نام: رقيه نام خانوادگی: حياتي نام پدراسماعيل تاربخ تولد1356/07/19 محل تولدبوشهر - بوشهر تاریخ شهادت1364/01/02 محل شهادت: بوشهر مسئولیت: رزمنده نوع عضویت: ساير(بمباران) شغل: دانش آموز تحصیلات: دوره ابتدايي مدفن: بوشهر

زندگینامه شهید شهيد «رقيه حياتي» در خانواده اي مؤمن و مذهبي در سال 1356 ه.ش ديده به جهان گشود. او دوران كودكي خود را در خانواده اي كه به تربيت فرزندانشان به خوبي عنايت داشتند، سپري مي كرد و از محبت هاي والدين خود برخوردار مي شد. شهيد در دوره ي ابتدايي به تحصيل اشتغال داشت و دانش آموز با استعدادي محسوب مي شد. ليكن مشيّت الهي بر آن بود كه در همان اوان زندگاني، روحش به سوي كوي حضرت دوست پرواز نمايد. سرانجام در فروردين سال 64 به دنبال حمله ي وحشيانه ي هوايي دشمن بعثي به مناطق مسكوني شهر بوشهر، به درجه ي رفيع شهادت نائل گرديد. يادش گرامي باد.

شهيد از زبان پدرش (برادر اسماعيل حياتي) فرزند شهيدم در سال 1356 ه.ش متولد شد و در تاريخ 2/1/64 در سن 8 سالگي به شهادت رسيد. وي در آن زمان در كلاس دوم ابتدايي مشغول به تحصيل بود. شهيد از بدو تولد قدمي مبارك و ميمون داشت و با تولدش رزق و روزي به خانه ما به ارمغان آورد. من در آن سال ها بيكار بودم. با تولد رقيه، بلافاصله (درست يك روز بعد) در نيروگاه انرژي اتمي بوشهر مشغول به كار شدم، و بعد از آن حقوق خوبي نيز دريافت مي كردم. به طوري كه توانستم بدهكاري هايم را جبران كنم. يكي از خصوصيات بازر اخلاقي او قناعت بود. مثلاً اگر صبح 20 ريال به او مي دادم، نيمي از آن را همان روز خرج مي كرد و نصف ديگر را براي فردا نگه مي داشت. حرف ها و حركاتش مثل دختري 15 ساله بود. در بيشتر مواقع به مادرش مي گفت تا من در شستن ظرف ها به تو كمك كنم. ولي به دليل قامت كوتاهش به ظرف شويي نمي رسيد. لذا چهارپايه زير پايش قرار مي داد و ظرف ها را مي شست. خيلي نسبت به پدر و مادر و همسايه ها مهربان بود، يا بهتر بگويم نمونه بود. البته بچه هاي من همه خوب هستند، اما او از همه بهتر بود. تا من به نماز مي ايستادم، چادر مي پوشيد و در كنار من مي ايستاد و شروع به نماز خواندن مي كرد. به همين صورت نماز را فراگرفت. مي گفت: دلم مي خواهد به خانه ي عمويم بروم و او برايم كتاب و قرآن بخواند و من گوش بدهم. به اين گونه مسائل علاقه داشت. در ورزش هم بچه ي فعّالي بود و بسيار خوب طناب مي زد. هيچ كدام از بچه هايم به خوبي او طناب نمي زدند. آن قدر طناب مي زد كه ما خودمان او را منع مي كرديم و مي گفتيم كه خسته شده اي، يا اين كه برو درس ها و تكاليف مدرسه ات را انجام بده؛ و چون بچه ي حرف شنوي بود، مي رفت و مشغول كارهاي مدرسه اش مي شد. به درس و مدرسه بسيار علاقه مند، و نمراتش هميشه خوب بود. در كلاس هميشه رتبه اوّل يا رتبه دوم بود و نمراتش معمولاً عالي بود. براي اين كه خط زيبايي داشته باشد، و تكاليفش را به زيبايي هرچه تمام تر انجام دهد، سعي مي كرد آهسته بنويسد و از اين كار نيز خسته نمي شد. بلكه با حوصله تكاليفش را انجام مي داد. واقعاً در خانواده ي ما مثال زدني بود. ظهر روز جمعه مورخ 2/1/64 بود. در منزل نشسته بوديم. بعد از صرف ناهار، بچه ها رفتند كه تكاليف مدرسه كه براي ايام عيد آن ها مشخص شده بود، انجام دهند. تصميم داشتيم بعد از پايان كار بچه ها، براي بازديد عيد به منزل پدر بزرگشان برويم. در همان لحظه صداي مهيبي آمد و ديگر چيزي نفهميدم. هنگامي كه به خود آمدم، متوجه خود و همسرم كه خوني بود شدم. پسرم «هادي» كه آن زمان يك ساله بود، در كنار من نشسته بود و «ابراهيم»، «راضيه»، «سكينه» و «رقيه» در اتاق ديگري مشغول نوشتن تكاليف عيد بودند.

هنگامي كه منزل مورد اصابت بمب قرار گرفت، ساعت بين 12 تا 12:30 دقيقه بود. ما را به بيمارستان «فاطمه ي زهرا»(س) منتقل كردند. ساعت 4 بعد از ظهر كه آمارگيري كردند، گفتند: چند نفر بوده ايد؟ ما هم تعداد اعضاي خانواده را به آن ها گفتيم. در آن زمان بود كه مشخص شد كه يكي از اعضاي خانواده يعني رقيه، هنوز زير آوار است. مجدداً با لودر شروع به جست و جو و خاكبرداري كردند. تا اين كه بچه را زير آوار پيدا كردند. البته در آن موقع هنوز زنده بود، اما تا او را به بيمارستان رساندند، به شهادت رسيد.

در مراسم تشييع جنازه ي فرزند شهيدم، مردم به اندازه اي شركت كردند كه واقعاً بي نظير بود. در بوشهر قبلاً شهداي ديگري هم تشييع كرده بودند، اما من تا آن موقع اين چنين تشييع جنازه اي را نديده بودم. مردم خيلي محبت كردند و ما را تنها نگذاشتند. ولي من به دليل وضعيتي كه در آن زمان داشتم، نتوانستم از مردم و محبت هاي آن ها تشكر نمايم. پيكر رقيه را از بيمارستان «فاطمه ي زهرا»(س) تا «بهشت صادق» تشييع كردند. ما كه از او راضي بوديم. اميدوارم كه خداوند هم از او راضي باشد. دو روز قبل از حادثه ي بمباران، يكي از اقوام به منزل ما آمد و به من گفت: تا اين بچه ها را با خودم به منزل پدر بزرگشان ببرم. اما من به خاطر علاقه اي كه به بچه ها و خصوصاً رقيه داشتم، نپذيرفتم و گفتم: يكي دو روز ديگر بمانند، بعداً خودم آن ها را مي آورم. بعضي ها آن زمان مي گفتند كه اگر زودتر رفته بوديد و آن روز در خانه نمي مانديد، اين حادثه اتفاق نمي افتاد. ولي به نظر من تقدير الهي بود كه بايد ما در خانه مي مانديم و اين مسئله پيش مي آمد. هيچ جمعه اي نبود كه ما در خانه بمانيم و معمولاً جمعه ها به منزل اقوام مي رفتيم. آن جمعه، آقاي «موّاجي» پدر شهيدان «محمدعلي و محمدحسن موّاجي»، به رحمت ايزدي پيوسته بود و ما براي تشييع و تدفين وي رفته بوديم و به همين دليل مسافرت را به تعويق انداختيم. همه ي عوامل دست به دست هم داد تا اين حادثه پيش آيد. شبي شهيد را در عالم خواب ديدم، قدي بلند و لباس تميزي به تن داشت. مثل اين كه جاي خوبي بود. از وضعيت آن جا سؤال كردم اما بلافاصله از خواب بيدار شدم.

دخترسرزمین من  ظاهر زیبا فقط چند سال دوام می آ ورد اما شخصیت زیبا یک عمر باور کن شخصیت بالاتر به خودنمایی بیشتر نیست یادت رفته دیروز  پا به پا ی مردان می جنگیدی ؟ نه با تفنگ ؛ با اسلحه ای دیگر،  با چادرت... امروز که ... چه زود خودت را گم کردی ...   مردان  جامعه ی من نیاز به زنی دارند که معلم عاطفه باشد نه عروسک خیمه شب بازی کمی آهسته تر ، به کجا چنین شتابان؟؟!!! بهشت را به بها می دهند نه  به بهانه   انتخاب باخودت است بله با خودت... راه خدا یا راه شیطان؟ بهشت یا جهنم؟

ثواب اعمال امروز کانال رو هدیه میکنیم به روح شهیده بزرگوار، شهیده رقیه حیاتی 🕊🕯🕊🕯🕊🕯🕊 شادی روح شهدا صلوات.

آخرین دلگویه مون :) 🥀 ممنون از صبوریتون 🌻 ان الله یحب الصابرین✨ بمونید برامون 🙏 مطمئن باشید حضورتون اتفاقی نیست دعوت شده شهدا هستید😍❤️ آخرین قلم 🍃 التماس دعا🕊 پست آخر شبتون شهدایی •|سـرش‌را‌بریدنـد‌وزیر‌لب‌گفت •|فداۍ‌سرت‌سـرکھ‌قـابل‌نـدارد 🌻___________ ↳🥀🕊』 #تو‌دعوت‌شدھ‌ی‌شهیدِ‌بے‌سرۍ💌••

امام سجّاد علیه السلام: 🔸 خدایا... فرمانبرداری از پدر و مادر و نیکی کردنِ من درحقّ ایشان را برای من... از آب خنک در کام تشنگان گواراتر ساز، تا خواهش ایشان را بر خواهش خود ترجیح دهم. از دعای 24 صحیفه سجادّیه

میسوزونه دلمو شوق دیدار بقیع کی میشه سر بذارم رو دیوار بقیع💔

غریب ِ کوچه‌ها شدن با تو ، غریب ِ کربلا شدن با من ..

آقا سلام این روز ها حالم خوب نیست ، دلم هوای تو را دارد ، از ایسم های بشری خسته شده ام دلم هوای شنیدن دم مسیحایی انا المهدی (عج) شما را دارد ، دیدید جریان سیلی و بی حرمتی به عمه تان در خیابان های شهر های ما تکرار شد ، دیدید چشم های دختران این سرزمین در راه شما فدا شد ، دیدید جریان ذبح جدتان در قتلگاه در خیابان های شهر های ما تکرار شد، دیدید شمرهای زمان گلو جوانان ما را چگونه پرپر نمودند، دیدید ماجرا مجلس شراب شام در خیابان های شهر های ما تکرار شد، دیدید دختری را سر برهنه کردند یزیدیان زمانه. آقاجان دلم به تنگ آمده نمی آیی #با_مهدی_حرف_بزن

✍🏻راهی که می‌رویم... به نقل از همسر شهید: مأموریت‌هایش را عاشقانه می‌رفت. حتی گاهی می‌توانست مرخصی بگیرد ولی می‌رفت‌. یک بار مأموریت زاهدان بود. می‌گفت‌: شیعیان در این منطقه خیلی مظلومند و به خاطر ترس از اقدامات تروریستی نمی‌توانند مراسم عزاداری بگیرند. ما می‌رویم تا آن‌ها در محرم راحت هیئت برپا کنند. با این‌که بسیار ما را دوست داشت ولی روزهای مهم سال مثل عید یا همین عاشورا و تاسوعا به خاطر کارش در مأموریت بود. شهید سجاد طاهرنیا 🌷 #وصال_نویس #ستارگان_زمین✨ 📝📝

شهید مهدی خندان: اسلام دین فطرت و منطق است، دینی که خدای آن به قلم سوگند یادکرده.ما با قرآن و کتابهای مکتبی‌مان خیلی راحت می‌توانیم مردم را با اهداف انقلاب آشنا کنیم. 🗓|یکشنبه ‌۷/۳ 📿|ذکر روز‌ :«یا ذَالْجَلالِ وَالْاِکْرام» <🌸>

#پادکست🎧 مرز ما عشق‌ است‌ هرجا‌ اوست‌ آنجا‌ خاک‌ ماست سامرا، غزه، حلب، تهران‌ چه‌ فرقی‌ می‌کند؟ +محمدمهدی شفیعی #به_وقت_وصال #شهید_محمدرضا_دهقان_امیری •|🖤🖤|•

『💛| #صحیفه‌دل』 ✨| وَ یا مَن تُفنِی خَزائِنَۃ اَلمَسائِل ای‌که اجابت درخواست مردم، گنج‌های تو 🌿 را فانی نمی‌کند ... - دعای سیزدهم صحیفه سجادیه - 🌸

#فایل_صوتی😍 💮پوشش به معنای محدود بودن نیست اجازه بده دیگران انسان ببیننت واقعا بهت بر نمیخوره دیگران باهات مثل یه وسیله رفتار کنن؟😕 #دخترخانوما‌حتما‌گوش‌بدین🚨 #نشر_بدین #حجاب

🎥 مردم برای نیروی انتظامی سنگ تمام گذاشتند 🔹چون نیروی انتظامی درست زمانی که کف میدان زنده زنده در آتش میسوخت و در مجازی به لطف سلبریتی های بی ناموس فحش میخورد ؛ برای آنها سنگ تمام گذاشت نیروی انتظامی از شما متشکریم....