_از مسائلی که تهشون معلوم نیست، با پوست و گوشت و استخون بیزارم؛ یه مسیر بدون چارچوب اما با آینده معلوم نیاز دارم .

_شوخی هایِ اشباع شده، مزه‌پرونیِ حینِ کارایِ جدی، کش دادن یِ موضوع سوخته، از مخلیات شدید اعصاب هستن .

_این روزا بعضی کانالا رو که بازمیکنم تنها چیزی که نسبت با محتواشون به ذهنم میاد[به توچه] هست .

_وقتی سعی میکنن تویِ وجودم کنکاش کنن و همه‌یِ حرفام رو به افعالم در گذشته ربط بدن شدیدا احساس ناامنی میکنم .

_کاش خدا برایِ زدن تو ذوق آدما هم کفاره میزاشت .

_اینکه ممکنه نباشی، بری، خسته‌شی، فراموش‌کنی، خیلی غمگین کنندست برام . [کاشکی واقعا خواب زن چپ باشه ]

_افکارم اونقدری پراکندست که دیگه جرعت نوشتنم ندارم، حس میکنم کلمات قدرت‌بیان خودشون رو از دست دادن، بی‌معنی‌‌ان، تکراری‌ان؛ کاملا اشباع شده .

[ حالا ما تلخ روییم، تو چرا دگر بانو؟‌ ]

_حس ناکافی بودن مثل خوره افتاده به جونم .

_هروقت وسط مکالمات تویِ موقعیت سختی قرارمیگیرم به‌ جایِ حل‌مسئله به‌طرزکاملا مشهودی میزنم کوچه علی‌چپ .

_از جو حاکم برجامعه شدیدا خستم، از احمقیت یه عده هم همینطور، دلم یه جهش زمانی میخواد؛ طرفایِ تیر۱۴۰۲ .

[ چه‌ساده همو پیدا کردیم، چه‌سخته بخوایم گُم کنیم ]