eitaa logo
مرقومات/علی ریاحی پور
1.9هزار دنبال‌کننده
559 عکس
618 ویدیو
61 فایل
کارشناس ارشد علوم سیاسی محقق و پژوهشگر انقلاب اسلامی 📲 ارتباط با ادمین ایتا: @Aliriahipoor
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 ماجرای کاغذ پاره 🔹دو نفر از اصطلاح کاغذ پاره برای تحریم‌ها استفاده کردند. احمدی‌نژاد در سال ۸۵ در سفر استانی یزد خطاب به برخی کشورهای شورای امنیت که درصدد تصویب قطعنامه و تحریم علیه ایران بودند،‌ گفت: «شما فکر می کنید که اگر جمع شوید و کاغذ پاره صادر کنید، می توانید جلوی ملت ایران را بگیرید» 🔶 ظریف در سال ۹۲ در مجلس گفت: «ما راجع به تروریست و حقوق بشر با آنها بحثی نداریم. آنچه که باعث شده که تحریم‌ها به ما فشار بیاورد همین تحریم‌های هسته‌ای بود که از سوی شورای امنیت باز شده است. زمانی که تحریم‌های شورای امنیت فرو بریزد، تمام تحریم‌های دیگر آمریکا تکه کاغذپاره‌ای بیشتر نخواهد بود، کما اینکه در 35 سال گذشته این تحریم‌ها را به ما اعمال کردند.» 🔹 دو تفاوت بین اظهارات احمدی‌نژاد و ظریف وجود دارد: 1. ظریف تحریم‌های آمریکا را کاغذ پاره و تحریم‌های شورای امنیت را اذیت کننده نامید. اما احمدی‌نژاد تحریم‌های شورای امنیت را کاغذ پاره نامید و در رابطه با تحریم‌های آمریکا این عبارت را به کار نبرد. وی در اردیبهشت ۹۲ گفت: «می‌گویند چرا دولت قطعنامه‌ها را کاغذ پاره خوانده است و الان هم می‌گویم قطعنامه مال سازمان ملل و شورای امنیت بود که خنثی شد و اثر نداشت. اما الان چند دولت غربی و آمریکایی بدون قانون اقداماتی می‌کنند که باید برای مقابله با آن کنار هم بایستیم.» 2. احمدی‌نژاد قبل از صدور قطعنامه این عبارت را به کار برد و ظریف بعد از وقوع تحریم‌های اولیه و ثانويه آمریکا و وضع قطعنامه ها توسط سازمان ملل از این تعبیر استفاده کرد. 🔸هر چند استفاده از لفظ کاغذ پاره از نظر کارشناسی درست نیست و هر تحریمی اثر خود را دارد اما با مقایسه تحریم‌های شورای امنیت و تحریم‌های اولیه و ثانویه آمریکا مشاهده می‌شود که آنچه اقتصاد کشور را با شوک مواجه کرد تحریم‌های آمریکا بود زیرا اولاً تحریم‌های شورای امنیت شامل ریال، نفت، بانک مرکزی، عموم شبکه بانکی، کالاهای ارزآور کشور نمی‌شود و ثانیاً از منظر هزینه نیز تحریم‌های آمریکا موجب جرایم سنگین می‌شود. قطعنامه‌های شورای امنیت از سال ۸۵ تا خرداد ۸۹ صادر شد و با بررسی صادرات نفت، صادرات کالاهای صنعتی و تجارت با کشورهای مختلف مشاهده می‌شود قطعنامه اثر معناداری بر بخش اقتصادی کشور نداشته است. در حالیکه تحریم‌های اوليه و ثانویه آمریکا بر بخش مالی ایران و خرید نفت موجب کاهش این متغیرها شد. 🔷 ریچارد نفیو مدیر میز ایران در شورای امنیت ملی آمریکا در دوره اوباما و از معماران تحریم های دهه نود ایران در رابطه با فعالسازی مکانیسم ماشه گفته است بازگشت قطعنامه‌ها اثر اقتصادی بر ایران نخواهد داشت اما باید مکانیسم ماشه ارزش تاکتیکی و استراتژیک داشته باشد تا همه کشورهای جهان از جمله روسیه، چین و کره شمالی در موضوع توسعه برنامه هسته‌ای و نظامی ایران مشارکت نکنند. درواقع طرف مقابل نیز معتقد است بازگشت قطعنامه‌ها اثر اقتصادی نخواهد داشت. 🔶 تفاوت خواسته‌های طرف ایرانی در دو دولت احمدی‌نژاد و روحانی به دلیل همین اختلاف نظر در وزن‌دهی تحریم‌های آمریکا و شورای امنیت است. تمرکز دولت روحانی بر قطعنامه‌های شورای امنیت موجب شد که اولاً این تصور ایجاد شود با مذاکرات هسته‌ای بتوان تحریم‌ها را بی‌اثر کرد زیرا موضوع قطعنامه‌های شورای امنیت فقط هسته‌ای است ثانیاً تحریم‌های آینده آمریکا در موضوعات دیگر همچون تروریست و حقوق بشر جدی گرفته نشود چون شورای امنیت قطعنامه‌ای در این موضوعات علیه ایران صادر نکرده است. 🔷 حتی برای همراهی جامعه با خود به بیان و ترویج گزاره های اشتباه پرداختند مثلاً مدام تکرار می‌شد برجام توانسته است سایه جنگ را از کشور دور کند و ایران را ذیل فصل هفت منشور ملل متحد خارج کند؛ درحالیکه اولاً حمله نظامی مربوط به ماده ۴۲ منشور است اما قطعنامه‌های ایران ذیل مواد دیگر از جمله ماده ۴۱ هست و شورای امنیت قطعنامه‌ای در موضوع حمله نظامی علیه ایران صادر نکرده بود. قطعنامه ۲۲۳۱ که مربوط به برجام است نیز ذیل ماده ۴۱ است بنابراین برجام نیز کشور را ذیل فصل هفت خارج نکرد، ثالثا در خرداد ۱۴۰۳ بدون بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت به کشور حمله شد و درنتیجه آمریکا برای حمله نیازی به بردن ایران ذیل ماده ۴۲ ندارد همانگونه حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ نیز بدون استفاده از ظرفیت ماده ۴۲ بود. 🔸 نداشتن اطلاعات کافی در موضوع نظام تحریمی ایران موجب تحمیل توافق ضعیفی همچون برجام می‌شود که از نظر حقوقی اشکالات متعدد دارد و از منظر اقتصادی نیز برای کشور ضرر داشته باشد. ثبات مهمترین مولفه پیشرفت اقتصادی است و توافق شکننده بی ثباتی را افزایش خواهد داد. @marghoomat
5M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
❇️ این روزها بهتر می‌توان تفاوت خادمین ملت و حافظان منافع ملی را با کسانی که در بهترین حالت‌ با جهالت و بی سوادی شان منافع ملی ایران عزیز را بازیچه اميال شخصی خود قرار دادند فهمید. ❇️ این روزها بهتر مشخص می‌شود سرباز مخلص و دلسوز نظام و مردم چه کسانی بوده و هستند... @marghoomat
♥️ موسی با عصای خویش، محکم و صریح به دهان سامری و گوساله پرستان زد... @marghoomat
♻️ باز هم پشت بلندگو! 🔹یکی از چماق هایی که همواره‌ برخی اصولگرایان و وفاقیون به دست دارند و در مقاطع زمانی گوناگون‌ آن را بر سر جريان انقلابی در صحنه زده اند این بوده است که هییس همه خفه شوند،همه چی با رهبری هماهنگ است و کاتولیک تر از پاپ نشوید. همیشه می‌گویند مگر می‌شود بدون اجازه ايشان اتفاقی رقم بخورد! همين قدر ساده اندیش و احمق. این جماعت ساده‌ لوح اساسا فهم دقیقی از منطق مواجهه رهبری با مسائل کشور و مسئولین ندارند، اينان اساسا منطق ايده امام و امت را متوجه نشده اند و فهم دقیقی از وجود عاملیت انسانی در نظام حکمرانی کشور ندارند و فکر می‌کنند رهبری با زدن یک دکمه میتواند صحنه را تغییر دهد. خود ایشان در دیدار سال گذشته با خبرگان، به این موضوع اشاره کردند:"در مورد رهبری ممکن است گاهی بتواند،گاهی نتواند. البته‌ در مورد رهبری نخواستن متصور نیست،مسأله توانستن و نتوانستن است." 🔹 این توانستن و یا نتوانستن به عوامل گوناگونی بستگی دارد. از عملکرد بازیگران سیاسی حاضر در صحنه خصوصا خواص و موقعیت اجتماعی و عمومی جامعه‌ و مردم تا مدل و ايده کارگزاران وقت کشور برای اداره مملکت. ما در صحنه اداره کشور با عامليت های انسانی، وزن کشی های اجتماعی و فشارها و ذهنيت سازی های رسانه‌ ای و اجتماعی مواجه ایم. به هر میزانی که ايده مدنظر رهبری در این سه عامل بسط پیدا کند، ايشان قدرت چانه زنی و پیشبرد ايده خود را دارد و اینجا دقیقا جایی است که کنشگران انقلابی می‌توانند نقش آفرینی کنند. 🔹وقتی حلقه های میانی به تکاليف خویش عامل نباشند و خودشان هم دچار ترديد و خطای تحلیل باشند و از طرفی دیگر فشار جريانات معارض گفتمان انقلاب به سطح بالایی برسد و رهبری نسبت به حرکت کلی مسیر انقلاب احساس خطر کنند خودشان وارد صحنه شده و پشت بلندگو خط شکنی می‌کنند. مثال‌های فراوانی را میتوان ذکر کرد که ایشان پشت بلندگو در مقابل خط تحریف و تضعيف گفتمان انقلاب ايستادند و بازی کسانی که می‌خواستند همه کارهايشان را با تابلوی هماهنگی با رهبری مشروع کنند،بهم زدند. 🔹اما این بار اول نبود که رهبری در مقابل جریان "همه چی با رهبری هماهنگه" ايستادند. در ماجرای دیدار لاريجانی رئیس وقت مجلس با حسنی مبارک دیکتاتور مصر در شرایط که ما سالها با مصر در وضعیت قطع روابط سیاسی بوديم، بعد از آنکه جريان دانشجویی به این دیدار واکنش نشان داد، عده ای باز مطرح کردند که این دیدار با رهبری هماهنگ شده‌ است. چندی بعد خود لاريجانی اعتراف کرد که اجازه ای از رهبری نگرفته و صرفا با جناب حجازی هماهنگ کرده‌ بود. در نهایت در سفر رهبری به کرمانشاه ایشان مخالفت‌ خود را با این دیدار مطرح کردند و کاشف به عمل آمد که اساسا جناب حجازی در این‌باره نظر رهبری را جویا نشده‌ بودند. 🔹در ماجرای برجام هم شاهد آن بودیم که به کرات افرادی در سطوح عالی نظام در پی القای این موضوع بودند که برجام مورد تایید رهبری است و به قول خودشان برجام تصمیم نظام بوده است. ادعایی که مورد واکنش رهبر انقلاب قرار گرفت. در دیدار دانشجویی سال 98 به صراحت این ادعا را رد کردند و بیان داشتند با آنچه رخ داد مخالف بودند. "یکی از دوستان گفتند تصویب برجام را به رهبری نسبت داده‌اند؛ خب بله، اما شما که چشم دارید، ماشاءالله هوش دارید،همه چیز را میفهمید! آن نامه‌ای را که من نوشتم نگاه کنید،ببینید تصویب چه جوری است؛ شرایطی ذکر شده که در این صورت این [توافق] تصویب میشود...بنابراین نه، برجام را به آن صورتی که عمل شد و محقق شد، بنده خیلی اعتقادی نداشتم و بارها هم به خود مسئولین این کار -به آقای رئیس‌جمهور، به وزیر محترم خارجه... همین را گفته‌ایم و موارد زیادی را به آنها تذکر داده‌ایم." 🔹در ماجرای عبور از خطوط قرمز نظام در مذاکرات وقتی منتقدين سخن از عبور مذاکره کنندگان‌ از خطوط قرمز می‌کردند باز عده‌ ای می‌گفتند همه چیز با رهبری هماهنگ است و به تعبیر جناب صفارهرندی حتی تیم مذاکره کننده به خطوط قرمز نزدیک هم نشده‌، تا اینکه خود ايشان صراحتا گفتند:"وزیر خارجه‌ی محترم ما در مواردی به بنده گفت که ما [مثلاً] اینجا را یا این خط قرمز را دیگر نتوانستیم حفظ کنیم." یا در مقابل ادعای برخی که می‌گفتند تمام جزئیات مذاکرات زیر نظر ايشان است بیان کردند:"نکته‌ی بعدی این است که بنده در جزئیات مذاکره دخالتی نکردم، بازهم نمیکنم... اینکه حالا گفته بشود که جزئیات این مذاکرات تحت نظر رهبری است،این حرف دقیقی نیست." 🔺در ماجرای تصویب لوایح استعماری fatf در مجلس و رای اعتماد به وزرا هم بعد از القای مجدد این موضوع که همه چیز با رهبری هماهنگ است شاهد موضع صريح ايشان درباره این موارد بودیم. در سخنرانی اخیر ایشان به نمونه دیگری درباره برجام اشاره کردند که نشان می‌داد بر خلاف اراده‌ و نظر ايشان مسئولین به نظر خود عمل کردند و شد آنچه نباید می‌شد. @marghoomat
مرقومات/علی ریاحی پور
♻️ باز هم پشت بلندگو! 🔹یکی از چماق هایی که همواره‌ برخی اصولگرایان و وفاقیون به دست دارند و در مقاط
✳️ چه کسانی به دروغ برجام را تصميم نظام(رهبری)خواندند؟ 🔺این اسامی و افراد بخشی از پروپاگاندای سنگین ایام تصويب برجام هستند که به دروغ برای مردم و جريان انقلابی جا انداختند که ننگين نامه‌ برجام پروژه‌ رهبری بوده‌ است‌. این تهمت آشکار آن‌چنان رهبری را متأثر کرد که نسبت به این ادعا واکنش‌ رسمی داشتند و در برابر پرسش یکی از دانشجویان در ديدار دانشجویی سال 98 مبنی بر تصمیم نظام خواندن برجام،صريحا گفتند که با برجام مخالف بوده‌ اند و به آن اعتقادی نداشته اند. @marghoomat
9.2M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
بعد از سخنان دیشب رهبر انقلاب در نفی مدل مذاکره ای که طرف مقابل به دنبال آن است که خلاصه می‌شود در دیکته کردن اراده خودش به طرف ایرانی، یاد یکی از سخنان ماندگار دکتر جلیلی در دانشگاه شیراز افتادم. "گفت وگو و مذاکره کردن جای دیکته نوشتن نیست". آن موقع مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه شیراز بودم‌ و دکتر جلیلی مهمان ما. واقعيت آن است که ظریف و تیمش دیکته بنویس خوبی بودند و هر چه طرف مقابل خواست را نوشتند و مشکل طرف مقابل با تیم مذاکره کننده جلیلی هم دقیقا این بود که آن تیم حاضر نبود هر دیکته ای را بنویسد و منافع ملی را به باد داده و بر سر حقوق یک ملت معامله کند. رهبر انقلاب گفتند:" اما اینکه میگوییم به سود ما نیست، برای ما فایده‌ای ندارد چون طرف آمریکایی پیشاپیش نتیجه‌ی مذاکرات را معین کرده خودش، یعنی اعلام کرده که مذاکره‌ای را قبول دارد، میخواهد مذاکره‌ای بکند که نتیجه‌ی آن مذاکره، تعطیل شدن فعالیتهای هسته‌ای و غنی‌سازی در کشور ایران باشد. یعنی بنشینیم پشت میز مذاکره‌ی با آمریکا و نتیجه‌ی گفتگوهایی که با آنها خواهیم کرد این باشد که او، حرفی باشد که او گفته باید انجام بگیرد، اینکه دیگر مذاکره نیست، این دیکته است، این تحمیل است؛ بنشین مذاکره کن با یک طرفی که نتیجه‌ی آن مذاکره الزاماً باید همان چیزی باشد که او میخواهد، همان چیزی باشد که او میگوید، این مذاکره است؟ @marghoomat