قاسم ابن الحسین... حضرت ِ #غریب؛ ذره ذره یِ کوچه های بنی هاشم به غربتِ نام أَحلی مِن العسلت گواه اند و اصلا به #شهادتِ کوچه های غریبی چه حاجت که نور ِ کبود #فاطمی نشان ِ مظلومیت و غربت حضرت ِ مجتبی است... آری داستان ِ تنهایی جنابت ریشه در خنجر بی وفایی یارانت داشت و ذره ذره ی خاک های #بقیع شاهد اند که حضرتت شیر پسر حیدر کراری هستی که هَمنوای چاه های غریبی #کوفه بود...! مجتبی اگر شان نزول ِ و بئرمعطّلة است و قصرٌ مشید؛ قاسم شهزاده ی کاخ ِغربت ِ باباست! این شب ها اما پور مجتبی (ع)، به حکم حدیث عشق ِ الامامُ کالاب الشّقیق یتیم نیست و اگر کلّنا نورٌ واحداً قانون ِ مکرر اهل کساست... یادگار حسن ؛ #قاسم_ابن_الحسین است و اصلا در #کربلا نمی شود عباس باشد و کسی یتیم باشد...! #قاسم این روزها دلش پر است از عسل های شیرینی حبّ ِ حسین و #عمو هست و امن هست و #علی هست و ارباب هست و #محبت هست و #آب هست و عـ طـ شـ نیست... تا فردا اما ؛ خدا بزرگ است...