جوانی نزد امام صادق(علیه‌السلام) رفت. قلبش پر از شوق حسین‌بن‌علی بود. دلش می‌خواست کاری برای امامش بکند. امام صادق فرمود: فرقی ندارد چه زمانی زندگی می‌کنی؛ تو هم می‌توانی او را یاری کنی! به زیارتش که رفتی؛ ۷مرتبه بگو: 《سُبحان‌َالله و الحَمدُلِلله و لا‌اِله‌َالَّا‌الله و الله‌اَکبَر》 سپس ۷مرتبه بگو: 《لَبَّیکَ یا داعِیَ الله》 (یعنی حسین‌جان تو دعوت‌کننده به خدا بودی و من دارم دعوت تو را می‌پذیرم.) پس از آن بگو :《 إن کان لم یجبکَ بَدَنى عِندَ اِستغاثتِکَ فقَد أَجابَكَ قَلبى و سَمعى و بَصَرى و رَأیی و هَوای عَلی التَّسلیم》 یعنی اگر من در کربلا نبودم که تو را با بدنم یاری کنم، الان تو را این‌گونه یاری می‌کنم؛ ◾️ با قلبم (یعنی قلبم سلیم نگه می‌دارم؛ به دور از کینه و حسد و حُب گناه و...) ◾️ با گوش و چشمم (چیزی را که نباید؛ نمی‌شنوم و نمی‌بینم) ◾️ با رأی و نظرم (دیدگاه من، مثل دیدگاه شماست) ◾️ با تسلیم بودن نفس و کنترل خواهش‌هایم. #به_تو_از_دور_سلام (برگرفته از کامل‌الزیارات، جلد۹۸)