📚 احکام نموداری مبطلات روزه ۱. اگر ارتکاب مبطلات روزه از روی عمد و به جهت عذر شرعی و به جهت: الف: بیماری باشد: ✅ کفاره افطار عمدی بر عهدۀ او نمی آید ولی اگر تا ماه رمضان سال بعد بیماری بر طرف شود، لازم است قضای روزه ها را انجام دهد وگرنه علاوه بر قضا، کفارۀ تاخیر بر عهده او می آید و اگر بیماری برطرف نشود، فقط باید یک مد طعام پرداخت شود. ب: فراموشی باشد: ☑️ اگر روزه دار بر اثر فراموشی، مبطلی انجام دهد، روزه باطل نمی شود و قضا و یا کفاره بر عهده او نمی آید. ج: ضرورت باشد: 🔷 اگر به دلیلی باطل کردن روزه، جایز یا واجب شود، مانند اینکه او را مجبور کنند کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد یا برای نجات جان غریق، خود را در آب بیندازد، در این صورت، کفاره بر او واجب نیست ولی باید قضای آن روز را بگیرد. د: جهل باشد: 🔶 اگر به دلیل بی اطلاعی از حکم شرعی، کاری را انجام دهد که روزه را باطل می کند مانند اینکه نداند خوردن دارو نیز مثل سایر خوردنی ها، روزه را باطل می کند و دارو بخورد روزه اش باطل می شود و باید آن را قضا کند ولی کفاره واجب نیست. ۲. اگر ارتکاب مبطلات روزه از روی عمد و بدون عذر شرعی باشد: ✅ هرگاه در ماه مبارک رمضان کارهایی که روزه را باطل می کند از روی عمد و اختیار و بدون عذر شرعی انجام شود، علاوه بر اینکه روزه باطل می شود و قضا دارد، کفارۀ عمد نیز واجب می شود، چه بداند کفاره دارد وچه نداند، البته غیر از خواب جنب که اگر عمدا بدون غسل وارد صبح شود، کفاره ندارد. ۳. اگر ارتکاب مبطلات روزه، غیر عمدی باشد: ☑️ روزه، باطل نیست و قضا یا کفاره هم بر عهدۀ این شخص نمی آید؛ البته اگر روزه دار هنگام وضو با اطمینان به فرو نرفتن آب، مضمضه کند و آب بی اختیار فرو رود، در صورتی که این کار برای وضوی نمازِ واجب باشد، روزه اش صحیح است ولی اگر برای وضوی غیر نماز واجب و یا برای غیر وضو مانند خنک شدن و امثال آن انجام دهد و آب بی اختیار فرو رود، بنابر احتیاط باید قضای آن روز را بگیرد. ✍️ ملاحظات: ‼️کفارۀ افطار عمدی روزۀ ماه مبارک رمضان عبارت است از گرفتن دو ماه روزه که باید یک ماه تمام و حداقل یک روز از ماه دوم را پی در پی روزه بگیرد و یا غذا دادن به شصت فقیر. ⁉️کفارۀ تاخیر یک مد طعام است؛ یعنی 750گرم گندم، آرد، نان، برنج یا سایر مواد غذایی که باید به فقیر داده شود. #احکام_نموداری #مبطلات_روزه 🆔 @leader_ahkam

احکام نموداری نماز مسافر (بخش اول) 📚 شرايط شکسته شدن نماز ۱. پیمودن مسافت شرعى ✳️ مسافت شرعی یعنی هشت فرسخ پیموده شود و مقدار مسافت شرعی، حدود ۴۱ کیلومتر در مسافت امتدادی (فقط رفت) و حدود ۲۰.۵ کیلومتر در مسافت تلفیقی (رفت و برگشت) می باشد. ۲. قصد مسافت شرعی 💠 اگر کسی مسافت شرعی را بدون قصد بپیماید، نمازش شکسته نیست و باید نماز را تمام بخواند. ۳. استمرار قصد مسافت شرعی 🔷 در بین راه از قصد خود مبنی بر پیمودن مسافت شرعی برنگردد، بنابر این اگر در بین راه، پیش از رسیدن به حدود ۲۰.۵ کیلومتر از قصد خود برگردد یا تردید کند، در ادامه حکم سفر شرعی نخواهد داشت. ولی چنانچه دوباره برای ادامه همان سفر، تصمیم گرفت، نمازش شکسته است؛ خواه سفر را شروع کرده باشد یا هنوز در آن محل باقی مانده باشد، خواه بقیۀ مسیر به تنهایی به اندازه مسافت شرعی باشد و یا نباشد. ۴. نخواهد از وطن عبور کند و يا نخواهد جایی ده روز یا بیشتر بماند ⏺ مسافری كه مي خواهد پيش از رسيدن به حدود ۴۱ کیلومتر از وطن خود بگذرد و يا در محلی ده روز بماند، چون اين مسافرت کمتر از هشت فرسخ است، بايد نماز را تمام بخواند. ۵. جایز بودن سفر ☑️ کسی که به سفر حرام می رود، خواه خود سفر، حرام باشد مثل فرار از جنگ یا سفر به انگیزه حرام و برای انجام کار حرام باشد مثل دزدی، نمازش تمام است و چنانچه سفر از اول تا آخر (به جز اندکی از آن)، همراه با گناه باشد، حکم سفر معصیت را دارد و نمازش تمام است. ۶. داشتن محل استقرار(خانه به دوش نبودن) 🔶 چنانچه مسافری محل ثابت و مکان استقراری نداشته باشد (و خانه به دوش باشد)، نمازش تمام است همچنین امثال صحرانشين ها و کولی ها که اهل جای خاصی نمی باشند و از این جا به آنجا می روند، نمازشان تمام است. ۷. شغل نبودن سفر 🔄 اگر سفر به جهت شغل باشد، مانند معلمی که برای رسیدن به محل تدریس، سفر می کند و یا خودِ سفر، شغل باشد مانند راننده و خلبان، نماز تمام است. ۸. رسیدن به حد ترخص ⁉️ کسی که به سفر مي رود وقتي به حد ترخص برسد از آنجا به بعد نمازش شکسته است. حد ترخص مکانی است که در آنجا صدای اذانِ آخر شهر (با صدای معمولی و بدون بلندگو)، شنیده نمی شود و تعیین آخر شهر بر عهده عرف است. #احکام_نموداری #احکام_سفر 🆔 @masjedolaghsa

📚 احکام نموداری نماز مسافر (بخش دوم) 💠 مکان هایی که شخص، حکم مسافر را ندارد. #احکام_نموداری #انواع_وطن 🆔 @masjedolaghsa

📚 احکام نموداری نماز مسافر (بخش دوم) 💠 مکان هایی که شخص، حکم مسافر را ندارد. ۱. وطن ⬅️ اصلی: ✅ مکانی که انسان بخش عمده ای از اوایل حیات خود (مثلا ده سال) را در آنجا رشد کرده باشد، گرچه آنجا محل تولد او یا وطن والدین او نباشد. برای تحقق وطن اصلی، مدت لازم رشد در آن مکان، موکول به نظر عرف است؛ مثلا اگر حدود ده سال اول زندگی را در جایی گذرانیده است، عرفا وطن اصلی صدق می کند، اما اگر مدت رشد در آن مکان به گونه ای است که نظر عرف معلوم نمی شود، باید در آن مکان احتیاط کند و نماز را جمع (هم قصر و هم تمام) بخواند. ⏺ اتخاذی: ☑️ مکانی که انسان آن را برای سکونت دائم یا مدت طولانی (مثلا 40 سال) برگزیده و در آنجا ساکن شده است، خواه از وطن اصلی اعراض کرده یا نکرده باشد. ۲. مکانی که وطن نیست ولی عرفا مسافر محسوب نمی شود. ✅ مکانی که انسان برای زندگی به مدتی معین (هر چند برای یکی دو سال) آن را انتخاب کرده و به گونه ای است که عرفاً در آنجا مسافر محسوب نمی شود. ۳. مکانی که قصد اقامت ده روز يا بيشتر دارد. ☑️ مسافری که قصد دارد حداقل ده روز پشت سر هم در محلي اقامت نماید يا مي داند که بدون اختيار ده روز در محلي توقف دارد، بايد نمازش را تمام بخواند. ۴. مکانی که سی روز با ترديد مانده است. 🔷 مسافری که نمازش شکسته است، چنانچه در جایی توقف کند و نداند مدت توقفش ده روز یا کمتر است، باید نماز را شکسته بخواند؛ اما اگر توقف او با حالت تردید ادامه یافت، پس از روز سی ام تا زمانی که در آنجاست، باید نماز را تمام بخواند اگر چه نصف روز باشد. #احکام_نموداری #انواع_وطن 🆔 @masjedolaghsa