✳️ حاج شیخ عباس قمی (۱۲۹۴_۱۳۵۹ق) وی کتاب دوست بود و علی رغم آنکه از لحاظ معیشت همواره در مضیقه بود و ایام را با سختی به سر می برد، اما کتابخانه قابل توجهی برای خود فراهم کرد. او در کتاب دوستی متاثر از دو استاد خود بود که شیخ، در ایام اقامت در قم و نجف بسیار از آنها استفاده کرد: ☝️حاج میرزا محمد ارباب قمی(۱۳۴۱ق) در قم ✌️و میرزا حسین نوری(۱۳۲۰ق) در نجف 🔰 عشق زائد الوصف او به کتاب از همان دوران جوانی آغاز شد. خودش آن ایام را چنین وصف می کند: یک قِران و دو قِران جمع می کردم تا مبلغی شود. سپس آنها را برداشته و #پیاده_از_قم_به_تهران_میرفتم و کتابی خریداری می کردم و به قم باز می گشتم تا به تحصیل ادامه دهم. 🔰 همچنین در نامه ای از نجف به دوستش میرزا محمد فیض قمی(۱۲۹۳_۱۳۷۰ق) در قم می نویسد: سرکار مسبوق می باشید که من در تحصیل این چندین نسخه کتابی که دارم خیلی زحمت کشیدم و به زحمت تحصیل کرده ام. چنان نبود که پدرم از اهل علم بوده و او تحصیل کرده و بی زحمت به من رسیده باشد. بلکه خرده خرده پول جمع کرده، یک مجلد کتاب خریدم، یا که شاید مکرر پیاده تهران رفتم و مقداری پول داشته و مقداری مقابل کتاب کرده ام و وجه آنها را چند مجلد کتاب خریده، مراجعت به قم نموده ام.❗️ آینه پژوهش، شماره ۲۰۰، ص ۱۱۵ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈• https://eitaa.com/joinchat/2776694803Cd161204d6d