حسینعلی بالویی، شهید غواصی که شور دوباره‌ای به مازندران بخشید. شهر به شهر و روستا به روستای استان مازندران در شب و روز شهادت امام صادق(علیه السلام) میزبان پیکرهای شهدای غواصی بودند که در شهرت بی‌نامی و قدرت نهان در دستان بسته، بار دیگر فضای نگین سبز ایران را با نام و یاد ایثار و ایستادگی بهاری کردند. حسینعلی بالویی، شهید غواصی که شور دوباره‌ای به مازندران بخشید. همیشه خوانده و شنیده بودم که شهدا زنده‌اند و حیاط طیبه دارند اما شنیدن کجا و دیدن کجا؟! فرقش از زمین تا آسمان است…. غواص دست بسته‌ای که بعد از 29 سال دوری از خانه و کاشانه اش برگشت و به همراه چند شهید غواص گمنام دیگر خون تازه ای را در رگ‌های شهر جاری ساخت. جوان شانزده ساله ای‌که در عملیات کربلای4 در جزیره ام‌الرصاص به شهادت رسید و حالا به بهشهر مازندران پا گذاشته بود.

شب وداع با شهید بالویی قرار وداعمان با شهید حسینعلی بالویی شب جمعه بود، در مصلای شهر بهشهر. غروب خورشید که آمد دلتنگی دیدار شهدای غواص افتاد به جانمان. مصلای بهشهر اما جای سوزن انداختن نبود از این همه مشتاق. این همه دلتنگ. بعداز نماز جماعت مغرب و عشاء مراسم وداع هم شروع شد. تابوت شهید بالویی و پنج شهید گمنام دیگر را در وسط مصلی گذاشته بودند. نور سبزی هم بر تابوت‌ها افتاده بود و پرچم سه‌رنگ و مقدس کشورمان را معنویتی مضاعف می‌بخشید. احمد واعظی هم مداح مراسم بود و سنگ‌تمام گذاشت برای شهدا. پدر شهید هم در مراسم حضور داشت. مداح هم در خلال مراسم درد دل‌های پدر شهید بالویی را با پیکر پسرش بلند بلند پشت بلندگو می‌گفت و به جان جمعیت آتشی دوباره می‌زد. اینکه پدر شهید می‌گوید: «بابا جان! بعد 29 سال آمدی، ببین چقدر کمر پدرت خمیده شده است! بلند شو برویم شالیزار و در پیری پدرت عصای دستش باش.» جمعیت مشتاق گریه که نه، ضجه می‌زدند و از شدت شور و احساس ایستاده مراسم را دنبال می‌کردند. اما نقطه اوج مراسم، روضه حضرت امام حسین(علیه السلام) و وداعش با علی اکبر جوانش بود. شاید  روضه امام حسین(علیه السلام) تنها چیزی بود که داغ پدر شهید را تسکین داد. احمد واعظی در پایان مراسم به لهجه زیبای شمالی هم مدیحه سرایی کرد. من چیزی نفهمیدم اما هر چه می‌گفت انگار درد دل مردم بود. مردمی که با چشمانی اشکبار مراسم را ترک می‌کردند و با شهدای مرز و بومشان پیمانی دوباره می‌بستند

آماده پذیرایی از میهمان خیلی اتفاقی در ایام شهادت امام جعفر صادق(علیه السلام) عازم سفر شمال شدم، برای شرکت در مراسم یادواره شهدای یک روستا. اما از همان ابتدای سفر و ورود به مازندران، پلاکاردهای تدفین و تشییع شهدای غواص نظرم را جلب کرد و خاطرات تشییع باشکوه شهدای غواص تهران را برایم زنده ساخت. آن هم نه یک شهر و دو شهر، از ساری و بهشهر گرفته تا نکاء و حتی چند روستای مازندران میهمان شهدا بودند. تنوع در پلاکاردها و جملاتی که دارای مضامین عالی و پر محتوا بودند برای هر شهروند و بیننده‌ای جالب‌توجه بود. محتوای سراسر و شور و شعور این بنرها و پلاکاردها نشان از شعور و بصیرت بالای مردمی داشت که آماده پذیرایی و استقبال از شهدا بودند. جمله‌ای که در اکثر تبلیغات شهری به چشم می‌خورد و پای‌ثابت آنها بود:  ما برای مبارزه با استکبار آماده‌ایم در میادین اصلی شهرها هم تزیینات جالبی دیده می‌شد که ذوق و شوق مازندرانی‌ها را در استقبال از شهدای غواص به تصویر می‌کشید. قایق‌هایی که چند تابوت نمادین را حمل می‌کردند به شکل زیبایی تزیین شده بودند و گفتنی‌هایی که بسیار است.

غواص شهید حسینعلی بالویی بعد از گذشت سه سال حضور مداوم در جبهه‌های هشت سال دفاع مقدس سرانجام در دی سال ۶۵ و در عملیات کربلای ۴ به شهادت می‌رسد. به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اردیبهشت بود که خبری مبنی بر کشف پیکر 175 شهید غواص و خط شکن با دستان بسته منتشر شد. در واقع پیکر 175 شهید از مجموع 270 شهید تازه تفحص شده که در آخرین مرحله تبادل شهدا از مرز شلمچه وارد کشور شدند، جمعی از غواصان و خط شکنان شهید عملیات کربلای 4 بودند. بعد از گذشت تشییع باشکوه و 5 ساعته این شهدای والامقام در 26 خرداد، از یک ماه پیش تاکنون مراحل شناسایی هویت آنان در حال انجام است. هویت پیکر مطهر شهید سیدجلیل میری ورکی خط‌شکن این عملیات نخستین شهیدی بود که به‌واسطه مدارک کامل شناسایی هویتش احراز و اعلام شد. هویت پیکر مطهر 50 شهید تاکنون شناسایی شده است. از این میان مشخصات 7 شهید از غواصان و خط شکنان استان مازندران اعلام شده است. یکی از این شهدا، «شهید حسینعلی بالویی» است که خانواده او چندی پیش با حضور در معراج شهدای تهران با پیکر مطهر شهید 16 ساله خود بعد از گذشت 29 سال برای نخستین بار دیدار کردند. شهید حسینعلی بالویی نخستین فرزند از سه فرزند خانواده بالویی است که متولد 1349 شهرستان بهشهر در استان مازندران است. او در 13 سالگی با علاقمندی فراوان به‌عنوان یک بسیجی داوطلب در میادین جنگ حضور پیدا می‌کند. در عملیات والفجر8 و فتح فاو از ناحیه پا مجروح می‌شود و بعد از گذشت سه سال و حضور مداوم در جبهه‌های هشت سال دفاع مقدس سرانجام در دی ماه سال 65 و در عملیات کربلای4 به شهادت می‌رسد. تصاویری از این شهید غواص 16 ساله که در جزیره ام‌الرصاص به شهادت رسیده است، در ادامه می‌آید:

شهید حسینعلی بالویی به همراه پدر و برادر در صف نماز جمعه

نفر اول از سمت راست: شهید حسینعلی بالویی