✡️ «بازی ماهی مرکب»؛ لذت سادیسمی ایلومیناتی از نمایش ماتریکس به توده‌ها (١)
1️⃣ این‌که گمان ببریم سیستم #الیت_جهانی اجازه می‌دهد که بدون هماهنگی و تأیید آن‌ها، سوپرکمپانی‌های سرگرمی‌ساز، تولیدات عظیمی (بیگ پروداکشن) در راستای «افشاء» و تخطئه‌ی این #حکومت_جهانی یا همان #نظم_نوین_جهانی بسازند، بسیار ساده‌اندیشی و خام‌فکری است، چرا که #هالیوود «بازوی الیت جهانی» است.
2️⃣ تصور این‌که آثاری چون سریال #بازی_ماهی_مرکب (Squid Game)، آثاری افشاگر و آزادی‌خواه در تقدیس بشریّت و ضربه‌زدن به حکومت جهانی #زرسالاران است، یک #توهم بزرگ است که از قضاء ایجاد همین توهم جزء اهداف اصلی ساخت چنین آثاری است.
3️⃣ «بازی ماهی مرکب»، دنباله‌ی فیلم‌های #افشاگر اما #مدیریت‌شده (همانند #ماتریکس و #نمایش_ترومن) است که دربارهٔ یک «جهان بازنمایی‌شده» و یک «سیستم کنترل‌کننده» حرف می‌زنند.
4️⃣ نکتهٔ کلیدی سریال «بازی ماهی مرکب» اشاره به مفهوم #توهم_آزادی است. الیت طراح و کنترل‌کنندهٔ بازی بارها روی این مسأله تاکید می‌کنند که کسی را به زور به محل بازی نیاوردند و کل بازی بر اساس یک «قرارداد» است که شرکت‌کنندگان در کمال اختیار و #آزادی امضاء کرده‌اند و حتی هر وقت #اکثریت بخواهد، بازی تمام می‌شود.
5️⃣ قطعاً نویسنده و خالق این سریال، به‌خوبی بر مفاهیم اندیشهٔ سیاسی پشت سیستم #لیبرال_سرمایه‌داری آشنا بوده که این‌چنین مفاهیم مقدس در قاموس #دموکراسی_لیبرال، یعنی «آزادی»، «قرارداد» و «اکثریت» را سوژه‌ی طنز سیاه خود قرار داده است.
6️⃣ به این‌ها باید مفهوم #شرایط_برابر_برای_رقابت را هم افزود که آگاهان و علاقمندان به تاریخ #اندیشه_سیاسی می‌دانند، کلیدی‌ترین مؤلفه در مکتوبات «فریدریش فون هایک» و «میلتون فریدمن» (آباء فکری #نولیبرالیسم) در دفاع از سیستم #سرمایه‌داری_جهانی بوده است.
✍️ نویسنده: سهیل صفاری
@maktabeshahedhajgasem
✡️ «بازی ماهی مرکب»؛ لذت سادیسمی ایلومیناتی از نمایش ماتریکس به توده‌ها (۲)
1️⃣ سریال با بی‌رحمی، واقعیت #سیستم را به رخ می‌کشد، که بخش عمدهٔ کسانی که در دور اول بازی، رأی به پایان بازی مرگبار دادند، وقتی دوباره به دامن #اجتماع برگشتند، شرایط «بیرون» را سخت‌تر و بی‌رحمانه‌تر از #بازی یافتند و از این‌رو دوباره (با میل و اختیار) به بازی برگشتند. این دقیقاً همان #توهم_آزادی در نظام نولیبرالیستی جهانی است.
2️⃣ در واقع، بازیگران درمی‌یابند که آن #بیرون یعنی «در جامعه» هم «بردهٔ سیستم» هستند، منتهی لعابی از #آزادی و #حق_انتخاب روی زندگی جمعی و فردی کشیده‌اند که داغ و رنج #بردگی را قابل‌تحمل‌تر کند، اما کارکرد این لعاب هم برای «محرومان» و افراد «حاشیه‌ای» که هویّت اجتماعی و شأن انسانی خود را به‌دلیل «شارژ نشدن کارت اعتباری» از دست داده‌اند، از بین رفته و بردگی عیان‌تر است.
3️⃣ در واقع، سیستم #بازی_ماهی_مرکب، فشردهٔ همان اجتماع بیرونی است که تعارفات را کنار گذاشته و خشونت و سبعیت و #تنازع_بقا را به رخ می‌کشد و البته برای کسی که زودتر به #گرگ_انسان (تعبیر معروف توماس هابز در کتاب لویاتان) تبدیل شود، پاداش فوری‌تری در نظر گرفته است.
4️⃣ این ماتریکس ظالمانهٔ جهانی، که از قضاء در کشورهای پیشرو لیبرال سرمایه‌داری چون آمریکا، ژاپن و #کره‌جنوبی سویه‌های به‌شدت تاریک خود را زیر زرق و برق #تکنولوژی پنهان کرده است، درست مانند بازی ماهی مرکب، انسان‌ها را به یک #شماره فرو می‌کاهد (شاید شمارهٔ #کارت_اعتباری و فردا شاید شمارهٔ #کارت_واکسن دیجیتال و…).
5️⃣ و در ادامه آن‌ها را وارد یک جدال بی‌پایان برای «برنده شدن» می‌کند و آتش طمع آن‌ها را با «تبلیغات» پیوسته روشن می‌دارد، آن‌ها را در غل و زنجیر #بدهی‌های_بانکی اسیر می‌کند و آن‌گاه #گردانندگان این ماتریکس، در جزیره‌های اختصاصی و در دژهای نفوذناپذیر خود که در سایه و خارج از دید بنا کرده‌اند، به ریش آدمیان می‌خندند!
6️⃣ نگارنده تردیدی ندارد که اتفاقاً بامزه‌ترین بخش این سرگرمی #الیت_جهانی در مشاهدهٔ مشقّت و جان‌کندن نوع بشر، تماشای موفقیت سیستم‌های #کنترل_ذهن و تبلیغات است که محتوای فکری عامه اهل زمین را دستکاری می‌کند و دروغ‌های شاخدار دربارهٔ عالم را به حقایقی تردیدناپذیر در ذهن آنان بدل می‌سازد!
✍️ نویسنده: سهیل صفاری
@maktabeshahedhajgasem