آنچه در میان صهیونیستها میگذرد... هرچند شهادت بسیاری از فرماندهان و نیروهای مقاومت و تخریب ابنیه ضربه ی روحی قابل تاملی برای جبهه مقاومت بوده است، اما آنسو در میان صهیونیستها اوضاع خیلی سنگین تر و عمیقا نامیدکننده است. این ناامیدی که علاوه بر ناامنی، منشا سیاسی و اقتصادی ریشه دار هم دارد، به گونه ای است که بسیاری ساکنین این سرزمینها افقی روشن ندارند و بدنبال پایان این جنگ و حتی مهاجرت از این سرزمین هستند. گزارش بالا از بی بی سی نیز چنین روایت میکند.

نکات قابل توجه در نظرسنجی دانشجویی ایسپا اخیرا نهاد معتبر نظرسنجی جهاد دانشگاهی، گزارشی از وضعیت دانشجویان دانشگاههای دولتی منتشر کرده است که نکات زیر از آن برداشت می شود: 🔸 اکثریت دانشجویان اوقات فراغت، ارتباطات، و دریافت اخبار را از طریق فضای مجازی انجام می دهند. 🔸 تلگرام و اینستاگرام و واتزاپ همچنان محبوب جوانان هستند. 🔹 در میان پلتفورم های داخلی، ایتا موفقیت قابل توجهی داشته است. 🔹 از نظر موسیقی، تولید محتوای مدرن داخلی (پاپ) محبوبیت خاصی نسبت به موسیقی خارجی، میان جوانان دارد. 🔸علیرغم ادعای برخی مسوولین بابت حضورشان در ایکس (توییتر) جهت ارتباط با عموم، این سامانه محبوبیت چندانی در مقایسه با سامانه های دیگر ندارد. 🔸 علیرغم برخی ادعاها در خصوص صداسیما، طبیعتا دسترسی دانشجویان به ابزار تلویزیون در دوران دانشجویی محدود است و نمیتواند جایگاه صداسیما را در بخش خبر به درستی نشان دهد. بطور کل محبوبیت صداسیما از دو جهت بایستی مورد بررسی دقیقتری قرار گیرد: اولا با توجه به دسترسی به تلویزیون، و ثانیا با توجه به محتوای تولیدی توسط ص.س در فجازی برآیند مطالب اینکه، امروز پیش از هر زمانی، گوشی تلفن ابزار ارتباط و سرگرمی و خبرگیری جوانان ایران شده است و این اهمیت، نیازمند توجه بیشتر مسوولین است. جواد راد

فیلمی از سربازان صهیونیستی که در مراسم کشتگان، سرزمین غزه و لبنان را نیز به وضوح ارض موعودشان نامیده و بدنبال تصرف اند. تاریخ کلیپ ۱۱ اکتبر ۲۰۲۴ جالبتر حدود ۴۰۰۰ نظر ارسالی ذیل کلیپ است که اکثرا صهیونیستها را بیمار روانی و غاصب بالفطره دانسته اند و برخی از لبنانی ها نیز با روحیه ی بالا آنها را دعوت به نبرد می کردند!

پزشکیان، اعتماد به غرب، و شهادت سیدحسن نصرالله! هرچند ترور شهید هنیه واقعه ای ناگهانی و ناخواسته برای آقای پزشکیان بود، اما بدون شک، مدیریت ضعیف این فاجعه توسط ایشان، از نکات منفی ابتدای زعامت رییس جمهور جدید ایران است. مدیریتی که بنا به روایتی منجر به شهادت سید حسن نیز گشت. این ادعا شاید جسورانه به نظر برسد، اما بررسی وقایع ماقبل شهادت سید، چیزی جز خبط بزرگ پزشکیان و لزوم عبرت از آن را تصدیق نمیکند. همگان به خاطر داریم که ایام انتخابات اخیر، رهبر انقلاب تاکید کردند: "کسی که دلبسته آمریکا باشد و تصور کند بدون لطف آمریکا نمی‌شود قدم از قدم برداشت و همچنین کسی که به راهبرد دین و شریعت بی‌اعتنایی کند، همکار و مدیر خوبی نیست." آقای پزشکیان اما با قراردادن آقای ظریف با سیاست آشکار نگاه به غرب، در معاونت راهبردی دولت، یک خطای جدی میکند. هرچند نیت آقای پزشکیان حل مسئله برجام توسط ظریف بود، اما نمیدانست که اولین ثمره ی تخطی از امر ولایت و تکیه بر مدیری که نگاهش به غرب است، نه رفع تحریمها بلکه از دست دادن رهبری بزرگ در جبهه مقاومت است. ماجرا از این قرار بود که با شهادت هنیه در تهران، رهبری و دولت و ملت در پی انتقام و جلوگیری از ترورهای تلخ آینده بر می آیند. اما دولت و رابط راهبردی اش ظریف، پیامی از آمریکاییها دریافت میکنند که در صورت عدم انتقام ایران، آمریکا تعهد میدهد ظرف دوهفته، آتش بس در غزه برقرار شود. لذا انتقام را مسکوت می گذارند (و حتی با تئوری های توطئه، ترور هنیه را دسیسه ای برای آسیب زدن به اصلاحات می پندارند). با گذشت چند هفته اما، نه تنها خبری از آتش بس نمیرسد بلکه اعتبار ایرانِ پزشکیان در فلسطین و لبنان آسیب می‌بیند، و در نتیجه این تعللِ ساده لوحانه، و پس از ۲ ماه از ترور هنیه، اسراییل جسورتر شده و سید مقاومت و فرماندهانی بزرگ را نیز به شهادت میرساند. اینجاست که پزشکیانِ خشمگین برای اولین بار از فریب آمریکا سخن به میان می آورد. او آشکارا میگوید: "ادعاهای سران آمریکا و کشورهای اروپایی که در ازای عدم پاسخ ایران به ترور شهید هنیه وعده آتش‌بس می‌دادند، تماما دروغ بود." و از پی انتقام سید و هنیه بر می آید (دقیقا از همین زمان است که حضور ظریف هم کمتر می شود!). اینکه رییس جمهور ما به قیمت جان سید عزیز و بسیاری فرماندهان دیگر، طعم تلخ اعتماد به آمریکا را چشید، از دروس تکراری تاریخ ماست اما ایشان بایستی دقت کنند که درس مهمتر، لزوم ولایت مداری در سیاستهای کلان کشور است. اگر ایشان برای تکیه بر کارشناسان، تاکید رهبری در عدم بکارگیری مدیران غرب محور را لحاظ میکرد، شاید اکنون هم موشکها کاری که باید، انجام داده بودند و هم سید عزیز در قید حیات بود. امید آنکه خون شهیدان تنبه ایجاد کند! تا خسروان چه دانند... جواد راد

اندرباب وضعیت روحی جبهه مقابل: خانواده ی یک صهیونیست کشته شده: تو برای انتقام و کشتن زیاد، و زن و کودک وارد غزه شدی، اما اکنون با تابوت برگشتی... ۲۵ اکتبر ۲۰۲۴

رفتار غیرعقلانی آلمان در برابر اعدام تروریست آلمانی-ایرانی در ایران از گذشته تا امروز، یکی از دغدغه های معقول ایرانیان، حفظ ارتباطات با نقاط مهم دنیا، از جمله اروپا بوده است. این موضوع بعضا تاثیراتی جدی در نتایج اقتصادی و انتخابات در کشور داشته است. از آن جمله است روابط ایران و آلمان که سابقه ی استعماری کمتری نسبت به سایرین در ایران دارد. با اینکه این تمایل تعاملاتی در دولت آقای پزشکیان وضوح بیشتری داشته است، اما اقدامات دولت آلمان روند متفاوتی را نشان میدهد. به نظر میرسد همزمان با آغاز تنش ها در فلسطین و لبنان، لابی صهیونیستی در آلمان به دنبال قطع یا حداقل کاهش روابط با ایران است. از این دست است تعطیلی مرکز اسلامی هامبورگ، و اخیرا کنسولگری ها. اعدام جمشید شارمهد که (به اعتراف خودش) در انفجارها و عملیات ترور در ایران دخیل بوده است فقط بهانه ای است برای آلمانی های طرفدار اسراییل تا طرح کلی خود را نهایی کنند (چنین برنامه ای در مورد کانادا نیز در حال اجراست). بر مسوولین است که همزمان با دفاع از اقدامات قضایی داخلی، نسبت به حفظ روابط با اروپا اهتمام ورزند و مردم عزیز نیز بدانند که دولت ایران هزینه ی استقلال قضایی کشور و البته حمایت از مظلومان مسلمان را میپردازد. گفتنی ها را باید گفت... جواد راد

دولت چهاردهم و حماسه ی آزادسازی آیفون! اینکه دولت چهاردهم واردات آیفون را آزاد کرده قطعا پاسخ به خواسته ی بخشی از جامعه است، و از این جهت که در کشور باید دسترسی به ابزارِ متنوع حتی الامکان فراهم باشد مهم است، اما این اتفاق قطعا حماسه نیست. به عبارتی، علیرغم آزادسازی ورودش که از عقده و نارضایتی جلوگیری خواهد کرد، باید دقت و تبلیغ و تبیین کنیم که آیفون مناسب جامعه ما نیست، و مثلا کالایی لو‌کس است (که ورودش باعث نمایان شدن شکاف طبقاتی و حسرت برخی ندارها میشود) و ارزبری دارد (یعنی باعث خروج ارز باارزش از کشور می شود) و ابزاری آمریکایی است (یعنی احتمال سلطه مالی، ارتباطی و حتی امنیتی آمریکا را دارد) و بنابراین در مجموع، نمیتوان گسترش استفاده از آن در کشور را یک اتفاق حیاتی و آینده ساز دانست. متاسفانه رویکرد متعادل لازم در دولت کنونی (و به شکلی دیگر در دولتهای گذشته) مشاهده نمیشود. یعنی مثلا، حداقل دولت میتوانست ضمن آزادسازی آیفون، بجای اطلاعیه های رنگارنگِ "تغییر به نفع مردم"، به ملت بگوید: ما ورود فلان کالا را آزاد کردیم اما توصیه ی دلسوزانه و ایراندوستانه این است مردم در شرایط کنونی این ابزار سلطه و اشرافی و اَرزبَر را نخرند و به سایر وسایل ارتباطی مطمئن تر تکیه کنند (در این خصوص نبرد شیاوومی و اپل در چین قابل تامل است). متاسفانه چنین مشکلی، در سایر رویکردها (مثلا در فیلترینگ) نیز وجود دارد. مثلا در سالهای قبل، در حالیکه اینستاگرام صفحه ی بزرگان ما را مسدود مینمود و آثار مخرب فرهنگی اش نمایان بوده و هست، دولت وقت بجای فاصله گرفتن از آن، در یک نزاع جناحی، مثلا از مردم میخواهد پهنای باند را باز بگذارند تا فلان گزارشگر فوتبال بتواند در رقابت با صداوسیما مخاطب بیشتری برای خود و جناح و البته اینستاگرام فراهم کند و بدتر اینکه آنرا حماسه بداند! درحالیکه بهتر این بود ضمن حفظ آزادی دسترسی قانونمند به این ابزار، از مردم بخواهد و تبلیغ و تشویق کند که به رسانه های زورگو و ابزارسلطه کمتر تکیه کنند و شرایط پلتفورم های بومی را تقویت کند تا اشتغال و امنیت هر دو را داشته باشد. متاسفانه این از تلخی تقدیر کنونی ماست که رویکردِ سلبی موجود در میان برخی اصولگرایان، در اولین فرصت به رویکرد تشویقی اصلاحطلبان در استفاده از ابزارآلات بیگانه تبدیل شده و راه میانه قربانی می شود. دولت جدید نباید فراموش کند که وفاق ملی، یعنی ارزشها و رویکردهای حاکمیت و مردم به یکدیگر نزدیک شود نه اینکه یک سمت بازنده و سمتی دیگر برنده جلوه کند. در این صورت تعادل و ثباتی کسب نمیشود و شاید حتی تقابل هم بیشتر شود. تا خسروان چه دانند!

درباره ی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا سه شنبه نهایی می شود و رقابت بین دو گزینه ی ترامپ (جمهوریخواه) یا هریس (دموکرات) به سرانجام میرسد. سوال اول درباره ی احتمال پیروزی گزینه هاست که برای پاسخ به آن، از دو جهت میتوان به تخمین اولیه ی نتیجه پرداخت: یکی از منظر نظرسنجی ها و نتایج اولیه برخی ایالتها (چون انتخابات زودتر شروع می شود) که نشان می دهد از ۵۳۸ رای ایالتیِ موجود (که رای هر ایالت جدا برای برنده ی آن محاسبه خواهد شد)، هر دو گزینه بسیار نزدیک بوده و پایاپای در حال مبارزه هستند. دومی، از منظر کلیت عملکرد دموکراتها و جمهوری خواهان است که پیشگویان معتقدند بر این اساس، هریس دست بالا را خواهد داشت. سوال بعدی از جهت آینده سیاست خارجی آمریکا است. در این خصوص، مسیر نسبتا روشن است چرا که هریس تقریبا ادامه ی بایدن خواهد بود و ترامپ نیز یکدوره عملکرد ملموس داشته است. لذا با توجه به ساختار و سیستم و تحولات جهانی، بطور کل با این انتخابات ملی، سورپرایز خاصی منتظر جهان نخواهد بود! به عبارت دیگر، مردم و دست اندرکاران عزیز ما راهی جز ادامه ی مسیر مقاومت ندارند. جواد راد

معنای نخبگان واقعی👆 رویکردِ قبل و بعد از انقلاب (پزشکیان و هویدا) ..‌. گفتنی ها را باید گفت.

طرحی برای دوران ترامپ با انتخاب ترامپ بعنوان رییس جمهور گمانه زنی ها شروع شده است. برخی از مذاکره و برخی از مقاومت بیشتر میگویند. سوال این است که رویکرد ایران چه باید باشد؟ آقای پزشکیان در انتخابات اعلام کردند که قصد "دعوای" دائم ندارند و از این جهت رویکرد احتمالی دولت مذاکره غیرمستقیم یا مستقیم خواهد بود. اما دو نکته مهم در این میان وجود دارد که احتمالا باعث شکل دهی به گفتگوها و نتیجه ی احتمالی خواهد شد. اول اینکه خواسته های آمریکا چیست؟ هرچند ترامپ در نطق‌های اخیر تنها موضوع را بمب اتم اعلام کرده، اما به نظر میرسد با حضور افرادی همچون پمپئو در کابینه ی وی (و البته جمهوری خواهان در سراسر کنگره)، فهرست منویات آمریکا، به هسته ای محدود نخواهد بود! در واقع احتمال طرح مجدد آن فهرست ۱۲ موردی که پمپئو در دولت سابق مطرح کرده بود، وجود دارد. تعطیلی غنی سازی هسته ای، برنامه ی موشکی بالستیکی، اجازه ی دسترسی تمام وقت و تمام ارض، پایان حمایت از مقاومت، حوثی ها، خروج نیروهای قدس از منطقه، و ... برجسته ترین شروط پمپئو در دولت سابق برای مذاکره با ایران هستند. دوم اینکه شرایط منطقه و بین الملل چیست؟ بنظر میرسد وضعیت منطقه و بین الملل پیچیده تر از سابق باشد. بعبارتی محور مقاومت در وضعیتی است که ضمن استقبال از پایان جنگ، اصلا مایل به تسلیم نیست. محور روسیه و چین نیز در سالهای اخیر نفوذ و قدرت بیشتری یافته و مثلا با گامهای اخیر بریکس بسوی یک ارز جایگزین نیز در حال حرکت است. بعبارتی وضعیت محور جدید مقابله با نظم آمریکایی قدرت بیشتری یافته است. در چنین شرایطی، که خواسته های طرف مقابل سنگین و جبهه ی مقاومت و محور ضدنظم آمریکایی، قدرت بیشتری نسبت به قبل دارد، دیپلماسی کشور نیاز دارد هوشیاری کامل را داشته باشد. مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم بعنوان ابزار رسیدن به اهداف ملی یا کاهش فشار داخلی اهمیت دارد اما تبیین این نکته ضروری است که لزوما در شرایط کنونیِ افراط در آمریکا و عهدشکنی های زورگویانه ی پیاپی آنها، بی نظمیِ جهان، و قدرت محور مقاومت، احتمال موفقیت مذاکره در حفظ دستاوردها زیاد نیست. بنابراین، توصیه می شود به موازات این موضوع، تقویتِ سیاستِ منطقه گرایی، کیفی سازیِ نگاه به شرق، و البته حمایت از تولید و انسجام داخلی، در دستور کار قرار گیرد. تا خسروان چه دانند... جواد راد

سناتور روبیو که گزینه ی وزارت امور خارجه ی ترامپ است... نظر او در باره ی فلسطین واضح و هولناک است...

درباره ی طرح "دولت وفاق ملی" انتخاب شعار "وفاق ملی" بعنوان برنامه ی دولت آقای پزشکیان، منجر به طرح سوالاتی در مورد علل، روش و اثرات چنین رویکردی شده است. با توجه به استمرار ابهامات، در ادامه به بررسی دو نمونه تاریخی و مشابه تحت عنوان "آشتی ملی" می‌پردازیم شاید زوایای امر اندکی روشن گردد. ابتدا طرح "آشتی ملی" در دوره پهلوی و دولت شریف امامی مرور میشود: 🔹شاه در شهریور سال ۵۷ خواستار ایجاد یک "دولت آشتی ملی" شد و برای این منظور جعفر شریف‌امامی را به نخست‌وزیری منصوب کرد تا اسلامگرایان را خشنود سازد. وی از دو راه مختلف پیشنهادی برای حفظ حکومت استفاده کرد: یکی پیشنهاد ارتشبد نصیری، که بر اعمال قدرت و حتی استفاده از نیروی نظامی تاکید داشت، و دیگری پیشنهاد تیمسار فردوست برای گفتگو با معترضان. اقدامات شریف‌امامی برای راضی کردن روحانیون شامل تعطیلی کاباره‌ها و مشروب‌فروشی‌ها، آزاد کردن بسیاری از روحانیون زندانی و انحلال حزب رستاخیز بود. صرف نظر از تصمیمات سیاسی و اجتماعی، هدف وی جلب رضایت روحانیونِ مخالف حکومت بود. اما امام خمینی (ره) آن را رد و این اصلاحات جرات انقلابیون را بیشتر کرد و نهایتا منجر به سقوط پادشاهی شد. 🔹نمونه دوم، طرح "آشتی ملی" آقای خاتمی است که در سال ۱۳۹۵ بیان شد. به نقل از آقای تاجزاده، هدف اصلی این ایده نه تنها تفاهم دو جناح، بلکه مشارکت همه افراد معتقد به قانون اساسی در مدیریت کشور برای حل مشکلات بود. بر این اساس، هیچ‌کدام از جناح‌ها نباید از هویت و باورهایشان دست بکشند، بلکه باید روی نقاط مشترک تمرکز کرده و درباره اختلافات با روش‌های قانونی رقابت کنند. این طرح البته در زمان خود، چندان مورد استقبال رسمی و عملی قرار نگرفت. از دو نمونه بالا چنین میتوان استنباط کرد که طرح مجدد موضوع وفاق ملی، بدلیل احساسِ نارضایتی عمومی و شکاف جناحی مخرب در کشور است. درباره چگونگی انجام آن نیز باید گفت برایند اقدامات ۱۰۰ روزه ی دولت نشان میدهد فعلا اقداماتی مشابه دولت شریف امامی در دستور کار است و بخشِ تعامل و توافق سازی با جناح مقابل آنچنان پررنگ و مشخص نیست. درباره ی ثمرات این ایده نیز باید منتظر آینده ماند...! جواد راد https://eitaa.com/maktubat2022