طفـلانِ در بـــه در، بـــه بیـــابـــانِ کـــربـلا
چون آهوى رمیـده ببینـى چـه مـیکنى؟!
قبول کن مرا پدرانه در آغوشت
که مانده از همه جا،بی پناه برگشتم...
آقای امام حسین:)
من اما بعد از دیدنت دلتنگتر شدم!
به قول خودت،
درد و درمون که یکی بشه کلاهتو از پس معرکه هم نمیتونی جمع کنی...
چگونه تحمل میکنی؟!
تنهاییِ نگاهم را ،
بغضِ گلویم را ،
فریادهایِ بیصدایم را...
چگونه تاب میاوری؟!
وجدانت عجب طاقتی دارد...!