نظیر همین در باطن ماست

حقیقت وجودی ما قلب، روح یا نفس است ،که با حسهای ما متجلی می شود ،مثل حس لامسه ،بینایی و شنوایی و....

قلب دائما در حال تغییر و تحول است و اگر به مرحله ثبات برسد به آن فؤاد می گویند.

چون نفس انسان دائما در حال تغییر و تحول است ، به آن قلب می گویند .

گناه نفس انسان را چرک می کند

گناه رو گناه نفس انسان را آلوده و در پایان سیاه می کند .

نفس انسان مثل آینه است ،حتی لطیف تر از آینه است و کوچکترین گناه سیاهی روی قلب می اندازد .

گناه فقط حرف و‌ نگاه و...نیست .

چاقو چطور گوشت را راحت می برد .

گناه چاقوست و نفس ما را سریعا تحت تاثیر قرار می دهد.

صحنه قیامت خیلی وحشتناک است .

وقتی گناه روی گناه بیاید قلب دچار قساوتی می‌شود که نه تنها از گناه ناراحت نمی شود ، بلکه خوشحال هم می‌شود ، به‌گناه افتخار هم می کند .