شهید علی نظام ابادی

به نام خدا))

بنام خدا موضوع:ترس مردم یک روز درخانه پدربزرگم نشسته بودیم که پدر بزرگ برای مان یک قصه قشنگ گفت:((یک روز در نظام آباد یک خانه بزرگ خراب شده بود ازآن خانه یک ستون ماند بود،مردم برای خودشان شایعاتی ساخته بودنند))می‌گفتند:((شب هاکنا آن موجوداتی مثل ارواح یا اژدها وجود دارد. ولی آن ها واقیت نداشت وچون همه مردم می تر سیدن شهید علی نظام ابادی باچند تن از دوستانش شبانه رفتند وان را خراب کردند ،از آن شب مردم با خیال راهت می خوابیدند.

امام خمینی: در لفظ فقط نباشد در واقع خلاف...‌‌‌

شہادت، پادشـاھِ مرگ‌ هـاست..، کھ از سلسلھ‌‌ۍِ اولیـاۍ الهـے بھ عزیز دردانہ‌هاۍِ خدا ارث می‌رسد ꧇) 🦋🌈

•🌿✨• وماذا أقول في وصفكَ يا"شهيد" ودروصف تو چه گویم اے"شهید" #داداش هادی❤️

بهِ دفتر گمشده گان رفت. خارم پرسید: میتونم کمکتون کنم؟ با بغض گفت:سال هاست گم شدکسی امام زمان منو ندیده؟

تو رو خدا نگید واسه پول رفتن خوب نگاه کن یه مشت استخون سوخته تحویل مادرش دادن😔 این لحظه چقدر ارزش داره💔 جز با عشق میشه خریدش؟ #دانلود‌اجباری 👉

...بوی گل را از که جوییم از گلاب🌸

شهید علی نظام آبادی

بسم رَبِ شهدا

استوری سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) ┅✿💠❀🇮🇷❀💠✿┅

ممنون که عضو شدین♥✅

کسانی که عضو کانال هستنده به اطلاع برسانم که ما در این کانال زندگی نامه ی شهید ها را در کانال میزاریم یعنی در مورد تمام شهید های وطنمون تحقیق میکنیم و به اشتراک میزاریم ✅

شهید علی نظام آبادی

توبه رضا😭❗😍 يه خونه مجردي با رفيقامون درست کرده بوديم، اونجا شده بود خونه گناه و معصيت...دیگه توضیحش باخودتون.... شب عاشورا بودهرچي زنگ زدم به رفيقام، هيچکدوم در دسترس نبودند نه نماز، نه هیئت، نه پیراهن مشکی هيچي! ميگفتم اينارو همش آخوندا درآوردند، دو تا عرب با هم دعواشون شده به ما چه ماشينو برداشتم برم يه سرکي، چي بهش ميگن؟ گشتي بزنم تو راه که ميرفتم يه خانمي راديدم، خانم چادري وسنگینی بود کنارخیابون منتظرتاکسی بود خلاصه اومدم جلو و سوار ماشينش کردم یه دفعه یه فکری مثل برق توذهنم جرقه زد بله شیطان خوب بلده کجا وارد بشه از چند تا خیابون عبورکردم ورسیدم به میدون ورفتم سمت خونه مجردیمون. خانمه که دید مسیری که اون گفته بود نمیرم گفت نگهدار و منم سرعتو بیشتر کردمو هرچی جیغ وداد میزد، توجه نمیکردم. شانس آوردم درهای ماشین قفل مرکزی داشت وگرنه خودشو مینداخت پایین خلاصه، بردمش توي اون خانه ي مجردي اينم مثل بيد ميلرزيد و گريه ميکرد و ميگفت بابا مگه تو غيرت نداري؟ آخه شب عاشوراست!!!! بيا به خاطر امام حسين حيا کن گفتم برو بابا امام حسين کيه؟ اينارو آخوندا درآوردند، اين عربها با هم دعواشون شده به ما ربطي نداره خانومه که دیگه امیدی به نجات نداشت با گريه گفتش که: خجالت بکش من اولاد زهرام، به خاطر مادرم فاطمه حيا کن!!! من اين کاره نيستم، من داشتم ميرفتم مجلس عزای سیداشهدا عزیز فاطمه گفتم من فاطمه زهرا هم نميشناسم، من فقط يه چيز ميشناسم: جواني، جواني کردن اينارو هم هيچ حاليم نيست من اینقدر غرق تواین کاراشدم مطمئنم جهنم ميرم پس دیگه آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صدوجب. خانمه که از ترس صداش میلرزید باهمون صدای لرزان گفت: تو از خداو عذاب جهنم نمیترسی درسته! ولی لات که هستي، غيرت لاتي داري يا نه؟ من شنیدم لاتها اهل لوتی گری ومردونگی هستن خودت داري ميگي من زمين تا آسمون پر گناهم ، اين همه گناه کردي، بيا امشب رو مردونگي کن به حرمت مادرم زهرای مظلومه گناه نکن، اگه دستتو مادرم زهرا نگرفت برو هرکاري دلت ميخواد بکن آقا من که شهوت جلو چشامو گرفته بود هیچی حالیم نمیشد اما با شنیدن کلمه زهرای مظلومه که باصدای لرزان وهمراه با گریه اون زن همراه بود تنم لرزید. آقایه لحظه بدنم یخ کرد غيرتي شدم لباسامو پوشيدم و گفتم: يالا چادرو سرت کن ببينم، امشب ميخوام تو عمرم براي اولين بار به حضرت زهرا اعتماد کنم ببينم اين حضرت زهرا ميخواد چيکار کنه مارو... يالا سوار ماشينش کردم و اومدم نزديک حسينيه اي که ميخواست بره پياده اش کردم از ماشين که پياده شد داشت گريه ميکرد همينجور که گريه ميکرد و درو زد به هم، ورفت اومدم تو خونه و حالا ضد حال خورديم و حالم خوب نبود داشتم حرفهای خانومه روکه مثل پتک توسرم میخورد توذهنم مرور میکردم تو راه که داشتم ميبردمش تا دم حسينيه، هي گريه ميکرد و با خودش حرف ميزد، منم ميشنيدم چي ميگه اما داشت به من ميگفت ميگفت: اين گناه که ميکني سيلي به صورت مهدي ميزني، آخه چرا اينقدر حضرت مهدي رو کتک ميزني، مگه نميدوني ما شيعه ايم، امام زمان دلش از دست ما ميگيره، اينارو ميگفت منم رانندگي ميکردم.... واردخونه شدم ديدم مادرم، پدرم، خواهرام، داداشام اينا همه رفتند هیئت تو خانواده مون فقط لات من بودم تلويزيونو که روشن کردم ديدم به صورت آنلاين کربلا را نشون ميده صفحه ي تلويزيون دو تکه شده، تکه ي راستش خود بين الحرمين و گاهي ضريحو نشون ميده، تکه دومش، قسمت دوم صفحه ي تلويزيون يه تعزيه و شبيه خوني نشون ميداد، يه مشت عرب با لباس عربي، خشن، با چفیه هاي قرمز، يه مشت بچه ها با لباس عربي سبز، اينارو با تازيانه ميزدند و رو خاکها ميکشوندند من که تو عمرم گريه نکرده بودم، ياد حرف اين دختره افتادم گفتم وااااااي يه عمره دارم تازيانه به مهدي ميزنم پاي تلويزيون دلم شکست، گفتم یازهرای مظلومه دست منو بگير یازهرا يه عمره دارم گناه ميکنم، دست منو بگير من ميتونستم گناه کنم، اما به تو اعتماد کردم. کسي تو خونه نبود، ديگه هرچي دوست داشتم گريه کردم توسروصورت خودم میزدم گريه هاي چند ساله که بغض شده بود، گريه ميکردم، داد ميزدم، عربده ميکشيدم، خجالت که نميکشيدم چون کسي نبودیه حس عجیبی بهم دست داده بودکه توی همه عمرم تجربه نکرده بودم احساس میکردم سبک شدم احساس میکردم تازه متولدشدم.... نیمه شب بود، باصدای بازشدن قفل در ازخواب بیدارشدم همون پای تلویزیون خوابم برده بودپدر و مادرم از حسينيه آمدند تا مادرم درو باز کرد، وارد شد تو خونه، تا نگاه به من کرد (اسمم رضاست)، يه نگاه به من کرد گفت: رضا جان حالت خوبه؟چراچشمات قرمزه چراصورتت قرمزشده گفتم چیزی نیست گفت صدات چراگرفته همه نگران بودن دورموگرفته بودن گفتم چیزی نیست امشب برا امام حسین عزاداری کردم همه از تعجب مات مونده بودن مادرم گریه میکرد وخداروشکر میکرد میگفت ممنونم خداکه دعاهای منو مستجاب کردی و..... افتادم به پای پدر و