قهرمان من سلام. این اولین باری است که قسمت شده برایت بنویسم. می‌خواهم کلیشه و تعارف را کنار بگذارم و از دل برایت بگویم، از همان جای دلم که به هیچ کس جز شما نداده ام. آقای جان، شرمنده ام، ساعتی که شما را شناختم ۱:۲۰ روز ۱۳ دی ماه پنج سال پیش بود. هر چند دیر ولی انصافاً چنان درگیر مرامتان شدم که همه، من را با شما می‌شناسند. می‌خواهم چنان شبیه تان شوم که جای رد کردنم را نداشته باشید؛ راه تان، اعتقادتان، معرفت و کلامتان و هر چه شما را ساخته است پیگیرم. آقا جان از همان شب که خدمتتان رسیدم در گلزار شهدای کرمان (اتفاقی یا هر چیز دیگری که اسمش باشد) تقریباً هر شب ساعت ۱:۲۰ چشمم به ساعت افتاده و سلامی برایتان فرستاده‌ام. خسته تان نکنم؛ شما چنان در دل من رفته که جان در بدنی‌اید. ✍🏻 خادِمُ الشُهَدا #حاج_قاسم ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ