مولی علی (ع) می‌فرماید: "النجاه فی الصدق" یعنی نجات و رستگاری در صداقت و راستگویی است.

برای جوانانی که رای نمیدهند... مردم عزیز، بنده هم مثل شما نگرانی ها و ناراحتی ها دارم که چرا جوانان ما برای داشتن یک زندگی معمولی و حتی بهترین، باید مشکلات متعددی را مواجه باشند. اما همانطور که قبلا در کلاسها گفته ام این سوال که چه باید کنیم تا کشوری عقب مانده نباشیم، مربوط به امروز نیست و حدود ۲۰۰ سال در ایران سابقه دارد. از همان زمان تاکنون، مجموع توان فکری ایرانیان برای پاسخ به سوال عقب ماندگی و راهکار، به دو فرمول یا جریان فکری منتهی شده که یکی تمام و کمال مدل و فرهنگ غرب را توصیه و ترغیب میکرده و دومی تکیه بر توان داخلی و فرهنگ اسلامی ضمن جذب علم و تکنولوژی از غرب و شرق! این دو تفکر قبل از انقلاب بدلیل فشار و استبداد شاهنشاهی قاجار و سپس پهلوی قدرت ظهور و بروز آنچنانی نداشتند، اما پس از حذف نظام پادشاهی، تحت عنوان دو جریان اصلاحطلب (بیشتر غرب گرا) و اصولگرا (بیشتر معتقد به توان داخل و سایر کشورها) فعالیتی جدی داشته اند. سخن بنده این است که علیرغم ناامیدی ها و اعتراضات، جز این دو تفکر، هیچ راهکار جدی و جذاب دیگری (با فرض محال سقوط نظام اسلامی!) وجود نداشته و نخواهد داشت مگر انتظار برای منجی عالم بشریت! هرچند هر دو تفکر باعث و بانی اتفاقات مثبت زیادی هم در تاریخ کشور ما شده اند و خواهند شد. بنابراین به ناامیدان و امیدواران توصیه میکنم با مطالعه علمی و غیرشخصی بین این دو راهکار که در ادبیات دو نامزد انتخاباتی کاملا مشخص است، انتخاب کنند و روز جمعه پای صندوق بروند. البته بعد از انتخابات هم حتما اقدامات را با توجه به شعارها تطبیق دهند و سواد خود را برای تصمیمات دوره های بعدی انتخابات در هر شرایطی تکمیل کنند. شاد و سعادتمند باشید🌷 جواد راد

✍فردای انتخابات ۱۴۰۳ حتما برای طرفداران هر دو دیدگاه و نامزد مهم است که فردا چه کسی رییس جمهور می شود. جوابش البته صبح شنبه مشخص می شود و نهایتا یکی از دو جریان، مسوولیت اجرایی کشور را برعهده خواهد گرفت. اما از قدیم گفته اند قهرمان ماندن مهمتر از قهرمان شدن است. لذا فردای انتخابات مهمتر از روز جمع آراست و رییس جمهور بایستی بتواند به سمت تحقق وعده هایی که بابت مشکلات داده است حرکت کند. مشکلات کلانی که در حوزه اقتصاد شامل تورم، تحریم، تولید، اشتغال، کیفیت محصولات داخلی، و یارانه و سوخت و مسکن، و در حوزه ی سیاست شامل تحکیم اعتماد و رضایت بخشی مردم، روابط بین المللی متوازن منطقه ای و جهانی و مدیران کارآمد دولتی، و در حوزه ی فرهنگ شامل پوشش، اینترنت و فضای مجازی، و البته تدین و کتابخوانی مردم و جمعیت می شود، همگی فقط رئوس برخی موضوعاتی هستند که منتظر دستان پرتوان منتخب ملت خواهند بود. همچنین بر طرفداران و منتقدان است که فعالیتهای فردای انتخابات را طبق وعده و نتایج ملموس با دقت و صبر و حمایت ضمنی رصد کنند تا یا به سلامت به مقاصد برسند یا اگر لازم شد در انتخاب‌های آینده تجدید نظر کنند. البته که خسروان دانند! جواد راد

برد و باخت پیچیده نیست! اکنون تحلیلهای برد و باخت زیاد است. اما به زعم نویسنده خیلی پیچیده نیست. در تمام دنیا ۱. شخصیت کاندیدا، ۲.تیم و شبکه و ۳.استراتژی تبلیغاتی، سه مولفه ی مهم هستند. شخصیت ها در میزان تسلط بر مسائل و البته سخنوری وزن خاصی در جلب آرا دارند. آنجا که عصبی یا سبک عمل نمیکنند، حتما موثرند. تیم تبلیغات که شامل خواص و شبکه و تدارکات می شود نیز اهمیت دارد چرا که باید بتواند مانند خون در رگهای جامعه حرکت کند و پیام شخصیت برتر را به بدنه ی جامعه منتقل کند. نهایتا نیز استراتژی تبلیغاتی است که میتواند حتی از یک شخصیت ضعیف، گزینه ای باب دل مردم بسازد. در استراتژی، بررسی وضعیت رقبا، لزوم جذب (و انصراف) رفقا، ادبیات تبلیغاتی، و نگاه کلان به نیازهای مردم مهم هستند. بنظر نویسنده، دو رقیب نهایی ۱۴۰۳ در دو مورد اول اختلاف زیادی با یکدیگر نداشتند، یعنی شخصیتها و تیم هر دو ضمن تفاوت، وزن نزدیک به هم داشتند (مثلا بخشی از تیم جلیلی در روستاها و تیم پزشکیان در فجازی فعال بودند). اما در بخش استراتژی بود که جلیلی به پزشکیان باخت. واقعیت تلخ ادبیات تبلیغی دنیا این است که اولا منتقدین وضع موجود جذابیت بیشتری دارند و ثانیا هراس افکنی از رقیب همواره جواب می دهد و ثالثا کلمات محبت آمیز ولو دروغ همواره بر دل مینشیند! پزشکیان متنی کاملا تکراری اما مملو از نقد عوامانه ی وضع موجود، هراس از رقیب، و کلمات محبت آمیز نسبت به مردم را پیوسته (ولو از روی کاغذ) میخواند و موفق شد، البته به این سه گزینه، عدم اجماع و تکثر نامزدهای رفیق هم اضافه شود، تصویری جز شکست نمیتوان متصور شد. البته جبهه انقلابی بابت آن ۱۳ میلیون رای، باید خداراشکر و به این هسته و تیم قوی افتخار کند و آنرا برای زمان های سخت نه چندان دور حفظ نماید (اما از شخصیت مطلوب و استراتژی غفلت نکند)! گفتنی ها را باید گفت... جواد راد

آینده دولت پزشکیان! برای پیش بینی آینده، دو رویکرد بررسی روندهای گذشته و سناریوی آینده را میتوان مد نظر قرار داد. از منظر بررسی گذشته، انتظار میرود دولت پزشکیان همچون اسلاف خویش عمل کند و لیبرالیسم ملایم را کمابیش دنبال کند. اما موفقیت آن وابسته به متغییرهایی است که سناریو آینده را شکل خواهند داد. از منظر سناریویهای آینده، باید به سه مولفه ی ۱. شخصیت و حزب او، ۲. فضای داخلی، و ۳. فضای بین المللی توجه نمود. از نظر شخصیت و حزب، او راهی جز افراط ندارد (بهرحال با شعارها و تلاش برخی اصلاحطلبان افراطی رای جمع نموده اند و راهی جز تسهیم قدرت با آنان و خواسته هایشان ندارند). از نظر فضای داخلی، بدلیل دوقطبی نمودن و برچسب به طرف مقابل، امکان ایجاد اجماع و کاهش فاصله با طرف مقابل محدود است و دولتی حداقلی را باعث خواهد شد که اصطکاک مسیر را بیشتر خواهد کرد. در فضای بین المللی نیز علیرغم رویکرد غربگرایی حزبی او، جریانات ملی گرا و یکجانبه گرا در غرب و تنشهای جهانی، کشتی دیپلماسی او دچار تلاطم فراوانی خواهد شد. لذا پیش بینی این است که دولت اصلاحات، علیرغم نیات خیر برخی بانیان از جمله خود پزشکیان، پس از طی دوران ماه عسل خویش، دچار تلاطمات مختلف سیاسی-فرهنگی- بین المللی شود که بخش عمده ای یا خارج از کنترل است یا با رویکرد اصلاحطلبان همخوانی نداشته و باعث تضعیف عملکردش خواهد شد. این باعث میشود او و اصلاحطلبان برای رهایی و حفظ پایگاه خود راهی جز افراطگرایی حزبی نداشته باشند. به عبارت ساده، اصلاحطلبی برای اینکه رای دهندگان را مایوس نکند و نمیرد چاره ای ندارد جز اینکه در خصوص تحقق شعارهای خود افراط نماید! جواد راد

نمره ی رسانه های استانی در انتخابات یکی از ابزار اصلاح امور ملت، رسانه های متنوع و شفاف و بی طرف است. از زحمات علی حده ی سیما که بگذریم، در خراسان شمالی اما اکثر رسانه های برجسته تاکنون نتوانسته اند بی طرفی خود را در بزنگاه سیاسی حفظ کنند و هر کدام به سمتی غش کرده اند! به عنوان مثال، تسنیم با تمایلات اصولگرایی یا بجنورد زیبا با حمایت از اصلاحطلبان نشان دادند، آن ظرفیت لازم برای دور ماندن از جریانات حزبی را برای رسیدن به استانداردهای یک رسانه ی حرفه ای ندارند. البته رسانه هایی همچون خبر فوری خراسان شمالی یا عصر اترک و استان من با شیب ملایمتری به حمایت از اصولگرایان و اصلاحطلبان پرداختند که اندکی امیدواری ایجاد می کند اما هنوز از استانداردها فاصله دارد. برخی فرد-رسانه هم حضور داشتند که به فراخور تمایلات شخصی، ابزار حمایت یا تخریب یکی از دو جناح می شدند. روی هم رفته، آنچه رصد کلی فضای رسانه ای نشان می دهد، استان خراسان شمالی هنوز از داشتن یک رسانه ی حرفه ای بی طرف که منافع کلان ملت را (نه در حمایت از حزبی خاص) بلکه در انعکاس تمامی زوایای وقایع ببیند، محروم است. لذا محرومیت رسانه ای را بایستی یکی دیگر از محرومیتهای استان ما نامید.

پاسخگوی انفعالی به بیانات و اقدامات رقبا، با تولید محتوای فعال فرق دارد... قدرت در تولید است..

آیا میدانستید بهترین رتبه المپیکی ایران در طول تاریخ ورزشی کشور پس از انقلاب و در سال ۱۳۹۱ در دولت احمدی نژاد رقم خورده است؟! ۱۳ مدال و رتبه ۱۲ جهانی

اصلاحطلبان و دیگی که برای آنها بجوشد! از گذشته های دور تا کنون، جریان اصلاحطلب که اعضای آن بصورت نسبی بیشتر از میان اقشار دانشگاهی (خصوصا محصلین غرب)، سرمایه دار، و روشنفکر و روزنامه نگاران و بطور کل برخورداران جامعه بوده اند، و کمتر شامل کشاورزان و کارگران و محرومان جامعه میشده، هرگاه به دلایل مختلفی سهمی از قدرت نیافته اند، با قدرت گفتمانی و ابزار روشنفکری خود، بنا را بر زیر سوال بردن زیر و بم حکومت میگذاشتند و از مبانی سیاست داخلی و خارجی گرفته تا معیشت و فرهنگ همگی را زیر سوال می برده اند. آنها حتی در این کار از شورش و براندازی هم ابایی نداشته اند. مثال دقیق چنین رفتاری، انتخابات سال ۱۳۸۸ بود که علیرغم محبوبیت آشکار منتخب آنزمان (یعنی احمدی نژاد) نه تنها شکست خود را نپذیرفتند بلکه با بهانه های تقلب، دولت او و حتی حکومت را در چنان مخمصه ای انداختند که راه پیروزی هسته ای را بسته و درب تحریمها را بیش از پیش گشودند و حتی همزمان با انقلاب مصر در پی انقلاب بر آمدند! آنها دموکراسی آشکار آن روزها و مردمگرایی احمدی نژاد را با تهمت پوپولویسم، به باد تمسخر و تخریب گرفتند و ۸۵ درصد مشارکت مردم و ۲۴ میلیون رای او در انتخابات را چنان تلخ کردند که هیچگاه از کام ملت زدوده نخواهد شد. حال آنکه همین جریان وقتی به اشکال مختلف به قدرت میرسد، همه ی آن حرامها را مباح و حتی مستحب دانسته و لازم الامر دموکراسی! مثلا ۲۴ میلیون و ۱۸ میلیون رای احمدی نژاد و شهید رییسی را پوپولیسم یا رای اقلیت دانسته ولی ۱۸ میلیون و ۱۶ میلیون رای روحانی و پزشکیان را عین دموکراسی و رای اکثریت دانسته (و حتی آن شرکت نکرده ها را هم به حساب خود پنداشته اند!). کسانی که کاپشن احمدی نژاد و حضور او میان مردم را همواره تمسخر می کردند امروز با افتخار کاپشن و ساده پوشی و حضور در هیات پزشکیان را استوری و تجلیل میکنند. آنها که سن و سال جنتی را از دیرباز ننگی برای نظام می دانسته اند زمانی که آقای هاشمی در سن ۷۵ سالگی برای ریاست جمهوری کاندید شد براحتی از او دفاع کردند و اکنون نیز منتخبی ۷۰ ساله را بهترین گزینه ی امور اجرایی سخت کشور (و نه شورای نگهبان!) می دانند! آنها که فروش نفت و گشایش های شهید رییسی را مسخره می کردند اکنون که خود بر اسب قدرتند، آنرا فرصتی لازم الاستفاده می پندارند. آنها که شهید رییسی حوزوی را بی سواد می نامیدند در مواجه با کم کاری علمی یک متخصص قلب و "باسوادترین" رییس جمهور کشور او را "حلال خور علمی" می نامند که فقط چندمقاله دست چندم نوشته و نخواسته زیاده روی کند! آنها که از یک "ناهار خوردی" دلسوزانه شهید رییسی و ادبیات مردمی احمدی نژاد می نالیدند اکنون بلندگوی ساده گویی ها و مداحی پزشکیان شده اند! آنها که به سهمیه تحصیل فداکاران میهن و یتیمان محروم شهدا خورده میگرفتند، براحتی از سهمیه ی زنان و اقوام برای امر خطیری مانند وزارت نام برده و آنرا "تبعیض مثبت و امری کاملا معمول در دنیا" می دانند! قیمت دلار که ۱۰ برابر شده باشد آنرا به گردن خارجی میاندازند و نادیده میگردند اما دوبرابر شدن آن در دوران شهید رییسی را در بوغ و کرنا می کنند! آنها اگر حمایت رهبری باشد آنرا میخواهند و تبلیغ می کنند اما نصیحتهای قبل و بعد ایشان را خیر! موارد بالا البته به معنای رد ویژگی های مثبت روسای جمهور مذکور و مسوولین نظام نیست و خارج بودن اصلاحطلبان از مسندهای قدرت را هم بایستی یک ضعف برای آنها و نظام دانست (و جایی برای آنها باید باشد) ، اما دریغ از انصاف و انسانیت اصلاحطلبان. آنها نشان داده اند، هرگاه قدرت از آن آنها باشد (و البته که تمامش را میخواهند!) همه چیز خوب و آرام و به سمت عالی است! اما اگر از مسند قدرت خارج باشند، دنیای ایرانی از نظرشان تاریک و قهقرایی و مسدود و یک ویرانی است. حال آنکه واقعیت معیشت و سیاست در جامعه ی ایرانی نمیتواند اینقدر که آنها مدعی هستند متلاطم باشد ( و اگر هم هست ۱۰ برابر شدن دلار بهرحال در دوران بی تدبیری آنها رخ داده است). ولی وارونه جلوه دادن حقایق و مصادره کردن خوبیها برای خود و بدیها برای اصولگرایان و حتی دلسوزان و شهدای انقلاب، تبدیل به روشی غیرمنصفانه و غیرمنطقی برای اصلاحطلبان گردیده است. رفتار آنها مصداق دقیق این جمله است که دیگی که برای من بجوشد سراسر عطر و طعم است و اگر نه، سر سگ در آن بجوشد! کاش همه ما اصلاحطلبان و اصولگرایان بدانیم که با بی انصافی در قضاوت، امید و امنیت ملت و نهایتا خودمان را قربانی خواهیم کرد. تا خسروان چه دانند. (برای اصولگرایان هم البته خواهم نوشت!). جواد راد

حضور ایلان ماسک (مالک توییتر x) در سخنرانی نتانیاهو و سوالی از مسولین ایرانی درحالیکه برخی از سناتورها و نمایندگان آمریکایی دیدار نتانیاهو را تحریم کردند، ماسک با حضورش، حمایت آشکار خود از نتانیاهو را نشان داد. این یعنی حتما اطلاعات مکانی و سیستمی و مکالماتی مسوولین بلندپایه ایرانی و اصلاحطلبان و اصولگرایان و محور مقاومت را در اختیار سازمانهای جاسوسی آنها قرار می دهد. از او که انتظاری نیست، اما از مسوولین خرد و کلانِ توییتری ما باید پرسید که آیا فکر امنیت خود و ملت را میکنند؟! امید آنکه از هوش مصنوعی صهیونیستها که آمار تک تک نیروها و خانواده های حماس را داد و خواهد داد، اندکی عبرت بگیرند. این تقابل جدی است. گفتنی ها را باید گفت...

#بحث هیچ و پوچ اصلاحطلبان به لباس المپیکی های ایران نقد کرده و آنرا نامناسب دانسته اند. البته آنها نهایتا بدنبال کم حجابی زنان نماینده هستند وگرنه کیست که نداند، حداقل اصلاحطلبان که یک پزشک را لایق امر سیاست میدانند، نباید به لباس شبیه پزشکی در ورزش گیر دهند! لباس البته مهم است و اگر از حقیر بپرسند، لباسهای سنتی ایرانی (با مد مدرن) بهترین گزینه اند اما از آن مهمتر نحوه ی مبارزه ی ورزشی و نهایتا نتیجه ی مدالی کاروان است. تا خسروان چه دانند...

آقای عارف ۷۳ ساله و پدر آن "ژن خوب"، و نامزد "پوششی" آقای روحانی در انتخابات ۱۳۹۲ معاون اول دولت پزشکیان شد. باید دید نامزد "پوششی" انتخابات سال ۹۶ (یعنی جهانگیری) چه مسوولیتی میگیرد. پیونشت: البته که رییس جمهور حق دارند مثلا انتخاب کنند! اما اصلاحطلبانی که زاکانی را بعنوان نامزد پوششی ناروا تمسخر میکنند، بهتر است اندکی انصاف داشته باشند. انقلابی های دلسوز هم فریب عسل خوری های اصلاحطلبان را نخورند! #اصلاحطلبان #دولت_پیرسالار #چون_ماییم_خوب_است!