نام: احمد نام خانوادگی: انگالي نام پدر: عبدالله تاریخ تولد: 1344/06/15 محل تولد: بوشهر - دشتستان تاریخ شهادت: 1370/04/10 محل شهادت: بنه گز مسئولیت: مسئول آموزش نظامي تيپ نوع عضویت: پاسدار شغل: پاسدار تحصیلات: سوم راهنمايي مدفن: كره بند

احمد انگالي در 15 شهريور ماه سال 1344 در روستاي كره‌بند ـ از توابع شهرستان بوشهر ـ متولد شد و تحصيلات دوران ابتدايي و راهنمايي را در روستاي كره‌بند با موفقيت سپري نمود. در جريان پيروزي انقلاب اسلامي، در راهپيمايي‌ها شركت فعالانه داشت و در سال 1361 در حالي‌كه دانش آموز كلاس اول دبيرستان بود، درس و مدرسه را رها كرد و عاشقانه آماده‌ي عزيمت به ميدان نبرد شد. وي پس از طي آموزش‌هاي لازم در شهرستان كازرون، به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شد و در عمليات «محرم» در منطقه‌ي «شرهاني» حماسه آفريني كرد و تـا پاي نثار جان نيز پيش رفت. او همچنين در عمليات «والفجر1» به همراه ديگر بسيجيان شركت داشت و پس از انهدام نيروهاي دشمن و تصرف بخشي از نوار مرزي، توانست در پيروزي نيروهاي خودي بر دشمن نقش مهمي ايفا كند. احمد در تاريخ 1/5/1362 پس از گذراندن دوره‌ي آموزش پاسداري، به عضويت سپاه پاسداران در آمد و پس از سه ماه آموزش به كردستان اعزام شد و مدت 6 ماه در «سقز» و «كامياران» خدمت كرد. هنوز 2 ماه از مراجعت احمد از كردستان نگذشته بود كه دوباره عزم جبهه‌هاي جنوب نمود و به مـدت 8 ماه در واحد اطلاعات و عمليات ناوتيپ «اميرالمؤمنين (ع)» به جهاد در راه خدا و اسلام پرداخت. در بازگشت از جبهه بنا به تشخيص مسؤلين و با توجه به صلاحيت‌هاي موجود در او، به عنوان فرمانده‌ي پايگاه مقاومت شهيد «دستغيب» كره‌بند انتخاب شد و 6 ماه تمام، خالصانه در خدمت بسيج و بسيجيان خدمت كرد. علاقه‌ي سرشار او به فراگيري فنون و آموزش‌هاي نظامي، در كنار مسائل عقيدتي و معنوي موجب شد تا با گذراندن آموزش‌هاي دريايي در بوشهر به ناوتيپ «اميرالمؤمنين (ع)» مراجعت كند و به دنبال آن براي آموزش تربيت مربيِ فرماندهيِ دسته، به تهران اعزام شود. او پس از چها ماه آموزش، به ناوتيپ بازگشت و مدت 5 سال و نيم در واحد آموزش نظامي به آموزش رزمندگان اسلام براي مبارزه با دشمن پرداخت.

شهيد احمد انگالي علاوه بر آموزش دادن به نيروها، خود نيز از شركت در صحنه‌هاي كارزار غافل نشد و در عمليات بزرگ «والفجر 8» به عنوان فرمانده‌ي گروهاني از گردان حضرت زينب (س)، در فتح عظيم منطقه‌ي «فاو» حماسه آفريد و ضمن وارد كردن صدمات فراوان به دشمن، از ناحيه‌ي گوش مصدوم شد. وي، در تابستان سال 1365 در عمليات «كربلاي 3 » در منطقه‌ي خورعبدالله و درياي خروشان خليج‌فارس، همراه با ديگر دلير مردان ميهن به جنگ با ناوچه‌هاي جنگي دشمن پرداخت و رشادت‌هاي چشمگيري از خود نشان داد. او در سال 1366 در حالي كه مسئول آموزش عمومي و معاون واحد آموزشِ نظامي تيپ بود، به عنوان فرمانده‌ي گروهاني از گردان «ذوالفقار»، در عمليات «كربلاي 4» نيز شركت كرد و تا آخرين لحظه، مردانه با دشمنان مبارزه كرد. هنوز خستگي عمليات «كربلاي 4» از تن احمد بيرون نرفته بود كه مجدداً به عنوان فرمانده‌ي گروهاني از گردان «ذوالفقار» در عمليات «كربلاي 5» ـ در منطقه‌ي شلمچه ـ معرفي شد و در نبردي جانانه، خسارت بسيار سنگيني به مزدوران عراقي وارد نمود و خود نيز از ناحيه‌ي پا مجروح گرديد. شهيد انگالي در عمليات «والفجر 10» در غرب كشور نيز حضور يافت و در مانور آمادگي عمليات كوهستاني، فرماندهي يكي از ارتفاعات را بر عهده گرفت. درست در همين زمان بود كه عراقي‌ها به طور گسترده به «فاو» و سپس به «جزيره مجنون» حمله كردند و به همين خاطر هم شهيد انگالي به همراه جمعي از فرماندهان و رزمندگان تيپ، بلافاصله به جبهه‌هاي جنوب بازگشت و در نبرد با دشمن بعثي، حماسه‌آفريني كرد.

پس از پذيرش قطعنامه‌ي 598 از سوي ايران، نيروهاي عراق حملات گسترده‌اي را براي تصرف مناطقي از كشور عزيزمان انجام دادند. در اين هنگام، شهيد انگالي به عنوان فرمانده‌ي گروهانِ ويژه، براي عقب راندن دشمن، در جاده‌ي اهواز ـ خرمشهر با دشمن درگير شد و در پيروزي سپاهيان اسلام نقش بسزايي ايفا كرد. پس از برقراري آتش‌بس ميان دو كشورِ ايران و عراق، وي كماكان به حضور خود در جبهه به عنوان فرمانده‌ي آموزش نظاميِ تيپ و فرمانده‌ي پادگان آموزشي «الغدير» ادامه داد و در اواخر سال 1369 بود كه از پادگان «الغدير» در جنوب به مقر تيپ «حضرت امير» منتقل شد و در مسئوليت جديد نيز به پاسداري از كشور پرداخت. او همچنين در مانورهاي مشترك نيروي دريايي سپاه و ارتش كه به نام‌هاي «پيروزي 1» در بندرعباس و «سهند » در منطقه‌ي رودحله انجام گرفت نيز همراه با فرماندهان تيپ حضور داشت و در مانور «پيروزي 2» نيروي دريايي سپاه و ارتش در منطقه‌ي كبگان نيز به عنوان ارزياب مانور خدمت نمود.