#حجت_خدا #تنها_راه_هدایت_و_نجات پیام زیبای اخلاقی .....عملی ✔ قاضى نعمان در كتاب «مناقب» مى نويسد: نقل شده: روزى حسن بن الحسن بن على در برابر امام سجّاد عليه السلام ايستاد به طورى كه آن حضرت مى شنيد و در حضور عدّه اى از مردم شروع به ناسزا گفتن به آن حضرت نمود. امام سجّاد عليه السلام چيزى به او نگفت، حتّى يك حرف هم در پاسخ او نفرمود. عدّه اى از ياران حضرتش كه حضور داشتند، از اين امر ناراحت شده و غمگين گشتند. وقتى حسن رفت، امام سجّاد عليه السلام به آنان فرمود: شنيديد اين شخص چه گفت؟ گفتند: آرى، شنيديم و از اين جريان ناراحت شديم، ما دوست داشتيم شما پاسخ او را بدهيد و ما نيز حرفهايى به او بگوئيم. امام سجّاد عليه السلام اين آيه شريفه را تلاوت فرمود: «وَالْكاظِمينَ الْغَيْظَ وَالْعافينَ عَنِ الناسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ» ؛ «و فروبرندگان خشم و درگذرندگان از مردم، و خداوند نيكوكاران رادوست دارد». آنگاه فرمود: دوست دارم با هم به خانه اش برويم تا پاسخ مرا نيز بشنويد چرا كه سزاوار نبود در همان مجلس پاسخ او را بدهم. ياران حضرتش برخاسته و به طرف خانه او به راه افتادند، آنان خيال مى كردند كه آن حضرت از او انتقام مى گيرد، وقتى به خانه او رسيدند در زدند و خود حسن بيرون آمد، وقتى امام سجّاد عليه السلام را با اطرافيانش ديد يقين كرد كه آن حضرت براى انتقام گرفتن آمده است. به همين جهت، شروع به حرف زدن كرد. امام سجّادعليه السلام فرمود: آرام باش برادرم! آنچه در آنجا گفتى ما شنيديم اينك ما مى گوييم و تو گوش كن: إن كان الّذي قلت لي كما قلت فإنّي أسأل اللَّه أن يغفره لي، وإن لم يكن ذلك كما قلت، فأنا أسأل اللَّه أن يغفره لك. اگر آنچه را كه تو در مورد من گفتى، همان گونه باشد، من از خداوند مى خواهم كه مرا بيامرزد و اگر چنين نباشد، من از خدا مى خواهم كه تو رابيامرزد. حسن، از اين سخن امام سجّاد عليه السلام شرمنده شد و برخاست و سر مبارك و ميان دو چشمان امام عليه السلام را بوسيد و گفت: بلكه، سوگند به خدا! آنچه درمورد شما گفتم، چنان نيست. آنگاه پوزش طلبيد، و عذر خواست. شرح الأخبار: ۲۵۷/۳ ح ۱۱۵۷. القطره ج ۲ ص ۵۳۰ نظير اين روايت را علّامه مجلسى رحمه الله در بحار الأنوار: ۵۴/۴۶ ح۱ آورده است