[از روی حالت سکون بودن زندگیم متنفرم، هیجان میخوام، هیجان زیاد]

_امشب ماه دعوتم کرد به مهتابش تا باهم درد‌دل کنیم. اون از ستاره ها می‌گفت من از آدما. هرچی غصه داشتیم و نداشتیم ریختیم وسط و باهم خوردیم. هم مرهم بودیم و هم محرم هم راز‌دل فاش کردیم و هم حزن‌یار. زمزمه‌وار گفتیم و گفتیم تا غم‌هامون ته کشید؛ فی‌الحال من و ماه هنوزهم دلتنگیم، دلتنگ‌ستاره های خاموش شده آسمان.

_

_خلع وجود من رو بلعیده و به هیچ‌وجه حاضر نیست تفش کنه بیرون؛ دلم برای احساسات قشنگی که داشتم تنگ شده حتی اگه خیلی آزارم میدادن.

_به‌شدت آدم مهرطلبی هستم و من‌باب همین مسئله نمیتونم درخواست کسی رو رد کنم و دنبال تایید شدن همیشگی توسط آدم‌هام و من‌باب این مسئله گسستم با توقعات نجومی از منِ خسته.

_

_لاقل بعد این‌همه فهمیدم هیچکس قرارنیست برای من دل‌بسوزونه، با زانوی غم بغل گرفتنم هیچی درست نمیشه خودت فقط باید به داد خودت برسی وگرنه توی باتلاق غم و زندگی غرق میشی.

_تو را بارها به یاد می‌آورم امّا نمی‌توانم به سراغت بیایم زیرا میان ما دردی اتفاق می‌افتد که با آن یک‌دیگر را می‌کُشیم.

_