📜 عنوان: کاش نمی‌دیدیم... بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ گاهی آدم خیال می‌کند اگر ظلم ریشه‌دار شد، دیگر نمی‌شود کاری کرد... اگر فاسدان، سال‌ها حکومت کردند، یعنی دستِ خدا بسته شده. اما قرآن چیز دیگری می‌گوید. قرآن روایت می‌کند از همان‌هایی که فکر می‌کردند همیشه در اوج می‌مانند؛ و ناگهان سقوط کردند. خداوند در سوره فجر با صدای بلند اعلام می‌کند: الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ ﴿١١﴾ فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾ فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾ إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾ آن‌هایی که در شهرها طغیان کردند... و زمین را پر از فساد ساختند... پس پروردگارت تازیانه عذاب را بر سرشان فرود آورد... و بدان: پروردگار تو در کمین است. ✨ بخش اول: بُعد فردی – وقتی طغیان بی‌صدا از درون شروع می‌شود طغیان فقط داستان فرعون و نمرود نیست. طغیان، همین دلِ سیر‌نشده من و توست، همین میلِ تمام‌نشدنی به برتری‌جویی، به له کردن دیگران برای دیده شدن. قرآن نگفت: «فقط زور گفتند» گفت: "فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ" یعنی فقط طغیان نکردند؛ طغیان را به دیگران هم سرایت دادند. هرجا فساد هست، رد پای طغیان هست. وقتی یک نفر دروغ را ساده می‌بیند، وقتی «پارتی‌بازی» را زرنگی می‌داند، وقتی «ریا» را مهارت اجتماعی فرض می‌کند، یعنی طغیان آرام و بی‌صدا شروع شده. و خبر بد این است: فساد مثل سرطان است. اول در گوشه‌ای از وجودت ریشه می‌دواند، و بعد، یک روز می‌بینی دیگر آدمِ قبلی نیستی... ولی خبر خوب هم هست: خدا هنوز در کمین است... و اگر برگردی، قبل از اینکه تازیانه‌اش برسد، رحمتش می‌رسد. 🏛️ بخش دوم: بُعد اجتماعی – نسل‌کشی در غزه و چشم‌های بیدار انقلاب بیایید سرمان را از زندگی شخصی‌مان بیرون بیاوریم، و ببینیم دنیای بیرون دارد از چه می‌سوزد... امروز، در سال ۲۰۲۵، در عصر ماهواره و هوش مصنوعی، در مقابل دوربین‌های ماهواره‌ای و تلفن‌های هوشمند، اسرائیل دارد نسل‌کشی می‌کند! نه جنگ، نه درگیری دوطرفه، نه مقابله نظامی... نسل‌کشی. 🔴 بیش از ۳۵ هزار کشته 🔴 بیش از ۱۴ هزار کودک 🔴 گرسنگی، قحطی، بیماری، تخریب بیمارستان، قطع آب و برق 🔴 و سکوت رسانه‌های جهانی... این فقط جنایت نیست؛ این بازسازی فرعون در عصر ماست. و قرآن چه زیبا گفت: "الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ" امروز طغیان یعنی اسرائیل. و آن‌که پشت اسرائیل ایستاده، آمریکاست. 💣 آمریکا فقط حامی سیاسی نیست؛ تأمین‌کننده سلاح، بمب‌ها، حمایت اطلاعاتی و مالی... و حالا بیش از ۲ میلیون انسان در غزه، در زندانِ روباز، در محاصره کامل، دارند آرام آرام می‌میرند؛ نه از بمب، بلکه از گرسنگی. 🍞 سازمان‌های جهانی عملاً فلج شده‌اند، و دولت‌های عربی، ساکت‌تر از همیشه... اما یک صدا هست که هنوز خاموش نشده: صدای ملت ایران. از روز اول انقلاب، ما گفتیم: نه به آمریکا، نه به اسرائیل، نه به ظلم. و امروز روشن‌تر از همیشه می‌فهمیم چرا آن "نه‌ها" مهم بود. امروز غزه، فردای ماست. اگر امروز زبان نچرخد، فردا گلوله می‌چرخد در خانه‌ات... 🇮🇷 ایران، تنها کشوری‌ست که هنوز صدای مظلوم را فریاد می‌زند، اما این صدا، فقط در بیانیه‌ها و مواضع رسمی نیست؛ باید از دلِ مردم بلند شود، از هیأت‌ها، از منبرها، از رسانه‌ها، از وجدان زنده‌ی هر مسلمان. گاهی یک کار ساده: یک حمایت مالی، یک افشاگری در فضای مجازی، یک پست، یک روایت درست، می‌شود دفاع از یک ملت، و فریاد در برابر یک طغیانگرِ تمام‌عیار. قرآن وعده نداده که ظالم همیشه بماند. و تاریخ، گواهی داده: فرعون‌ها دیر یا زود، با همان قدرتی که به آن تکیه کرده‌اند، سقوط می‌کنند. اما سؤال اصلی اینجاست: ما در کدام طرف ایستاده‌ایم؟ اگر فقط تماشاگر باشیم، و بگوییم "کاری از ما ساخته نیست" یعنی وجدان‌مان هم بخشی از طغیان شده... اما اگر هنوز دل‌مان برای مظلوم می‌سوزد، اگر با شنیدن نام غزه اشک به چشم‌مان می‌آید، و با دیدن پرچم اسرائیل در خیابان یا تبلیغ کالاهایش، خون‌مان به جوش می‌آید، یعنی ما زنده‌ایم. و پروردگار تو در کمین است... نه فقط برای ظالم، بلکه برای بیدار کردن خواب‌رفته‌ها. ✊ خدا یاور ملت‌هایی‌ست که در برابر طاغوت می‌ایستند... ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #ظلم #طغیان #سوره_فجر #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: هرچه هست، نیست! بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ آدمی از وقتی چشم باز می‌کنه، با درخشش‌ها احاطه می‌شه؛ زرق‌وبرق دنیا، ظاهر فریبنده‌ی زندگی، آرزوهای رنگارنگ... ماشین لوکس، خانه لاکچری، پُست و مقام، لباس برند، تعداد فالوئر، سبک زندگی براق... این‌ها چیزیه که دنیا، هر روز با زبانی نرم، به ما می‌گه دنبال کن، آرزو کن، بدو. اما خدا در یک آیه، پرده رو کنار می‌زنه و با ما خیلی صریح حرف می‌زنه: وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا وَزِينَتُهَا ۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (آنچه به شما داده شده، بهره زندگی دنیاست و زینت آن؛ و آنچه نزد خداست، بهتر و پایدارتر است. آیا نمی‌اندیشید؟) قصص، ۶۰ ✨ بخش اول: بُعد فردی – دل نبستن به ویترین دنیا هیچ‌کس نگفته زندگی بد است، یا زیبایی‌های دنیا نکوهیده‌اند؛ اما حرف این است: این‌ها متاع است، نه مقصد. زندگی دنیا مثل ویترین مغازه است. قشنگ چیده شده، چشم‌گیر و پُرزرق‌وبرق؛ ولی عقل حکم می‌کنه به جای نگاه کردن به ویترین، ببینی داخل مغازه چه خبره! خدا می‌فرماید: «و ما عِندَ الله خیرٌ و أبقی» یعنی هر چی اینجا دیدی، پیشِ من یه نسخه بهتر و ماندگارترش هست. تو دنبال آسایش و آرامشی؟ دنیا یه لحظه می‌ده و ده‌تا پس می‌گیره. اما خدا، چیزی رو که بده، پس نمی‌گیره. 🏛️ بخش دوم: بُعد اجتماعی – دنیازدگی، آفت مسیر الهی دنیازدگی فقط مال آدم‌های ثروتمند نیست. گاهی یک فعال فرهنگی، انقلابی یا حتی طلبه، از «زرق‌وبرق جایگاه و تشویق مردم» نمی‌گذره. همین می‌شه که هدف اولیه فراموش می‌شه. کار برای خدا شروع می‌شه؛ ولی کم‌کم کار برای دیده شدن، دنبال کننده، مقام، سکه و صندلی می‌ره جلو... امروز جامعه‌ی ما، بیش از هر زمان دیگه، نیاز به بازگشت به سادگی و اخلاص داره. ما انقلاب کردیم برای عدالت، برای معنویت، نه برای مسابقه تجمل. اگر سرداران واقعی ما در وصیت‌نامه‌هاشون از «بی‌اعتنایی به دنیا» می‌گفتن، امروز هم شاگردان واقعی اون‌ها، باید سبک زندگیشون فرق داشته باشه با آدم‌های دنیاطلب. خدا می‌گه: «چیزی که دارید، زینته... نه اصالت.» هر چی بهش دل ببندی که در دست دیگرانه و فناپذیر، بالاخره یک روز ازت گرفته می‌شه. اما اون‌چه «نزد خداست»، موندگاره، بی‌زواله، امنه. عاقل اونیه که به جاودانگی فکر می‌کنه؛ نه به زرق‌وبرق. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #دنیا #سوره_قصص #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: «یادداشت دیدار» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ بعضی قرارها، هرچقدر هم دیر بهشون برسی، باز منتظرت می‌مونن... مثل قرار نماز. خدا توی آیه‌ای بسیار خاص، خطاب به حضرت موسی می‌فرماید: «وَ أَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي» یعنی: «نماز را برپا دار... برای یاد من» (طه / ۱۴) این "یاد"، فقط یک خاطره نیست. یادِ خدا، یعنی حضور او در لحظه‌لحظه‌ی زندگی‌ات؛ یعنی زنده شدنِ دل، وقتی همه‌چیز مرده. ✨ بخش اول: بعد فردی – نماز، تمرین حضور در عصر غیبت نماز، فقط خم و راست شدن نیست. یاد خداست در شلوغ‌ترین ساعت‌های روز؛ وقتی غرق کار و گوشی و استرس شدی، ناگهان مؤذن می‌گوید: "حَیَّ عَلَی خَیْرِ الْعَمَل" و خدا دعوتت می‌کند برای یک خلوت کوتاه. نماز یعنی: "بیا از بین همه گرفتاری‌ها، لحظه‌ای به من نگاه کن، که من همیشه نگاهم به تو بود." در دنیایی که آدم‌ها، خودشان را فراموش کرده‌اند، نماز مثل یک یادداشت است؛ یادداشتی از طرف خدا، برای یادآوری اینکه گم نشوی. 🏛️ بخش دوم: بعد اجتماعی – اگر نماز باشد، فساد نمی‌ماند در جامعه‌ای که نماز «یاد» شده باشد، ظلم جا ندارد. اگر مسئول نماز بخواند، به یاد خدا می‌افتد؛ و کسی که یاد خدا را در دل دارد، به مردم خیانت نمی‌کند، حق کسی را نمی‌خورد، بیت‌المال را خرج خوش‌گذرانی نمی‌کند. نماز در جامعه اگر زنده باشد، وجدان عمومی بیدار می‌شود. انقلاب اسلامی با نماز پیروز شد. میدان جنگ، با صدای اذان معنا پیدا می‌کرد. شهدا، اغلب آخرین حرفشان این بود: «نماز را سبک نشمارید.» امروز هم اگر بخواهیم جامعه‌ای مقاوم و آگاه بسازیم، باید نماز را از گوشه مسجد، به متن زندگی برگردانیم. نماز، فقط عبادت نیست؛ نقطه اتصال است. یادآور دیدار. چک‌پوینت بندگی. خدا نگفت: نماز بخوان «برای من» گفت: نماز را «برای یاد من» به پا دار؛ یعنی آنچه من از تو می‌خواهم، "بودن با من" است، نه فقط ادا کردن کلمات. بیایید این «قرار کوتاه» را جدی بگیریم؛ هم فردی، هم اجتماعی. خدایا! کمکمان کن نمازمان، فقط "خواندن" نباشد، بلکه "یاد" باشد. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #یاد_خدا #نماز #سوره_طه #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📩 اگه نسبت به محتواها انتقاد یا پیشنهادی دارید، خوشحال می‌شیم بدونیم: https://daigo.ir/secret/21476511472

📜 عنوان: بازگشت به مختصات بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ما گاهی در زندگی، مسیری را می‌رویم که خودمان انتخابش نکرده‌ایم، اما آن‌قدر درگیر می‌شویم که فراموش می‌کنیم کجا بودیم و چرا اصلاً راه افتادیم. در این لحظات، خداوند مثل پدری مهربان، با زبانی آرام و دلسوزانه صدا می‌زند: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا (ای کسانی که ایمان آورده‌اید! توبه کنید، توبه‌ای خالصانه) سوره تحریم، آیه ۸ این صدا، صدای بازگشت است. اما نه بازگشت خجالت‌زده‌ی گناهکار؛ بلکه بازگشت آگاهانه‌ی یک مؤمنِ مسئول. بازگشت به مختصات اصلی بندگی. ✨ بخش اول: بعد فردی – توبه‌ نَصوح یعنی چه؟ "توبه نَصوح" یعنی برگشتنی از سر صداقت. نه فقط برای پاک‌شدن، بلکه برای تغییر کردن. یعنی دیگر آن آدمِ قبل نباشی. اشتباه گذشته را تکرار نکنی. یعنی همان‌قدر که برای گناه کردن "جدی" بودی، برای خوب شدن هم جدی باشی. چرا خدا با صراحت مؤمنان را دعوت به توبه می‌کند؟ چون گناه فقط یک پرونده‌ی فردی نیست، یک بیماری جمعی می‌سازد. وقتی مردم توبه نمی‌کنند، فساد تبدیل به "عرف" می‌شود. و وقتی توبه کنند، جامعه نفس می‌کشد. 🏛️ بخش دوم: بعد اجتماعی – توبه یک جامعه، احیای وجدان جمعی است در نگاه قرآنی، جامعه‌ای که خطا کرده هم می‌تواند توبه کند؛ اما نه با شعار، بلکه با بازگشت به ارزش‌ها. امروز اگر جامعه‌ای گرفتار فساد اداری، دروغ سیاسی، تفرقه‌ی داخلی، یا بی‌خیالی نسبت به عدالت و ولایت شده باشد، راه نجات فقط یک چیز است: توبه نَصوح. یعنی پاک‌سازی جدی. یعنی مسئولانی که اشتباهاتشان را بپذیرند، مردم را ببینند، برای رضای خدا تصمیم بگیرند، نه منافع شخصی و جناحی. یعنی مردمی که دین را به اسم دیندارها نسنجند، بلکه با معیار حق حرکت کنند. توبه‌ی اجتماعی، یعنی بازسازی وجدان جمعی یعنی دوباره حساس شدن نسبت به دروغ، نسبت به حق‌الناس، و... ما اگر انقلاب کردیم، برای این بود که ولایتِ طاغوت را کنار بگذاریم و به ولایت الهی برگردیم. اگر از این مسیر منحرف شویم، هرچقدر هم که ساختار داشته باشیم، باز هم محتوا خالی می‌ماند. مسئولیت‌پذیری و ولایت‌پذیری، دو ستون توبه اجتماعی‌اند. وقتی مردم در صحنه‌اند، اما ولایت تنهاست، یعنی هنوز توبه نکرده‌ایم. وقتی عدالت مطالبه نمی‌شود، یعنی هنوز نَصوح نشده‌ایم. توبه، نشانه ضعف نیست! نشانه‌ی این است که انسان هنوز دلش می‌خواهد درست زندگی کند. جامعه‌ای که می‌خواهد بر پایه‌ی فطرت حرکت کند، باید شجاعت اصلاح داشته باشد. امروز، کشور ما بیش از هر زمان دیگری، به توبه نَصوح نیاز دارد. نه فقط از گناهان فردی، بلکه از اشتباهات ساختاری، از رهاکردن آرمان‌ها، از فراموش‌کردن خون شهدا. وقت آن است که برگردیم به مختصات اول انقلاب؛ به ایمان صادق، به عدالت، به مردمی بودن، به اخلاص. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #توبه #سوره_تحریم #منبر_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

سلام و عرض ادب 🌿 قبل از هر چیز از محبت و همراهی‌تون ممنونیم؛ انرژی شما باعث دلگرمیه. و ممنون از سوال دقیق و خوب‌تون درباره تفسیر تسنیم. 👈 در پاسخ باید بگیم که هدف شما از مراجعه به تفسیر، مسیر مطالعه‌تون رو مشخص می‌کنه. تفسیر تسنیم (اثر ارزشمند علامه جوادی آملی)، یکی از عمیق‌ترین، فلسفی‌ترین و البته پرمحتواترین تفاسیر قرآنی معاصره. اما برای استفاده‌ی درست از اون، اول باید ببینیم: 📌 دنبال چی هستید؟ ۱. برای مطالعهٔ شخصی و تدبر اگر فقط می‌خواید با قرآن انس بیشتری بگیرید، شاید خلاصه‌خوانی یا استفاده از نکات کاربردی و ترجمه‌های روان‌تر مناسب‌تر باشه. چون تفسیر تسنیم، زبان نسبتاً علمی و فنی داره. البته بعضی نسخه‌های «تلخیص‌شده» از اون هم منتشر شده که می‌تونید استفاده کنید. ۲. برای تبلیغ، محتواسازی، یا کار رسانه‌ای اینجا تفسیر تسنیم می‌تونه خیلی به دردتون بخوره. مخصوصاً در بخش‌هایی که آیات رو با مسائل روز یا مفاهیم بنیادین انسانی (مثل توحید، عدل، اخلاق،...) پیوند می‌ده. ولی حتماً با دقت و برداشت درست جلو برید، چون متنش سنگینه و نیاز به جمع‌بندی دقیق داره. ۳. برای تحقیق یا پژوهش عمیق اینجا تفسیر تسنیم یکی از بهترین انتخاب‌هاست. اما پیشنهاد می‌کنیم در کنارش به تفاسیر مقایسه‌ای مثل المیزان یا نمونه هم نگاه کنید تا دید جامع‌تری پیدا کنید. ✨ پیشنهاد ما در ادامه👇🏻

✨ پیشنهاد ما: برای استفاده‌ی عمومی و کاربردی، از نکات کلیدی تفسیر تسنیم استفاده کنید؛ یعنی به‌جای اینکه خط به خط بخونید، سراغ موضوعات خاص برید. مثلاً اگر آیه‌ای دربارهٔ توکل می‌خواید، اون کلیدواژه رو جستجو و فقط همون بخش رو مطالعه کنید. 📚 همچنین می‌تونید از نسخه‌های خلاصه‌شده یا گزیده‌نویسی‌هایی که بعضی پژوهشگران تهیه کردن استفاده کنید (اگه بخواید، معرفی‌شون می‌کنم براتون). در نهایت: تفسیر، وسیله‌ایه برای رسیدن به فهم بهتر آیات، نه صرفاً اطلاعات زیاد. و بهترین تفسیر، اونیه که دل ما رو با خدا پیوند بده؛ خواه تفسیر تسنیم باشه یا حتی فقط یک آیه با تأمل شخصی 🌸 بازم اگر سوال یا نیاز خاصی دارید، در خدمتم با افتخار 🙏 #پیام_ناشناس 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: نشنیده‌ها، فراموش‌شده‌ها... بسم الله الرحمن الرحیم گاهی انسان از خودش می‌پرسد: چرا بعضی‌ها در این دنیا صدای حق را نمی‌شنوند؟ چرا آن‌همه پیام، آن‌همه هشدار، آن‌همه نشانه... اما هیچ تغییری در دل‌شان پیدا نمی‌شود؟ قرآن پاسخش را داده: قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا (۱۲۵) قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلْيَوْمَ تُنسَىٰ (۱۲۶) [سوره طه] یعنی چه؟ یعنی یک روزی آیات آمد، شنیدی... ولی پشت گوش انداختی. به روی خودت نیاوردی. نخواستـی تغییر کنی. و حالا... در روزی که همه محتاج هدایت‌اند، خودت جا مانده‌ای. فراموش شده‌ای. ✨ بخش اول: بُعد فردی – وقتی آیات خدا را جدی نگرفتی... چه زمانی انسان گرفتار این عذاب می‌شود؟ وقتی آیات خدا را سبک می‌شمارد. وقتی آیه‌ای در مورد نماز می‌شنود، ولی آن را در حاشیه زندگی‌اش می‌گذارد. وقتی حرفی از حجاب، صداقت، امانت، ترک گناه می‌شنود، ولی می‌گوید "حالا بعداً..." وقتی آیات الهی فقط "شنیدنی" باشند، نه "تغییردهنده"... این همان نسیان است. فراموش‌کردنِ آگاهانه. و خداوند می‌فرماید: «کَذَٰلِكَ ٱلْيَوْمَ تُنسَىٰ» همان‌طور که تو یاد مرا کنار گذاشتی، امروز تو هم فراموش می‌شوی. چه رنجی بالاتر از این؟ نه صدایی، نه راهی، نه نوری... 🏛 بخش دوم: بُعد اجتماعی – وقتی جامعه صدای حق را نشنود... حالا این را بیاوریم در سطح جامعه. آیا صدای آیات خدا در جامعه ما نمی‌پیچد؟ آیا این‌همه هشدار، این‌همه نصیحت، این‌همه تجربه، کافی نیست؟ آیات خدا امروز فقط در کتاب نیستند؛ در اخبار هم هستند... در غزه، در فلسطین و...، در جنایات اسرائیل و آمریکا... وقتی کودکانِ غزه با شکم خالی شهید می‌شوند، وقتی رسانه‌های صهیونیستی دروغ را به جای حقیقت می‌فروشند، وقتی آمریکا از یک طرف دم از حقوق بشر می‌زند، و از طرف دیگر بمب و محاصره را بر سر مظلومان می‌ریزد... این‌ها همه «آیات خدا» است. نشانه‌هایی برای بیداری. اگر جامعه این‌ها را دید و باز هم سکوت کرد، باز هم دنبال رفاه و بی‌تفاوتی رفت، باز هم ایمان را به حاشیه راند، بداند که این بی‌تفاوتی بی‌هزینه نیست... آن روز که ملت‌ها بیدار می‌شوند، آن‌ها که نسیان کردند، فراموش خواهند شد. ما ملت انقلابیم. ما مردمی هستیم که فریاد "هیهات من الذلة" را از حسین‌بن‌علی (ع) شنیدیم و یاد گرفتیم. نکند که نسیان کنیم... که روز فراموشی نزدیک‌تر از آن است که فکرش را کنیم. آیات خدا همیشه می‌رسند. گاه در قالب کلمات قرآن. گاه در صدای مظلوم. گاه در اشک یتیم، گاه در خون شهید. مهم این است که بشنوی، و بعد نگذاری فراموش شود. که اگر آیات را فراموش کردی... روزی خواهد آمد که خدا هم تو را فراموش می‌کند. و این یعنی: نه راهی برای بازگشت، نه نوری برای نجات، نه دستی برای گرفتن. خدایا... ما را از فراموش‌کنندگان آیاتت قرار مده. و ما را در روز بی‌پناهی، از یادت نینداز. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #یاد_خدا #سوره_طه #منبر_کوتاه #منبر_قرآنی 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: شکوهی که خاک شد... بسم الله الرحمن الرحیم چقدر دنیا پر سر و صداست... گاه آن‌قدر که آدم فکر می‌کند این هیاهوها تا ابد ادامه دارند. اما قرآن، تصویری دیگر از پایانِ همه آن سروصداها به ما نشان می‌دهد: وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ ۚ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا (و چه بسيار نسل‌هایی را پيش از ايشان نابود كرديم! آيا هيچ‌كسى از آنان را احساس مى‌كنى يا حتى صداى آهسته‌اى از ايشان مى‌شنوى؟) ــ سوره مریم، آیه ۹۸ این آیه، با لحنی آرام اما هشداری عمیق، حقیقتی را گوشزد می‌کند: آن‌هایی که یک روز، عظمت‌شان گوش فلک را کر کرده بود... امروز، حتی صدایی از آن‌ها نمی‌شنوی. ✨ بخش اول: بُعد فردی – غفلت از فرجام بعضی آدم‌ها، آن‌قدر در صداهای دنیایی غرق می‌شوند که فکر می‌کنند همه‌چیز همیشه همین‌طور می‌ماند. جوانی هست... قدرت هست... موقعیت هست... اما قرآن می‌گوید: نه. چشم باز کن! نسل‌هایی بودند، کاخ‌ها ساختند، صداها کردند، خود را جاودانه دیدند... اما امروز حتی صدای آهسته‌ای از آنان باقی نمانده. أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا؟ "آیا حتی صدای آهسته‌ای از آنان می‌شنوی؟" آری؛ یکی از راه‌های دل نبستن به دنیا همین است: یاد فرجام. یاد مرگ. یاد سکوتی که بعد از همه‌ی سروصداها می‌آید. 🏛 بخش دوم: بُعد اجتماعی – وقتی طاغوت‌ها خاموش می‌شوند حالا این هشدار را بیاوریم به عرصه اجتماعی. تاریخ پر است از طاغوت‌هایی که می‌خواستند دنیا را با صداهای‌شان پر کنند: نمرود، فرعون، چنگیز، هیتلر، رضاخان، پهلوی... و امروز: آمریکا، اسرائیل، صهیونیسم جهانی. همین امروز، در غزه، بیش از ۲ میلیون انسان گرفتار محاصره‌اند. شکم‌های گرسنه، پیکرهای سوخته، کودکانی که دیگر صدایی ندارند… چرا؟ چون هیاهوی اسلحه‌های اسرائیل و دلارهای آمریکا گوش دنیا را کر کرده. فکر می‌کنند با این جنایت‌ها، دنیا مال آنها می‌ماند. اما آیه می‌گوید: "هل تحس منهم من أحد؟" کمی صبر کن… روز خاموشی‌شان می‌رسد. روزی که نه خبری از رسانه‌هایشان هست، نه صدایی از هیمنه‌شان. انقلاب اسلامی ما، در دل همین سکوت‌ها فریاد شد. فریاد زد که آن هیاهوها رفتنی‌ است. فریاد زد که "مرگ بر آمریکا" شعار نیست؛ هشدار قرآنی است. فریاد زد که حتی اگر امروز غزه در آتش است، روزی خواهد آمد که از اسرائیل حتی "رِكزًا" – حتی صدایی خفیف – هم نخواهی شنید. خداوند با یک آیه ساده، تصویرِ نهایی را جلوی چشم‌مان می‌گذارد: هیچ هیاهویی ماندگار نیست. هیچ قدرتی جاودانه نیست. و تنها صدایی که باقی می‌ماند، صدای حق است. بیایید خودمان را با این حقیقت تنظیم کنیم؛ نه مغرور شویم به آنچه داریم، نه مرعوب شویم از صدای دشمن، و نه غافل شویم از سکوتی که خواهد آمد... خدایا! ما را در دسته کسانی قرار بده که صدای تو را شنیدند، نه آنان که در هیاهو گم شدند. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #مرگ #یاد_مرگ #سوره_مریم #منبر_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: چیزی که از همه چیز مهم‌تر است، اما خیلی‌ها آن را جدی نمی‌گیرند... بسم الله الرحمن الرحیم گاهی در زندگی‌ آن‌قدر گرفتار می‌شویم که اصل را فراموش می‌کنیم؛ می‌دویم دنبال نماز و روزه، جلسات و فعالیت‌ها، سخنرانی و مسئولیت‌ها… اما خدا در سوره عنکبوت، ما را بیدار می‌کند: «وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ» (و همانا یاد خدا بزرگ‌تر است) یعنی اگر در دل همه عبادت‌ها و کارها، یاد خدا نباشد، انگار هیچ کاری نکرده‌ایم. ✨ بخش اول: بُعد فردی – عبادت بی یاد خدا، پوسته‌ای بی مغز است چند بار شده نماز بخوانیم ولی آخرش حواسمان نباشد چی گفتیم؟ چند بار تسبیح دستمان بوده، ولی ذهنمان درگیر دنیای خودش؟ خدا می‌فرماید: ذکر من، یعنی حضور قلب، یعنی آگاه بودن، یعنی وصل بودن به من. و این بزرگ‌تر از خودِ عبادت است. نماز وسیله‌ است، هدفش رسیدن به حضور است. قرآن می‌فرماید: "اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ ۖ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ" و بعد بلافاصله می‌گوید: "وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ" یعنی اگر نماز تو را از فحشا و منکر باز ندارد، حتماً در آن یاد خدا نبوده. ما خیلی وقت‌ها ظاهر دین را داریم، ولی باطنش را نه. و این خطرناک است. 🏛 بخش دوم: بُعد اجتماعی – جامعه‌ای که خدا را فراموش کرد، گرفتار طاغوت‌ها شد جامعه‌ای که یاد خدا در آن کمرنگ شود، به جای عدالت، دنبال قدرت می‌رود. به جای مقاومت، دنبال سازش. در فلسطین، مردمی هستند که زیر بمباران‌اند، غذا ندارند، دارو ندارند، آب ندارند... اما چیزی دارند که اسرائیل ندارد: یاد خدا در دلشان زنده است. آن‌ها می‌دانند: خدا می‌بیند؛ خدا می‌داند؛ و خدا، بالاتر از همه است. اما در مقابل، آمریکا و اسرائیل با آن‌همه قدرت نظامی، از همه چیز می‌ترسند. چرا؟ چون یاد خدا را از دل و سیاست‌شان بیرون کرده‌اند. در همین آیه، خداوند می‌فرماید: "وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ" یعنی: هر جنایتی که می‌کنند، هر بمبی که روی مردم غزه می‌ریزند، هر قطره خونی که می‌ریزند... خدا می‌بیند. و روز حساب، نزدیک است. جامعه‌ای که یاد خدا در آن زنده باشد، زیر بار ظلم نمی‌رود. از تحریم نمی‌ترسد. از تهدید نمی‌لرزد. اگر دل ما از یاد خدا پر باشد، از هیچ چیز نمی‌ترسیم. نه از مرگ، نه از فقر، نه از تحریم، نه از دشمن. و اگر یاد خدا را گم کنیم، حتی اگر مسجد بسازیم و نماز بخوانیم، باز هم در دل‌مان خلأ هست. یاد خدا، قلب همه چیز است. و قرآن با صراحت می‌گوید: "وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ" نه نماز، نه روزه، نه سیاست، نه اقتصاد… اگر با یاد خدا نباشد، بی‌روح است. امروز در دنیای پر سر و صدای سیاست و رسانه و جنگ، ما باید اهل ذکر باشیم؛ یاد خدا، نه فقط در تسبیح و دعا، بلکه در تصمیم‌گیری‌ها، در اقتصاد، در سیاست، در رسانه، در میدان. خدا می‌بیند، خدا می‌داند، و خدا بالاتر از همه است. پس نترس، کوتاه نیا، معامله نکن. ✍ نگارنده: حسین ابراهیمی #یاد_خدا #سوره_عنکبوت #منبر_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

📜 عنوان: هر که دیر بیدار شود، جا می‌ماند... بسم الله الرحمن الرحیم گاهی سرنوشت یک ملت، با یک "غفلت" رقم می‌خورد. گاهی سقوط، از آن‌جایی آغاز می‌شود که صدای بیدارباش پیامبران را نشنیده می‌گیرند. قرآن از سرنوشت تلخ چنین ملت‌هایی پرده برمی‌دارد: ﴿وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً﴾ (چه بسیار آبادی‌هایی که اهلش ستمگر بودند و ما نابودشان کردیم) ﴿فَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِينَ﴾ (و پس از آن‌ها قومی دیگر را جایگزین ساختیم) ﴿فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ﴾ (همین‌که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند) ﴿لَا تَرْكُضُوا وَارْجِعُوا إِلَىٰ مَا أُتْرِفْتُمْ فِيهِ...﴾ (به آن‌ها گفته شد: فرار نکنید! برگردید به همان نعمت‌هایی که در آن غرق بودید) ﴿قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ﴾ (گفتند: وای بر ما، که ستم‌کار بودیم) انبیاء، آیه ۱۱ الی ۱۵ ✨ بخش اول: بُعد فردی – بیداری قبل از دیر شدن بسیاری از انسان‌ها به زندگی‌شان دل خوش می‌کنند. به ظاهر آرام، رفاه، روزمرّگی، مشغله و سرگرمی‌ها... تا آنکه ناگهان یک "بأس الهی"، یک بحران، یک بیماری، یک حادثه... می‌آید. و همان‌جا تازه به خود می‌آیند و می‌گویند: «إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ» ما بودیم که به خودمان ظلم کردیم. اما دیگر دیر است. همان‌گونه که ملت‌های غرق در رفاه و غفلت، وقتی بیدار شدند، جز ناله چیزی برای گفتن نداشتند. این آیات فقط درباره تاریخ نیست؛ درباره من و توست. اگر خدا امروز ما را با فرصت، عمر، امکانات، موقعیت، سلامت، و آرامش آزمود، فقط یک هدف دارد: بیدار شو. پیش از آن‌که عذابی بیاید و دیگر راه بازگشتی نباشد. 🏛️ بخش دوم: بُعد اجتماعی – وقتی ملت‌ها دیر بیدار می‌شوند... قرآن دارد از یک قاعده صحبت می‌کند، نه فقط چند شهر تاریخی. ملتی که: در نعمت غرق می‌شود، در ستم شریک است یا ساکت، به پیامبران زمانه‌اش پشت می‌کند، و نسبت به فریاد مظلوم بی‌تفاوت می‌ماند... همان ملتی است که عذاب را وقتی می‌بیند که دیگر دیر شده. مگر امروز چهره‌ی رژیم صهیونیستی و حامیانش، جز مصداق همین آیات نیست؟ اسرائیل، رژیمی که در رفاه و قدرت ظاهری غرق بود، با پشتیبانی آمریکا و اروپا، با زرادخانه‌های هسته‌ای و تبلیغاتی، فکر می‌کرد همیشه پیروز است. اما اکنون، صدای «بأس الهی» در سرزمین غزه طنین‌انداز شده. موشک‌هایی از قلب محاصره، با دستان کودکانی که نان ندارند، نقشه جهان را تغییر داده‌اند. آن‌ها که روزی در رسانه‌ها خود را قدرت مطلق می‌دانستند، امروز در زیرزمین‌ها پنهان شده‌اند. و همان‌ها که یک عمر مظلومان را سرکوب کردند، اکنون در حال فریاد کشیدن‌اند: «يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ» این‌ها نشان می‌دهد که "رفاه"، "رسانه"، "قدرت نظامی" و "اشرافیت جهانی" اگر پشت به عدالت و ایمان کند، نه‌تنها ضامن بقا نیست، بلکه عامل سقوط است. و این پیام برای همه دنیاست. برای ما هم هست... اگر در انقلاب اسلامی ما، روحیه عدالت‌طلبی، استکبارستیزی، ولایت‌پذیری و حمایت از مظلوم فراموش شود، و اگر به اشرافیت، رفاه‌زدگی، و بی‌تفاوتی نسبت به مظلومان غزه دچار شویم، ما هم مشمول این آیات خواهیم شد. این آیات فقط قصه نیست، هشدار است. خداوند عذاب را زمانی نازل می‌کند که: حق روشن شده، پیامبران سخن گفته‌اند، اما مردم راه ستم را ادامه داده‌اند... آن روز، هیچ قدرتی جلوی سقوط را نمی‌گیرد. بیایید پیش از آنکه دیر شود، پیش از آنکه "بأس الهی" ما را هم فرا گیرد، بیدار شویم... پیش از آنکه مجبور شویم بگوییم: «إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ» ✍️ نگارنده: حسین ابراهیمی #غفلت #سوره_انبیاء #منبر_قرآنی #منبر_کوتاه 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani

سلام و رحمت خدا بر شما 🌿 از پیام‌تون بسیار خوشحال شدم. اینکه مطالب اینجا به صورت طرح درس یا سخنرانی مورد استفاده قرار می‌گیره واقعاً مایه‌ی دلگرمیه. هدف همین بوده که مفاهیم قرآنی ساده، کاربردی و قابل انتقال بشن، مخصوصاً برای اهل تبلیغ و آموزش مثل شما عزیزان. اگر هم گاهی تغییراتی در مطالب می‌دید، خیلی هم خوبه؛ چون هر مخاطب و فضایی لحن و نیاز خاص خودش رو داره. ✅ اگه پیشنهادی برای بهتر شدن مطالب یا جهت‌دهی خاصی دارید (مثلاً موضوعات خاص، دسته‌بندی‌ها یا سبک‌های نوشتاری خاص)، حتماً با دل و جان می‌شنوم. 📩 اگر ممکن هست آی‌دیتون رو هم بفرستید؛ خیلی دوست دارم اون طرح‌درس‌ها یا فایل‌های سخنرانی که با الهام از مطالب اینجا آماده کردید رو ببینم و استفاده کنیم، هم خودم و هم عزیزانی که در کانال همراه ما هستن. براتون از خداوند متعال توفیق روزافزون در خدمت به قرآن و مردم آرزو می‌کنم. 🌸 یا علی ✋ #پیام_ناشناس 🌿 منبرک قرآنی؛ هر روز، یک منبر کوتاه از آیات الهی @manbarek_qurani