💠 شهیده فریده آل سیاحی متولد ۱۳۴۲ در آبادان است. دوران ابتدایی تا دبیرستان را تا شروع جنگ، در آبادان گذرانید. 💠 متأهل بود و دارای دو پسر و یک دختر شد که یک پسر و دخترش نیز به فیض شهادت نائل شدند. 💫 با شروع زمزمه انقلاب جزء فعالان انقلاب شد و در تجمعات و راهپیمایی ها شرکت داشت. در شعارنویسی روی دیوار فعالیت زیاد داشت به گونه ای یک بار مورد تعقیب مأموران قرار گرفت اما توانست فرار کند. 🌹 در زمان جنگ نیز فعالیت داشت و در سال ۱۳۶۶ در بمباران هوایی شیراز به شهادت رسید. 💐 محل دفن شهیده گرامی در بوشهر می باشد.

شناسنامه نام: فریده شهرت: آل سیاحی نام پدر: عبید  نام مادر: شاهبیگم محل تولد: شهرستان آبادان  تاریخ تولد: 29/7/1342 تحصیلات: سوم متوسطه وضعیت تأهل: متأهل تعداد فرزندان: دو پسر و یک دختر (شهید حسام و زهره قاسمی¬زاده) شغل: خانهدار تاریخ شهادت: 26/12/1366 علت شهادت: بمباران هوایی شیراز  محل دفن: شهرستان بوشهر

شهیده فریده آل سیاح بسم الله الرحمن الرحیم   زندگینامه : شهیده فریده آل سیاح   شهیده درسال 1342 در شهرستان آبادان در خانواده ای مومن دیده به جهان گشود او تحت نظارت و تربیت مذهبی والدین خود رشد نمود وتوانست تحصیلات خود را تا سوم دبیرستان ادامه دهد. شهیده پس از ازدواج دارای 3 فرزند شد سرانجام خواست خداوندی برآن قرار گرفت که شهیده در اسفندماه 66 حین بمباران هوائی به اتفاق فرزندان  نوزاد و خردسالش به شهادت نائل آید.   والسلام روانش شاد و راهش مستدام باد

زندگینامه فریده آل سیاحی فرزند عبید در بیست و نهم مهرماه سال 1342 متولد شد. او زنی مومن بود که در حفظ حجابش کوشش بسیاری می نمود قرآن را در هفت سالگی ختم کرده و آنچنان با کلام حق تعالی مانوس بود که لحظه لحظه خود را با آن پر کرده بود و در هر فرصتی که می یافت از آن برای ارتباط با خدا و خواندن قرآن بهره می جست.  هرگاه همسایه ها و یا دوستان و آشنایان را دور هم جمع می دید به آموزش قرآن می پرداخت لحظاتی قبل از نماز سجاده اش را پهن کرده و آماده راز و نیاز با خالق یکتا می شد چرا که اهمیت فراوانی به نماز اول وقت می داد.  همیشه با وضو بوده و ارتباط دوستانه و بسیار خوبی با مادر شوهرش (شهربانو میرزایی)داشت ایشان از ابتدای تشکیل سپاه به صورت افتخاری به همکاری با این نهاد مقدس می پرداخت همسرش نیز پاسدار و در جبهه آبادان مشغول رزم و رشادت بود.   مونس و همدم فریده در تنهایی هایش ذکر صلوات و دعا بود و هیچگاه از تنهایی و نبود همسرش دلتنگی نمی کرد و آبادان-که در آن موقع خط مقدم بود- را ترک نکرد تا آنکه برای زایمان خود به نزد مادر شوهرش در شیراز سفر کرد و در یکی از شب ها در حالی که 20 روز از تولد فرزندش حسام نگذشته بود به همراه حسام 20 روزه اش و زهره 5 ساله و مادر شوهرش بر اثر بمباران هوایی زیرآوار رفته و در سن 24 سالگی در 26 اسفند ماه سال 1366 شهد شیرین شهادت را نوشید و حسن 2 ساله اش را که زخمی شده بود با پدر تنها گذاشت.  مزارش در بهشت صادق(ع) قرار دارد.