✍امیرالمؤمنین علیّ علیه السلام فرمود: سزاوار نيست كه بنده خدا به دو خصلت اعتماد كند: تندرستی، و توانگری، زيرا در تندرستی ناگاه او را بيمار بينی، و در توانگری ناگاه او را تهيدست!. آنچه را امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه بیان فرموده همه یا غالب ما در طول عمر خود نمونه‌های متعددی از آن را دیده ایم؛ افرادی سالم، قوی پیکر و قهرمان را مشاهده کرده ایم که ناگهان به ما اطلاع دادند بیمار شده و در بستر بیماری افتاده و قادر به حرکت نیست. #آری! #انسان_بسیار_آسیب_پذیر_است، یک میکروب بسیار کوچک و از آن کوچکتر یک ویروس که با چشم مسلّح نیز به زحمت دیده می‌شود ممکن است انسانی را از پای درآورد.با این حال چگونه انسان مغرور می‌شود و چنین می‌پندارد که #سلامتی_او_دائماً باقی و برقرار است و هر کاری از دستش برمی آید باید انجام دهد و به هرکس می‌خواهد ظلم و ستم روا دارد؟ اموال و ثروت‌های کلان انسان نیز وضع بهتری از این ندارد؛ یک آتش سوزی مهیب، یک زلزله، یک خشکسالی، یک تلاطم در امور اقتصادی جهان، یک جنگ محلی یا جهانی ممکن است آن‌ها را بر باد دهد، شب بخوابد در حالی که #ثروتمندترین مردم جامعه خویش است، فردا به صورت #فقیرترین افراد درآید. مقصود امام علیه السلام از این گفتار حکیمانه هشداری است به همه انسان‌ها که در زندگی دنیا گرفتار #غفلت_و_غرور نشوند. هیچ چیز از دنیا برای هیچ کس در هیچ زمانی پایدار نیست و #همه_چیز_در_معرض_زوال است آنچه باقی و پایدار می‌ماند ذات پاک خداست و تمام کارهایی که برای او انجام می‌شود. 📚 شرح تازه و جامعی بر نهج‌البلاغه، آیت الله مکارم، ج 15، ص485، حکمت 426 ‌‌‌‌ @Masafe_akhar