💡خیانت کاران محیط خود را بشناسی، معمای نابسامانی زندگی امروزت را حل کرده ای. ارزشمندترین موهبت ما انسان ها، مغزمان است. مغزمان به ما توانایی می دهد یادبگیریم، مغزمان به ما توان نوآوری و رشد و انجام کارهای مختلف را می دهد. بیشترمان آگاه هستیم که با ورزش و رژیم غذایی مناسب می توانیم سلامت قلبمان را بهبود بدهیم، اما بسیاری از ما نمی دانیم که می توانیم مغزمان را هم تا حد زیادی بهبود بدهیم و به این صورت زندگی خود را نیز بهتر کنیم. متاسفانه دنیای ما، محیطی سالم برای مغزمان نیست. چهار خائن در زندگی ما وجود دارد که توانایی فکر کردن، تمرکز، یادگیری، رشد و انسان بودن را تهدید می کنند. اولین خائن، سیلِ اطلاعات دیجیتالی است؛ جریان بی پایان اطلاعات در جهانی که زمانمان محدود و انتظارات زیادی از خود داریم و دیگران از ما دارند، منجر به دستپاچگی و اضطراب و بی خوابی می شود. در داده ها و سرعت بالای تغییرات دست و پا می زنیم و به دنبال راهکارها و ابزارهایی هستیم که کمی از کارایی و عملکرد و آرامش ذهنی خود را پس بگیریم. تصور می کنیم تنبل یا ضعیف یا ناتوان در اجرای برنامه هستیم. در حالی که هرچه هستیم این خائن اول نقش بسیار کلیدی در زندگی ما برای دزدین زمان ما، تنش ذهنی و عدم آرامش روحی و پراکندگی فکر و خیال ما ایفا می کند و باید بدانیم تا این خائن را کنترل نکنیم یا از زندگی حذف نکنیم، در هر زمینه تلاش کنیم، موفقیت رضایت بخشی به دست نمی آوریم. ... در پست بعدی با خائن دوم آشنا می شویم... 📚محتوای فوق با بهره گیری از کتاب «بی حد و مرز» نوشته شده است. ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

💡خیانت کاران محیط خود را بشناسی، معمای نابسامانی زندگی امروزت را حل کرده ای. 🖌قسمت دوم خائن دوم، حواس پرتی دیجیتالی است؛ فوران لذت لحظه ای، دوپامین دیجیتالی، جایگزین توانایی مان برای حفظ توجه لازم برای روابط عمیق، یادگیری عمیق یا کار عمیق می شود. اخیرا در سخنرانی ای کنار یکی از دوستانم نشسته بودم و متوجه شدم در چند دقیقه، چندین بار به تلفن همراهش نگاه کرد. از او خواستم تلفنش را به من بدهد و برنامه زمان صفحه نمایش را باز کردم؛ او آن روز بیش از هزار بار صفحه گوشی اش را روشن کرده بود و در یک روز هزاران اعلان داشت. پیام های متنی، اعلان های رسانه های اجتماعی، ایمیل ها و هشدارهای اخبار، شاید برای شما مهم هستند اما ممکن است تمرکز شما را از بین ببرند و عادتان بدهند از آنچه در لحظه از همه مهم تر است، غافل شوید. از خود سوال بپرسید آیا لازم بود همین الان، ابتدای صبح، در مهمانی، در ساعت درس و خلاصه در تمام زمان هایی که کار مشخص و حتی مهمی برای انجام داری گوشی خود را چک کنی؟ آیا مهم هست در لحظه در جریان باشی. از خودت بپرس اگر دو ساعت در جریان نباشم چه چیزی را از دست می دهم؟ اگر اخبار سه روز اخیر را دنبال نمی کردم و بجای آن مطالعه کرده بودم چه از دست داده بودم چه به دست آورده بودم؟ اینگونه است که حواس پرتی دیجیتالی خائن دوم زندگی ماست که خیلی ها را دارد از پا در می آورد... زندگی ای که به کارهایش نمی رسد، دستاورد قابل عرضی ندارد، از خودش و عملکردش ناراضی است و خروجی اش حال بد و پریشانی و پراکنده کاری است... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

💡خیانت کاران محیط خود را بشناسی، معمای نابسامانی زندگی امروزت را حل کرده‌ای. 🖌قسمت سوم خائن سوم، فراموشی دیجیتالی است؛ حافظه، ماهیچه ای است که اجازه می دهیم ضعیف شود. بودن ابررایانه در جیبتان مزایایی دارد و مانند دوچرخه ای برقی، جذاب و ساده است اما بدنتان را قوی نمی کند. بر اساس تحقیقات انجام شده درباره فراموشی، هرچه ظرفیت ما برای یادگیری بیشتر باشد و هرچه بیشتر تمرین های ذهنی انجام بدهیم، خطر فراموشی کمتر خواهد بود. ما در بسیاری از مواقع، حافظه مان را به ضرر خودمان برون سپاری می کنیم. این به معنی این است که شما همه چیز را در گوشی خود ذخیره می کنید، حفظ نمی کنید. چه تعداد از شماره تلفن های دوستانتان را حفظ هستید؟ قبلا ما اکثر شماره ها را حفظ می کردیم و این تمرینی برای قوی شدن حافظه هم بود ناخواسته. چقدر سعی می کنید چیزی را به یاد بیاورید؟ آيا بلافاصله در گوگل جستجو می کنید؟ برای محاسبه های ساده از ذهن استفاده می کنید یا ماشین حساب گوشی؟ عضلات حافظه ما بسیار ضعیف شده است. اکثرا افراد از ضعف حافظه خود شکایت دارند اما خبر ندارند که واقعا مشکل به حافظه سپردن چیزی را ندارند. آن ها در واقع از حافظه خود استفاده نمی کنند!... و حافظه مثل یک دستگاه کامپیوتر نیست که صرفا همه چی در آن ذخیره شود و ثبت بماند. حافظه مثل عضلات بدن است. باید از آن کار کشید تا قوی تر شود... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

💡خیانت کاران محیط خود را بشناسی، معمای نابسامانی زندگی امروزت را حل کرده‌ای. 🖌قسمت چهارم آخرین خائنی که به مغز ما صدمه می‌زند، استنتاج دیجیتالی است؛ در جهانی که اطلاعات به وفور و بی‌پشتوانه، در دسترس هستند، بیراه نیست که بگوییم کمی در استفاده از این اطلاعات زیاده روی کرده‌ایم. ما حتی به نقطه ای رسیده‌ایم که اجازه می‌دهیم فناوری به جای ما بخش زیادی از تفکر و استدلال را انجام بدهد. در فضای مجازی، دیگران نتیجه گیری‌های بسیاری می‌کنند که ما هم به مرور مجبور می‌شویم توانایی نتیجه‌گیری خود را کنار بگذاریم و از آن ها پیروی کنیم. در دنیای واقعی هیچ گاه اجازه نمی‌دهیم فردی دیگر به جای ما فکر کند،‌اما به راحتی این اجازه را به دستگاهها می‌دهیم. این خائن دیجیتالی با هم دستی همه، توجه، تمرکز، یادگیری و از هم مهم تر توانایی تفکر واقعی را از ما می‌دزدند؛ وضوح ذهنی ما را از بین می‌برند که در نهایت به خستگی ذهنی، حواس پرتی، ناتوانی در یادگیری آسان، و نارضایتی از خود، دیگران و همه‌چیز منجر می‌شود. پیشرفت فناوری در این دوران، هم می‌تواند به ما کمک کند و هم برایمان آسیب زا باشد؛ البته نحوه استفاده فعلی برخی از ما از فناوری در جامعه،‌ نیتجه‌ای نخواهد داشت جز بیماری مسری بار فکری بیش از حد، فراموشی، حواس پرتی و وابستگی و حس نارضایتی غیر واقعی. ✍برگرفته از کتاب بی‌حد و مرز؛ جیم کوییک ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

#وبینار کارگاهی «نقطه عطف» با هم، از نوشتن اهداف یکسالهٔ شما، شروع می‌کنیم و تا پایان برنامه‌ریزی یکساله، ماهانه و روزانه پیش می‌رویم. زمان: فردا؛ پنجشنبه ساعت ۱۴ تا ۱۶ ثبت نام: @babarname_admin 🎁🎁⏳⏳💡💡 @manebabarname

✨الحمدلله وبینار نقطه عطف با حضور ارزشمند دوستان برگزار شد. در این جلسه با هم، برنامه نوشتن قابل اجرای یک‌ساله را پیش رفتیم. 🌺جلسه خوبی بود و بازخوردهای خوبی در جلسه داشتیم شکر خدا. 🌾دوستانی که به هر دلیل امکان شرکت نداشتند، اما تمایل به دریافت جلسه امروز دارند به ادمین کانال مراجعه نمایند. @babarname_admin 👏همچنین خوشحال خواهیم شد اگر دوستانی که شرکت کردند و محتوا را مفید دیدند، نظرات خود را برای ادمین ارسال کنند که جهت ترغیب سایر دوستان در کانال قرار دهیم. ☀️سپاس فراوان 🎁🎁⏳⏳💡💡 @manebabarname

🔔دوستانی که جاماندند و علاقه‌مند به شرکت حضوری بودند، امروز همین وبینار برنامه‌ریزی یک‌ساله، ساعت ۱۴ تا ۱۶ برای نوجوانان برگزار می‌گردد، در صورت تمایل می‌توانند در وبینار امروز که همان محتوا هست، شرکت کنند. 🔅ارتباط با ادمین: @babarname_admin

سیل اطلاعات دیجیتالی (قسمت اول) آیا باید مقدار زیادی اطلاعات را در زمان اندکی تحلیل کنید؟ در مقایسه با قرن پانزدهم، اکنون در یک روز به اندازه ای اطلاعات به دست می آوریم که در دهه ۱۴۰۰ یک فرد در کل عمرش بدست می آورد. همین چند وقت پیش، اطلاعات دهان به دهان، به وسیله روزنامه ها پخش می شدند. اکنون آن قدر به اطلاعات دسترسی داریم که بر زمان و کیفیت زندگی ما تاثیر منفی گذاشته است. هر فرد به طور متوسط سه برابر دهه ۱۹۶۰ اطلاعات کسب می کند؛ تحقیقی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که شرکت کنندگان حداقل هشت ساعت در روز را صرف رسانه ها می کردند. پس از بیست سال تجلیل از فناوری به گونه ای که گویی کاملا مفید است، به نظر علم کم کم پذیرفته که بخشی از فناوری مفید است و بخشی از آن بی خاصیت است. اگر بیش از حد از فناوری استفاده کنیم، مثل وقتی زیادی غذا می خوریم، برای سلامتی مان مضر خواهد بود. در یکی از آزمایش ها درباره تاثیر زمان استراحت، محققان به موش ها، تجربه جدیدی دادند و موج های مغزی آنان را قبل و بعد از فعالیت اندازه گیری کردند. در اکثر موارد، فعالیت عصبی جدیدی بر اساس تجربه جدید نشان داده می شد و سلول های عصبی جدیدی در مغز پیدا می شدند؛ این در صورتی بود که به موش زمان استراحت می دادند. در زمان استراحت، سلول های عصبی از دروازه حافظه به سمت باقی مغز می رفتند، جایی که حافظه بلند مدت ذخیره می شود و موش ها قادر بودند خاطرات تجربه هایشان را ثبت و ضبط کنند که در واقع یکی از اصول یادگیری است. این باعث نمی شود فکر کنید چه اتفاقی خواهد افتاد اگر استراحت نکنید؟ شواهد زیادی وجود دارند که نشان می دهند اگر اجازه ندهیم ذهنمان لحظه ای منحرف شود یا استراحت کند، باید بهایش را بپردازیم و بهایش حافظه ضعیف، مه مغزی، خستگی، گیجی و کلافگی بیمارگونه است. ادامه دارد... ✍️برگرفته از کتاب بی‌حد و مرز؛ جیم کوییک ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

امیرحسینِ ۹ ساله هم #دفتر_برنامه‌ریزی ما را تهیه کرده... ☺️😍❤️🎁 خیلی بانمک نوشته... « من می‌خواهم تا آخر بابرنامه باشم و از منِ بابرنامه خیلی خوشم میاد و ازش خیلی تشکر می‌کنم که مردم را بابرنامه کرد.»☺️😍 خیلی حس خوبیه واقعا. خدایا شکرت. به امید روزی هستم که کوچک و بزرگ کشور عزیزم ایران، با تعیین اهداف بلند و افق روشن، دفتر برنامه‌ریزی داشته باشند و بابرنامه زندگی را پیش ببرند که بسیار سرعت رشد و پیششرفتمان بیشتر شود. 🎁 پیوند جهت تهیه این دفتر کاربردی برای اعضای خانواده شما @babarname_admin 🌅💫😌👌🌱 @manebabarname

سیلِ اطلاعات دیجیتالی (قسمت دوم) در دهه ۱۹۹۰ ( زمانی که دغدغه سیل اطلاعات دیجیتالی یک دهم امروز بود)، تحقیقات به مرور نشان دادند پیش رفتن به سوی دنیایی که همیشه بیدار است، خطرات جدی برای سلامت ما خواهد داشت. آزمایشی به نام «مردن برای اطلاعات» نشان داد «دو نفر از هر سه نفر شرکت کننده در آزمایش، حجم زیاد اطلاعات را با تنش میان همکاران و از بین رفتنِ رضایتِ شغلی، مرتبط می دانستند؛ ۴۲ درصد مشکلات سلامت را با این اضطراب مرتبط می دانستند،‌ ۶۱ درصد گفتند مجبور شده اند فعالیت های اجتماعی خود را در نتیجه بار اطلاعاتی زیاد لغو کنند و ۶۰ درصد می گفتند اغلب بیش از حد خسته هستند و اوقات فراغت ندارند.» این مطالعه در ادامه نشان داد: «‌ در مواجه با یورشِ اطلاعات و کانال های اطلاعاتی، افراد قادر به توسعه روتین های ساده زندگی جهت مدیریت اطلاعات نیستند.» همچنین لازم است این واقعیت را در نظر بگیریم که نیمه عمرِ اطلاعات، کاهش یافته است. نیمه عمر اطلاعات، مقدار زمانی است که طول می کشد اطلاعات با اطلاعات جدیدتر یا صحیح تر جایگزین شود. می توانید آن قدر که به نظرتان کافی است مطالعه کنید؛‌اطلاعاتی که هم اکنون پردازش می کنید، سریع تر از آنچه فکرش را بکنید منسوخ می شوند. مطالب نوشته شده در مقالات و کتاب ها و مستندها، مبتنی بر شواهد قدرتمند و پذیرفته شده به نام واقعیت هستند؛ اما زمانی که مطالعه جدید صورت می گیرد، این واقعیت ها کاملا معکوس می شوند. نیازی نیست بگویم چه طور همگی در سیلابی از اطلاعات دیجیتالی دست و پا می زنیم. حتی وقتی سعی می کنیم از دسترس خارج باشیم، اطلاعات دیجیتالی به نوعی ما را می یابند. حتی صرفا وقتی به یک سایت مراجعه می کنیم تنوعی از تبلیغات و اخبار جلوی چشم ما ظاهر می شود. حتی وقتی یک اپلیکیشن در گوشی خود نصب کرده ایم انواع تبلیغات که برخی ناراحت کننده هست ناگهان در مقابل چشم ما ظاهر می شود... این واقعیت دنیای امروز است! اگر خود و زمان خود برای حضور در دنیای دیجیتالی را مدیریت نکنیم،‌ در بمباران این حجم از محتوا و خبر دچار اختلال فکری و روحی می شویم و از انجام یک کار درست در زمان درست جا می مانیم. ادامه دارد... ✍️برگرفته از کتاب بی‌حد و مرز؛ جیم کوییک ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

حواس پرتی دیجیتالی (قسمت سوم) پیش از اختراع شدن تلفن همراه هوشمند، همیشه هنگام مکاتبه آنلاین می‌گفتیم: «زود بر می‌گردم.» حالا دیگر از این جمله استفاده نمی‌کنیم. حالا اصلا فضای مجازی را ترک نمی‌کنیم. اکنون در فضای مجازی زندگی می‌کنیم. بخاطر دستگاههای همیشه روشن و همیشه متصل خود، سعی داریم وقتی با خانواده و دوستان هستیم راهی ارتباطی پیدا کنیم و همچنین تلاش می کنیم در محل کار متمرکز بمانیم. بسیاری از ما با نوعی موقعیت کار زندگی دست و پنجه نرم می کنیم و با نادیده گرفتن ارتباطات دیجیتالی برای مدت طولانی در روز راحت نیستیم. یعنی نمی توانیم مدتی سراغ تلفن همراه خود نرویم... بنابر این از ترس اینکه مبادا با دورماندن، چیزی را از دست بدهیم، همواره در شبکه باقی می مانیم. مشکل این است که واقعا از این وضعیت لذت می بریم و فوران دومپامین (حس لذت لحظه ای) هر لایک در شبکه های اجتماعی یا پیام هایی که از عزیزان و دوستانمان می گیریم، این رفتار ما را تقویت می کند. البته این پاداش ها به مرور مغزمان را تغییر می دهند و قدرت تعادل فکری و رفتاری را از ما می گیرند و وابسته تر و مبتلا ترمان می کنند. مثلا به جای استراحت در زمان بیکاری، یا زمانی که در صف ایستاده ایم یا منتظر اتوبوس یا کسی هستیم، تلفن خود را بر می داریم و ماهیچه های حواس پرتی را با اینکار اشتباهمان تمرین می دهیم که اینگونه این پریشانی و پراکندگی فکر بیشتر پرورش پیدا می کند. وقتی این کار و رفتار، به راه و رسم زندگی تبدیل می شود و هر لحظه بیکاری ما را یک محتوای مجازی پر زرق و برق پر می کنند، چه اتفاقی رخ می دهد؟ شاید حفظ ارتباط مجازی موجب شود احساس امنیت بیشتری داشته باشیم، اما شادتر نخواهیم بود... اما شادتر نخواهیم بود... شاید فناوری مدرن خارق العاده باشد، اما به راحتی ما را از هدف اصلی زندگی واقعی منحرف می کند و از لذت بردن های طبیعی که روحمان به آن نیاز دارد و اصالت با این نوع لذت هاست مثل با حواس جمع کنار دوستان و خانواده یا در محیط کار بودن، می کاهد. تعداد کمی از ما حواسمان به این نکته هست که خود مراقبتی کنیم و از بی برنامه در فضای مجازی حضور داشتن خود و خانواده، خود را حفظ کنیم. موضوع حذف فضای مجازی نیست. موضوع داشتن زمان مشخص و معقول تعریف کردن برای این حضور هست. مغزی که هیچ زمانی برای استراحت ندارد، دچار اختلال می شود، حواس پرت و پر خطا می شود، قدرت تشخیص درست و به موقع را از دست می دهد، از لذتهای طبیعی بهره کافی نمی برد و حس رضایت از خود و زندگی را از دست می دهد... 🔔همین الان به تنظیمات اعلان های تلفن همراه خود بروید و تمام اعلان های غیرضروری و موجب حواس پرتی را قطع کنید. همین الان... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname

🌪فراموشی دیجیتالی ( قسمت چهارم) آخرین بار که مجبور شدید شماره تلفن کسی را به یاد آورید، کِی بود؟ من درباره دوران حاضر صحبت می کنم، اما از نسلی هستم که وقتی آدم میخواست به دوستش زنگ بزند، باید شماره تلفنش را می دانست. هنوز هم برخی شماره تلفن های دوستانتان را از بچگی به خاطر دارید؟ شماره فردی را که هر روز با او صحبت می کنید یا به او پیام میدهید چه طور؟ دیگر مجبور نیستید شماره را به خاطر بیاورید، چون تلفن همراهتان به جای شما این کار را می کند. منظورم این نیست که همگی باید دویست شماره تلفن را حفظ کنیم، اما همگی توانایی به خاطر سپردن یک شماره جدید، مکالمه ای که همین چند دقیقه پیش داشتیم، نام تعدادی از مراجعان بالقوه یا کار مهم در دست اقداممان را از دست داده ایم. گفته می شود اصطلاحا ما دچار فراموشی دیجیتالی شده ایم. یعنی استفاده بیش از حد از فناوری دیجیتال، چه طور به از بین رفتن توانایی های شناختی منجر می شود. مسیرهای حافظه کوتاه مدت در اثر استفاده نشدن و استفاده بیش از حد از فناوری به جای آن ها، دچار زوال می شود. مکان یاب هم همین طور است. به شهری جدید بروید و ببینید چقدر سریع به مکان یاب ها وابسته می شوید که مسیر را به شما نشان دهند. سپس توجه کنید چقدر طول می کشد تا جاده های جدید را در ذهن خود ثبت کنید. مطمئنا خیلی بیشتر از زمانی که جوان بودید، اما نه به خاطر اینکه مغزتان دیگر مثل زمان جوانی تان خوب کار نمی کند. با داشتن ابزارهایی همچون مکان یاب، به ذهنمان فرصتی برای کارکردن نمی دهیم و تمام حفظ کردنی ها را به فناوری می سپاریم. این اتکا ممکن است به حافظه بلند مدتمان هم آسیب بزند. طبق تحقیقات انجام شده در چند کشور به شکل همزمان، مشخص شده است که روند دریافت اطلاعات از اینترنت مانع انباشه شدن خاطرات بلند مدت روی هم می شود. در این تحقیقات بیش از یک سوم شرکت کنندگان برای حفظ و نگهداری اطلاعات، ابتدا به رایانه خود روی می آورند. و در برخی کشورها، بیش از نیمی از شرکت کنندگان بدون تلاش برای پیدا کردن پاسخ در ذهن خود، سراغ رایانه می روند. چرا این موضوع انقدر مهم است؟ در پست بعدی به آن خواهیم پرداخت... ⏳دست یابی به حیات برتر و دستاورد عالی را با داشتن افق و برنامه‌ی قابل اجرا، تجربه کنیم. @manebabarname