تو و معده درد هروقت فکر کردم تموم شدید دوباره برگشتین.

از گرفتن نسبت دوست میترسم. ابا دارم از اینکه من رو به عنوان دوست فلانی بشناسن یا فلانی رو دوست من. انگار خیلی بار سنگینیه و من تحمل وزنشو ندارم، انگار از پسش بر نمیام، انگار نمیکشم برای کسی ,دوست, باشم. و این چیزی نیست که بخوام این چیزیه که مجبورم بخوام. دوست باید نگران باشه. دوست باید اهمیت بده. دوست باید جالب باشه. دوست باید مشتاق باشه. دوست باید ابرازگر باشه. دوست باید از خودگذشته باشه. دوست بودن خیلی مرزها و باید و نباید ها داره که من از پسش برنمیام. _درواقع من دوست خوبی نیستم_ من خودخواه ناراحت و گوشه‌گیرم، من هیجانزده نیستم و جای معاشرت با آدمها کل وقتم رو میخوابم، من بی‌حوصله‌ام و تقریبا تمام دوست داشتن هام رو تموم کردم من از جمع های بیشتر از سه نفر فراری‌ام و چیزهای کم و عجیبی توجهمو جلب میکنن، من ترجیح میدم به جای گوش دادن به ماجرای مهمونی عمه قزی آهنگ گوش بدم و زیر لب زمزمه کنم. هرچند با این وجود من یکسری از همین تماس های فیزیکی_حسی چند لحظه ای که با آدم ها دارم رو صدبار بیشتر از تنهایی‌هام دوست دارم.

وقتی حرف کم میارم میفتم به چرت و پرت گویی یعنی یکسری حرف هایی میزنم که در آن واحد انگشت به دهن میشم که زن این چه زری بود تو زدی حتی ذره ای شبیه خودت نیست، کاش دهنت رو ببندی و دودقیقه کل زندگیت رو نریزی رو دایره تا بفهمیم داریم چه غلطی میکنیم.

من خیلی میترسم که آدمها رو از خودم پیشمون کنم.

Alabama, Arkansas, I do love my Ma’ and Pa Not the way that I do love you نه اونجوری که تورو دوست دارم. oh, holy moly, me oh my, you’re the apple of my eye Girl, I’ve never loved one like you Man, oh, man, you’re my best friend, I scream it to the nothingness من هیچوقت اون رو فریاد نمیزنم. There ain’t nothing that I need oh, hot and heavy pumpkin pie, chocolate candy, Jesus Christ Ain’t nothing please me more than you Oh, home, let me come home Home is wherever I’m with you [ خونه جاییه که من و تو باهمیم ]

اگه دوست داشت بغلت میکرد احمق.

تو بشین یه جا من فقط واست فتبار‌‌ك‌الله احسن‌الخالقین بخونم.

واسه کلمات یه زندان از جنس کاغذ ساختیم بهشم میگیم کتاب. و چه افتخاری از این بیشتر که کلمه ها به غایت تو اسیر کاغذ بشن؟

_

یکسری آدمهارو هم خدا جای خاک از وقاحت ساخته.

سی و دو ساعت از بیست و چهارساعت روز رو شرمسار و معذب هستم، حالا یا شرمساری ای که متعلق به خودمه یا شرمساری نیابتی، در هرصورت لطفا بزارید آب شم و برم تو زمین.