#در_گذر_تاریخ امروز۲۰ اردیبهشت مصادف با تصویب آرم نهایی جمهوری اسلامی ایران توسط امام خمینی(ره) (1359ش) میباشد امام خمینی در 10 اسفند سال 57 خواستار تغییر نشان "شیر و خورشید" شد واعلام کرد: "ما یک مملکت محمدی ایجاد می‌کنیم. بیرق ایران نباید بیرق شاهنشاهی باشد، آرم‌های ایران نباید آرم‌های شاهنشاهی باشد، باید آرم‌های اسلامی باشد. از همه وزارتخانه‌ها، از همه ادارات، باید این شیر و خورشید منحوس قطع بشود، علم اسلام باید باشد. آثار طاغوت باید برود. اینها آثار طاغوت است؛ این تاج، آثار طاغوت است؛ آثار اسلام باید باشد." (صحیفه امام، ج 6، ص 275)                                                     حمید ندیمی گرافیست و معمار کشورمان و طراح پرچم جمهوری اسلامی در تنها گفت‌وگویی که چند سال قبل راجع‌به ماجرای طراحی پرچم جمهوری اسلامی داشته می‌گوید "قبل از انقلاب در جلسات دکتر شریعتی شرکت می‌کردم. ایده چنین کاری را در این جلسات و زمانی که تفسیر سوره حدید مطرح بود به دست آوردم. علاقه داشتم برای جهان اسلام یک نشان درست کنم. در آن جلسات دریافتم که حکومت اسلامی سه اصل اساسی دارد: "کتاب، میزان، حدید" یا "کتاب، ترازو و آهن"یعنی اگر جامعه‌ای یکی از این سه اصل را نداشته باشد به سوی رستگاری نمی‌رود."دولت در آن سال‌ها، پس از صحبت امام (ره) مسابقه‌ای عمومی گذاشت که هرکس تمایل دارد طرح و نشان خود را ارسال کند. ندیمی هم نسخه‌ای از طرح خود را برای دفتر نخست‌وزیری که برگزارکننده مسابقه بود، فرستاد اما طرح او پذیرفته نشد و طرحی که در آن یک مشت گره‌کرده به همراه چند ستاره دیده می‌شد، مورد قبول قرار گرفت. حتی این طرح را بر روی برخی اسکناس‌ها چاپ کردند، ولی در نهایت با آن موافقت نشد. تا اینکه مرحوم هاشمی رفسنجانی در تماس با ندیمی می‌گوید "آقای ندیمی، طرح شما در شورای انقلاب تصویب شده و حضرت امام هم آن را تنفیذ کرده‌اند." و ادامه می‌دهد "بهتر است خود شما روی طرح کل پرچم هم کارکنید. "شورای انقلاب در تاریخ 1359/04/15 با ابلاغ ویژگی‌های کلی پرچم، اعلام کرد که مشخصات هندسی و فنی پرچم با رعایت استانداردهای ابلاغی مؤسسهٔ استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران باشد. هریک از ویژگی‌های پرچم نشانگر یکی از ارزش‌های انقلابی و اسلامی است.پرچم به ترتیب عمودی از سه رنگ مساوی سبز، سفید و سرخ (نه قرمز) تشکیل شده است. علامت مخصوص جمهوری اسلامی ایران، به رنگ سرخ در وسط پرچم قرار می‌گیرد. شعار اللّه اکبر، به نشانهٔ 22 بهمن (روز بیست و دوم از ماه یازدهم سال)، یازده بار به صورت نواره در مرز رنگ سبز با رنگ سفید و یازده بار به صورت نواره در مرز رنگ سرخ با رنگ سفید (در مجموع 22 بار) و به خطّ بنّایی (یعنی همان خطی که شعار اللّه اکبر بر بالای مناره‌های مساجد با آن نوشته می‌شود) تکرار می‌گردد. ⊰᯽⊱≈•🇮🇷•≈⊰᯽⊱

#در_گذر_تاریخ ۲۳ اردیبهشت لغو نهایی کاپیتولاسیون در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی (1358ش) کاپیتولاسیون عبارت است از وضع ناشی از قراردادهایی که دولت‌های زورمند و استعمارگر، خاصه در قرن نوزدهم به دول ضعیف تحمیل می‌کردند. به موجب آن قراردادها، اتباع دولت‌های استعماری، پس از ورود به قلمرو دولت ناتوان، تحت حاکمیت دادگاه‌های دولت متبوع خود باقی می‌ماندند و محاکم دولت ضعیف، حق محاکمه آنها را نداشتند. این قانون خفَّت بار پس از امضای عهدنامه ترکمنچای بین ایران و روسیه در زمان فتحعلی شاه قاجار اجرا شد و پس از مدتی کشورهای استعماری اسپانیا، فرانسه، آمریکا، انگلستان، آلمان، ایتالیا و چند کشور دیگر از جمله دولت عثمانی از ایران حقِّ کاپیتولاسیون را به دست آوردند. کاپیتولاسیون موجب برتری و تقدم اتباع خارجی بر کشور می‌شد و باعث می‌گردید که رجال مملکت را به بیگانگان و قدرت قضایی و سیاسی آنان سوق دهد. در سایه این قانون ننگین، بیگانگان هرچه می‌خواستند به ایران وارد و یا از ایران خارج می‌کردند. این قانون، اصلِ حاکمیت و استقلال کشور را متزلزل می‌ساخت و به قوانین خارجی، اعتبار برون مرزی می‌بخشید. کاپیتولاسیون که در واقع از الحاق ماده واحده‌ای به قرارداد وین ـ مصونیت اتباع سیاسی ـ به وجود می‌آمد، به صورتی نیمه مخفی، ابتدا در مجلس سنا و سپس در 21 مهرماه 1343 شمسی در مجلس شورای ملی به تصویب رسید. امام خمینی ره در برابر این قانون ننگ آور و خفت بار، عکس‌العمل سختی نشان دادند و در تاریخ 4 آبان 1343 شمسی سخنرانی مهمی ایراد نمودند. سخنان حضرت امام، طوفانی عظیم در جامعه به پا کرد که رژیم انتظار آن را نداشت. لذا آن حضرت را در سیزدهم آبان همان سال دستگیر و به ترکیه تبعید کردند. سرانجام در ادامه مبارزات امام امت و امت امام، سه ماه پس از پیروزی انقلاب، به پیشنهاد هیئت وزیران و تصویب شورای انقلاب اسلامی، در بیست و سوم اردیبهشت ماه سال 1358 شمسی حق کاپیتولاسیون و امتیازات و ملحقات آن برای همیشه و به طور نهایی لغو شد. ⊰᯽⊱≈•🇮🇷•≈⊰᯽⊱

#در_گذر_تاریخ 🔹یوم النکبه (۱۵ مه ۱۹۴۸) که امروز در هفتاد و پنجمین سالگرد آن قرار داریم به عنوان فاجعه‌بارترین روز در تاریخ فلسطین شناخته می‌شود، روزی که عامل همه تیره روزی‌های ملت فلسطین بوده است. 🔹۷۵ سال پیش در ۱۵ مه سال ۱۹۴۸، گروهک‌ها و سازمان‌های جنایتکار صهیونیست دست به جنایتی وحشیانه علیه ملت فلسطین زده و سرزمین آنان را اشغال کردند؛ جنایتی که به روز نکبت معروف شد. 🔹در آن زمان اشغالگران صهیونیست مرتکب بیش از ۷۰ جنایت وحشیانه در حق ملت فلسطین شدند و طی آن بیش از ۵۳۱ شهر و روستا ویران شد و ۷۷۴ روستای دیگر به تصرف اشغالگران درآمد و بیش از ۸۰۰ هزار فلسطینی از سرزمین و خانه خود آواره شدند. 🔹طبق گزارش اداره آمار مرکزی فلسطین، با وجود آواره شدن بیش از ۸۰۰ هزار فلسطینی در سال ۱۹۴۸ و روانه شدن بیش از ۲۰۰ هزار نفر دیگر به سمت اردن پس از جنگ سال ۱۹۶۷، جمعیت کلی فلسطینیان تا پایان سال ۲۰۲۱ به حدود ۱۴ میلیون نفر رسیده است که این بیانگر افزایش ۱۰ برابری جمعیت آنان از زمان فاجعه نکبت است. ⊰᯽⊱≈•🇮🇷•≈⊰᯽⊱

#در_گذر_تاریخ ✅ #مرضیه_حدیدچی (خواهر دباغ) نمونه بارز زنان مجاهدی است که نشان داد یک زن می‌تواند با حفظ #حجاب و دین خود به بالاترین قله‌های کمال و انسانیت برسد. 👌 بانویی از تبار الوند که چون کوه در برابر شکنجه‌های جسمی و آزار روحی ایستادگی کرد و مایه فخر و مباهات زن ایرانی شد. 🔹 این بانوی مبارز پس از تحمل سال‌ها درد و رنج، پنجشنبه 27 آبان 95 چشم از جهان فروبست و پیکرش در جوار پیر و مرادش "خمینی کبیر" به خاک سپرده شد. روحشان شاد و یادشان گرامی باد اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

#در_گذر_تاریخ 17 دي 1314 شمسي همان روزي است که رضاشاه به همراه همسر و دخترانش که حجاب بر سر نداشتند، در جشن فارغ‌التحصيلي دختران دانشسراي مقدماتي حضور يافت، و آن زمان اين روز، روز آزادي زن نام گرفت! 🔻رضاشاه گمان مي‌کرد که با دستورالعمل‌هاي حذف #حجاب، زن را از زنداني که در آن بوده آزاد کرده است. او در سخنراني که در همان روز انجام مي‌دهد، مي‌گويد: "بايد خياط‌ها و كلاه دوزها را تشويق كرد كه مدهاي قشنگ به بازار بياورند. ما ميله‌هاي زندان را شكستيم. حالا خود زنداني آزاد شده وظيفه دارد كه براي خودش به جاي قفس، خانه قشنگي بسازد". آن روز همه مسوولان کشوري، طبق يك برنامه از پيش طراحي شده با همسران بدون حجاب خود در مراسم شركت كردند. 🔻مراسم روز 17 دي 1314 در حقيقت رسميت بخشيدن به كشف حجاب در كشور بود. پس از آن، مطبوعات به تجليل از اين رويداد پرداختند و بي‌حجابي را آزادي زن، تجدد او و همتايي‌اش با پيشرفت و ترقي مردم اروپا تلقي كردند. ● اما پيش از برگزاري اين مراسم رضاشاه اقداماتي ديگر نيز انجام داده بود تا مقدمه‌اي براي کشف حجاب رسمي باشد. براي رسميت يافتن كشف حجاب، قانون اتحاد شكل البسه و تبديل كلاه در چهار ماده و هشت تبصره در جلسه 6 دي 1307 و در سومين سال پادشاهي رضاشاه دوره هفتم قانونگذاري مجلس شوراي ملي به تصويب رسيد. .