📍#جایزه_شهید_غنی_پور که خاستگاه آن مسجد بود آخرین برگزیدگان خود را معرفی کرد و بعد از ۲۲ دوره خداحافظی کرد. اصلاً جایزه شهید حبیب غنی پور، با پول و جایزه و غیره تعریف نشده بود. دهه شصت مرحوم امیرحسین فردی، در مسجد جواد الائمه (ع)، برای بچه‌های مسجدی و علاقه مند، کلاس نویسندگی برگزار می‌کند. یکی از همین بچه‌ها که دو اثرش چاپ شده و استعداد خوبی دارد، سال ۱۳۶۵ شهید می‌شود. رفقای مسجدی و کلاس نویسندگی حبیب هم که حالا اکثرشان نویسنده و صاحب قلم و مدیر فرهنگی شده‌اند از سال ۷۶ در همان مسجد، یک جایزه ادبی راه می‌اندازند و به یاد رفیق شهیدشان اسم آن را شهید حبیب غنی‌پور می‌گذارند. از این داستان، ساده عبور نکنید؛ تا همین جا به روند شکل گیری این جایزه ادبی دقیق‌تر نگاه کنید. دهه شصت، بچه‌های مسجد، امیرحسین فردی، کلاس نویسندگی، اعزام به جبهه، رفیق شهید و… جایزه ادبی شهید حبیب غنی‌پور، خود فرهنگ بوده است. یعنی برخواسته و جوشش از مردم، از دل مردم برای دغدغه‌های مردم. در همه این ۲۲ دوره هم خواستگاه خود یعنی مسجد را فراموش نکرده و محراب مسجد جوادالائمه دکور ثابتش بوده و استحباب حضور، با وضو بودن و با مشکل شرعی ورود به این مراسم حرام بود و هنوز حس می‌کردی که انگار این جمله آقا روح الله خمینی را می‌شود نوشت که: مسجد سنگر است؛ سنگرها پر کنید. 🔻متن کامل و علت تعطیلی جایزه را در خبرگزاری مهر بخوانید: https://www.mehrnews.com/news/5950103 🕌 @masjid_sangar

اعضای اتاق‌های فکر فرهنگی کشور، بچه‌های دلسوز و حساس و حزب‌اللهی‌های اهل فرهنگ، هیچ‌کدام از تعطیلی #جایزه_شهید_غنی_پور دردشون نیومد ✍ تقی دژاکام #توییت 🕌 @masjid_sangar