سالگرد سوء‌قصد به جان رهبر معظم انقلاب 🔰 سال‌هاست که عبای شهادت را بر دوش می‌کشند 🔻«... آن وقتی که بمب منفجر شد، در آن مسجدی که من بودم، از وقتی که بار اول افتادم زمین (نفهمیدم البته چه جوری شد که افتادم) تا وقتی که به کلی بی‌هوش شدم و بعد از چند روز به هوش آمدم، سه مرتبه دیگر به هوش آمدم. در این فاصله سه بار لحظاتی به هوش آمدم و هر دفعه یک احساسی داشتم که آن حالات را من هیچ وقت یادم نمی‌رود. یکیش که حالا این‌جا عرض می‌کنم، این است؛ در یکی از این حالات احساس کردم که من دارم می‌روم، یعنی دارم می‌میرم. احساس کردم که مرگ در مقابل من است. کاملا خودم را در مرز عالم برزخ مشاهده کردم. به طور خلاصه اگر بخواهم در یک کلمه بگویم، احساس کردم که در آن حال، انسان هیچ دستاویزی به جز خدا ندارد، هیچ دستاویزی. یعنی هرچه هم عمل آدم پشت سر خودش داشته باشد، بازهم اگر تفضل الهی و رحمت خدا را نتواند جلب کند، آدم خاطر جمع نیست به آن عمل... آنجا انسان احساس می‌کندکه مثل پر کاهی بین زمین و آسمان است. این احساس را انسان دارد و منقطع می‌شود. از همه چیز منقطع می‌شود. مثل این حالت انقطاع را در آن وقت احساس کردم و تضرع کردم پیش خدای متعال؛ پروردگارا می‌بینی که من چقدر دستم خالی است و چقدر محتاجم. اگر تفضلی کنی، کردی والّا ما رفتیم. منظورم مردن نبود، رفتن از وادی سعادت بود. بعد دیگر بی‌هوش شدم و نفهمیدم چیزی را...» 🔸این شرح نسبتا مبسوطی است که مقام معظم رهبری از لحظات سوء قصد به جان ایشان در ششم تیرماه 1360 دادند. روز 6 تیرماه 1360 بود، آیت‌الله خامنه‌ای که از جبهه‌ها برگشته و به حضور حضرت امام رسیده بودند، بعد از دیدار طبق برنامه حزب جمهوری اسلامی، برای سخنرانی در یکی از مساجد جنوب تهران، عازم مسجد ابوذر واقع در محله فلاح شدند. 🔸محسن جوادیان از محافظان آیت‌الله خامنه‌ای در روز 6 تیرماه 1360 درباره آن روز می‌گوید: «... آقا در حال پاسخ دادن به سؤال دوم بودند که شخصی یک ضبط «آیوا» که حالت استوانه‌ای داشت و طوسی رنگ بود را آورد و روی تریبون گذاشت و کلید آن را فشار داد. بعد از رفتن این فرد، کلید ضبط صوت مثل حالتی که نوار تمام شود، بالا زد و به حالت اول برگشت که برای ما تعجب‌انگیز بود که چگونه به این زودی نوار این ضبط تمام شد...» 🔸حالت قرار گرفتن آقا پشت تریبون، به گونه‌ای شده بود که برخلاف حالت اول، این بار سمت راست بدنشان در مقابل ضبط صوت قرار گرفت و از پشت تریبون هم کمی عقب آمدند. و این به جز حکمت و امداد الهی چه می‌توانست باشد که آقا ناخودآگاه در موقعیتی قرار گرفت تا هدف جنایتکارانه تروریست‌ها محقق نشود. محسن جوادیان ادامه می‌دهد: 🔸«... یکباره انفجار اتفاق افتاد... یک لحظه که به عقب برگشتم دیدم ایشان بین محراب مسجد و تریبون برروی بازوی چپ افتاده‌اند. دیگر معطل نکردم، چون اول حادثه خونریزی خیلی شدید نبود و از طرفی وزن ایشان هم کم بود، به تنهائی ایشان را در بغل گرفتم و با سرعت از داخل شبستان به سمت بیرون مسجد حرکت کردم، آن لحظات بود که به یکباره دیدم یک حفره از جراحت زیر گلوی ایشان به وجود آمده که هر لحظه خونریزی آن شدیدتر می‌شود....همان طور که داشتم به طرف ماشین می‌رفتم یک لحظه دیدم که آقا به هوش آمد و پس از چند لحظه بدن ایشان سست شد و سرشان به روی شانه من افتاد. من یک لحظه به ذهنم آمد که ایشان شهید شد... (بغض و تاثر شدید محسن جوادیان)...» 🔸حضرت امام در پیامی به آیت‌الله خامنه‌ای نوشتند: «... اینان با سوءقصد به شما‌‎ ‌‏عواطف میلیونها انسان متعهد را در سراسر کشور بلکه جهان جریحه‌دار نمودند... و به کسی سوءقصد کردند که آوای دعوت او به‌‎ ‌‏صلاح و سداد در گوش مسلمین جهان طنین‌انداز است... من به‌‎ ‌‏شما خامنه‌ای عزیز، تبریک می‌گویم که در جبهه‌های نبرد با لباس سربازی و در پشت‌‎ ‌‏جبهه با لباس روحانی به این ملت مظلوم خدمت نموده، و از خداوند تعالی سلامت شما‌‎ ‌‏را برای ادامه خدمت به اسلام و مسلمین خواستارم...» https://kayhan.ir/001JW4

اسرائیل، بانک مرکزی ایران را سازمان تروریستی اعلام کرد! 🔰عصبانیت صهیونیست‌ها از ثبات ارزی و بانکی ایران در بحبوحه جنگ 🔸یکی از مهم‌ترین اتفاقات جنگ اسرائیل علیه ایران، ثبات بازار ارز و انجام بدوم وقفه عملیات بانکی در کشور بود. 🔸نرخ دلار آزاد در طول جنگ تنها حدود ۱۰ درصد افزایش یافت که همین افزایش هم پس از اعلام آتش‌بس، به عقب برگشت. 🔸رفتار عادی مردم در این مدت اجازه سوءاستفاده سفته‌بازان را نداد و تیر عملیات روانی صهیونیست‌ها برای تکمیل حمله نظامی با التهابات اقتصادی، به سنگ خود. 🔸به نظر می‌رسد این ثبات اقتصادی، صهیونیست‌ها را آشفته کرده است. به گزارش رسانه‌های خارجی، دیروز وزیر جنگ اسرائیل به درخواست موساد و مرکز ملی جنگ اقتصادی، دستوری را امضا کرد که بانک مرکزی ایران را یک سازمان تروریستی اعلام می‌کند. 🔸گفتنی است پیش از این هم شبکه بانکی کشور در سازوکار تحت اشراف غربی‌ها، فعالیت خاصی انجام نمی‌داد که حالا اتفاق جدیدی افتاده باشد. 🔸بانک مرکزی کشورمان توانسته است با اتخاذ دیپلماسی فعال پولی با کشورهای همکار، تحریم‌های بانکی را دور بزند. 🔸نمونه این اقدامات در برقراری روابط بانکی بدون نیاز به سوئیفت با روسیه و همچنین اتصال شبکه کارتی دو کشور بود که می‌تواند به‌راحتی با سایر کشورهای مستقل توسعه یابد. #سرویس_اقتصادی https://kayhan.ir/001JVn

🎥 پاول دورف مالک تلگرام : موبایل حریم خصوصی رو نابود می‌کنه، واسه همین استفاده نمی‌کنم!

🔰 رونمایی چین از پهپاد جاسوسی که به اندازه یک پشه است! 🔸ارتش چین از ساخت پهپادی به اندازه یک پشه برای اهداف اطلاعاتی و امنیتی خبر داد. 🔸گفتنی است، در سال‌های اخیر، چین به طور قابل‌توجهی در حوزه توسعه فناوری‌های نظامی سرمایه‌گذاری کرده است، با هدف تقویت توانمندی‌های دفاعی و تبدیل خود به یکی از قدرت‌های برتر نظامی جهان. بر اساس گزارش‌های مختلف، چین در حوزه‌هایی مانند فناوری موشکی، زیردریایی‌های هسته‌ای، جنگنده‌های نسل پنجم (J-20) و سامانه‌های پدافند هوائی پیشرفته، به سرعت رشد کرده و فناوری‌های نو را بومی‌سازی کرده است. #سرویس_خارجی https://kayhan.ir/001JVJ

🔰همایش شیرخوارگان حسینی فردا در ۹ هزار نقطه ایران و جهان برگزار می‌شود 🔸همایش شیرخوارگان حسینی، فردا جمعه ۶ تیرماه، همزمان با اولین جمعه ماه محرم، در ایران و ۴۵ کشور جهان برگزار می‌شود.

انتشار مستند داستانی #قبیله_عصیان ✍ نویسنده: حدادپور جهرمی انشاءالله از امشب ساعت ۲۱ از بازنشر و کپی رمان ها به هر نحو راضی نیستم. لطفا این رمان را در کانالم مطالعه کنید👇 @mohamadrezahadadpour

تو قبله ای برای تمام قبیله ام ایل و تبار من به فدای مُحَرمت 😭😭

بسم الله الرحمن الرحیم [وَقَضَيْنَا إِلَىٰ بَنِي إِسْرَائِيلَ فِي الْكِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا] 🔹مستند داستانی 🔥 #قبیله_عصیان 🔥 ✍ محمد رضا حدادپور جهرمی #قسمت_اول پیرمرد نفس نفس زنان خودش را به خیمه ای در وسط صحرا رساند. مردی بیابانگر با خانواده اش و سه چهار تا شتر در وسط بیابان خیمه زده بودند. وقتی پیرمرد به آنها رسید هوا تازه تاریک شده بود. آن ها به رسم مهمان نوازی، از او پذیرایی کردند اما دیدند لحظه به لحظه حال پیرمرد بد می شود و آرام و قرار ندارد. مرد که سر و وضع آفتاب سوخته و بیابانی ای داشت، کاسه آب را به پیرمرد داد و گفت: شما باید حدودا بالای صد سال عمر داشته باشید. درسته؟ _ درسته، اما شما از پنجاه کمتر دارید. _ بله... اینجا... وسط بیابون... _ گاهی به بیابان میام. سرورم موسی هم بیابان گرد بود ـ _یهودی هستید؟ _ مگه تو موسی رو میشناسی؟ _ شنیدم. موسی هم با نگرانی و نفس نفس زنان و بدون زاد و توشه به بیابان میرفت؟! پیرمرد فهمید که آن مرد متوجه اوضاع حساس او شده. کاسه آب را سر کشید و می خواست بلند بشود و برود که مرد گفت: دستپاچه نشو! این جا جز ما کسی پیدا نمی کنی. اگه خوراک مار و مور صحرا نشی، اما از تشنگی و شِن و تنهایی می میری. پیرمرد عصایش را زمین گذاشت و ناامیدانه به نقطه ای خیره شد. پس از چند لحظه، زیر لب و با حسرت گفت: همه را کشتند! حتی اجازه ندادند که من دو سه تا کتاب بردارم. چنان حمله کردن که همه پا به فرار گذاشتند. و الا اگه مونده بودیم، قلعه رو رو سرمون خراب می کردن. همین طور که می گفت صورت و چشمانش قرمز و برافروخته می شد و همه ی صحنه هایی را که دیده بود از جلوی چشمانش عبور می کرد. مرد نزدیک تر نشست و با تعجب پرسید: کی به شما حمله کرد؟ مرد با خشم جواب داد: علی! مرد با تعجب پرسید: علی؟! مطمئنی؟! پیرمرد گفت: ما این جنگ و قلعه مون رو به محمد نباختیم، به علی باختیم. مرد پرسید: کدام جنگ؟! کدام قلعه؟! پیرمرد با معجونی از خشم و نفرت و ناراحتی و بغض فریاد کشید:«خیبر» ادامه... 👇

⛔️ دوازده سال قبل -چرا دیروز نبودی؟ کلی منتظرت شدم. -نشد کارای خونه مونده بود اگر می‌آمدم مادرم دست تنها می‌ماند. -حیف شد. کلی چیزای جدید یاد گرفتم دوست داشتم تو هم باشی. -کلی غصه خوردم نیست که بنده خدا پیر شده می‌ترسم از دستمون بره و بشه حسرت. -دقیقاً ماشاالله نود سال عمر کرده دیروز همش از تو می‌گفت. -چطور؟ چی می‌گفت؟ -یه شعر بسیار قشنگ درباره‌ات گفته بود وقتی دید نیومدی فی المجلس عوضش کرد و اینقدر قشنگ شد که هم خودش گریه کرد هم من. -راست می گی؟ آخی. کاش بودم. زن عادی و معمولی نیست. حیف شد که از پیش ما رفت. - امان از یهود. امان از شر فتنه یهود که تو هر قوم و قبیله‌ای افتاد، دیگه رنگ و روز خوش به چشمشون نمیآد. - از وقتی متوجه شد که دایی‌ها و دو سه تا از عموهام با یه عده یهودی از خدا بی خبر مراوده دارند، قید همه رو زد و رفت. - اونا هم قید این زن را زده‌اند و الا این زن اگر تو هر قوم و قبیله‌ای بود رو سر می بردنش. - هم شاعر باشی، هم حکیم، هم تاریخ رو بشناسی. راستی درباره من چی گفت؟ بگو... - آهان.. گفت حیفه این دختره که مجبوره با گله و گوسفندان به چراگاه بره. می‌گفت این دختر، جواهره. می‌گفت باید دستاش به جای کارهای روزمره، به تحصیل و سواد و شعر و ادبیات و حکمت مشغول باشه. می‌گفت حیفه این دختر که به جای هوش و درایتش، شجاعت و تیراندازی و سوارکاریش به چشم می آد. - یه بار هم این حرفا رو به خودم زد. می دونم. اما چه می شه کرد؟ مرگ مثل تو این قدر... - راستی فاطمه! استاد دو تا چیز هم درباره یهود گفت؛ بذار تا یادم نرفته بهت بگم! - بگو حکیمه! بگو ... اینا خیلی مهمه! - گفت روزی می رسه که من نیستم اما بچه‌های شما جلوی فتنه یهود می ایستن. گفت اون روز دور نیست اما شماها خواهید دید که فتنه پسرانه زنان یهودی راه می افته و پسران زنان ما جلوی اونا قد علم می کنن. مخصوصاً بچه‌های حکیمه و فاطمه. فاطمه حالش دگرگون شد. با شنیدن این کلمات از دهان حکیمه، هم گریه‌اش گرفته بود و هم در پوست خودش نمی‌گنجید. حکیمه که متوجه حال خاص فاطمه شده بود گفت: دقیقاً منم دیروز، حال الان تو رو داشتم. ولی اینقدر از تو تعریف کرد و حالش گرفته بود که چرا نیومدی که حد و اندازه نداشت. فاطمه اندکی صورتش را تمیز کرد و از حکیمه پرسید: گفتی دو تا چیز درباره یهود! دومیش چیه؟ حکیمه: آهان. گفت کاری که بچه‌های شما می‌کنند رافع مسئولیت از شما نیست و شما هم باید به وقتش... فاطمه در چشمان حکیمه زل زده بود و سرش به آرامی تکان داد. مثل شکارچی ماهری که فرمان به او ابلاغ شده و باید منتظر وقت مقرر بماند. ⛔️ یکی دو سال گذشت... آن بانوی بزرگ و گمنام از دنیا رفت و حکیمه و فاطمه را یتیم کرد. مادرشان نبود اما حق مادر معنوی به گردن آنان داشت. وقتی حکیمه و فاطمه در ابتدای جوانی و یا به عبارت بهتر در اواخر نوجوانی او را از دست دادند، روزی با هم تنها و در دشت با گوسفندان پدر فاطمه قدم می‌زدند و گفتگو می‌کردند؛ -حکیمه ما نباید متوقف بشیم. اگه همین جوری بگذره و سرگرم چاندن بز و گوسفند بشیم، ممکنه هیچ وقت به حرفی که استاد زد نرسیم. -درسته. منم همین دغدغه رو دارم. -حکیمه! تو دو سال از من بزرگ‌تری. مطالعاتت و اشعار و دانش تو از من بیشتره. من به پدرم خیلی وابسته‌ام. با اینکه برادر و خواهر دارم اما بابام ترجیح می ده که کارهاش رو بیشتر به من بسپاره تا اونا. -خب حق داره. امانتداری و شجاعت و حس و حال تو لنگه نداره. به خاطر همین من یه پیشنهاد دارم. -چه خوب! بگو. -تو استادم باش. اگه با این کلمه راحت نیستی، می خوام خواهر بزرگ‌ترم باشی و از حالا تا وقتی از هم جدا شدیم به من شعر و حکمت درس بدی. -فاطمه تو دختر عجیبی هستی. یه ذره غرور و خودخواهی در تو نیست. درسته سن و سالم از تو بزرگتره اما همیشه من از تو یاد می‌گیرم. -تعارفات رو بذار کنار. ازت خواهش می‌کنم قبول کن! -باشه اما... همان لحظه حکیمه چشمش به گله‌ای خورد که از کنار آن‌ها می‌گذشت و یک دختر چوپان با آنان بود. -این چرا اینجوری و با این شکل و قیافه اومده صحرا! -راعیه اس دیگه! کارش همینه تا از خونه می زنه بیرون، این شکلی می شه. -راعیه از اول یه جوری بود. اینقدر با مردا راحت بود که ما خجالت می‌کشیدیم. -ولش کن. حکیمه پس از فردا شروع می‌کنیم. باشه؟ -باشه. توکل بر خدا. ادامه دارد... کتاب #قبیله_عصیان ✍ محمد رضا حدادپور جهرمی @mohamadrezahadadpour

ادامه هرشب در کانال حدادپور خوانده شود