱۳ شهریور سال ۹۰ در کردستان منطقه سردشت در ارتفاعات جاسوسان ، بچه‌های یگان صابرین با گروهک منافق پژاک درگیر می‌شوند. ◇ همرزم و دوست کمیل، شهید محرابی پناه تیرمی‌خورد. وقتی کمیل برای کمک و عقب کشیدن دوستش می‌رود، خمپاره‌ای در کنار این دو اصابت می‌کند و هردوی آنها آسمانی می‌شوند. ◇ این دو شهید با هم عقد اخوت بسته بودند که در صورت شهادت یکی از آنها دیگری را شفاعت کند که هر دو شهید شدند و شفیع هم. #شهید_کمیل_صفری_تبار🌷 #شهید_محرابی_پناه🌷