انگار زشتی برخی از مفاهیم فقط برای گذشتگان و در تاریخ معنا دار است مثل همین واژه جاهلیت! انگار جاهلیت امری است متعلق به هزاران سال قبل و مخصوص انسان هایی در ناکجاآباد تاریخ! حال آنکه عقلانیت و جاهلیت دو روی یک سکه است و انسان در هر حال در کشاکش بین عقل و جهل لحظات را می‌گذراند. جامعه نیز همواره در مصاف عقلانیت و جاهلیت به انحای مختلف ایام می‌گذراند. جاهلیت شعار نیست، برچسب بی معنا نیست بلکه حقیقتی است قابل تشخیص اما با شاخصه های مشخص. اولین شاخصه جاهلیت بی توجهی به آینده تاریخ و حرکت های اجتماعی است. در مقابل اولین شاخصه عقلانیت آگاهی از آینده تاریخ و حرکت های اجتماعی است. جمعی که نگاهی به آینده حرکت های خویش ندارد، جمع جاهلی و جامعه ای که غایت خویش را نمی‌بیند جامعه جاهلی است. بر همین اساس فرهنگ به عنوان معرفت مشترک هنجار شده اگر برساخته ایدولوژی، باورها، ارزشها، هنجارها، نمادها و تکنولوژی متناسب با دین باشد، فرهنگی اصیل و عمیق و به اصطلاح دینی است که حرکت انسان اجتماعی و جامعه را به سوی غایت اصیل خود و کمال حقیقی سوق می‌دهد ولی در مقابل جامعه جاهلی جز به رفاه امروز و در لحطه خویش نمی اندیشد! دومین شاخصه جامعه جاهلی حرکت های شتاب زده و غریزه وار است. جامعه جاهلی همچون کودکی بی توجه به شرایط فقط به دنبال ارضای نیازهای زودگذر خویش است. در مقابل حکمرانان به عنوان بخشی از جامعه و راهبران آن زمانی که برای رشد جامعه صبوری می‌کنند عقلانیت را ترویج کرده و همه گیر می‌کنند‌. در همین روزهای التهاب آور اغتشاشگران خیابانی صبر حکمرانان نشانه عقلانیت آنان و رشد جامعه دینی ایران بود. سومین شاخصه جاهلیت تعصب است. انسان بی تعصب معنا ندارد! و همواره متعصب است. به قول اميرالمؤمنين ان كنتم لامحالة متعصبين فتعصبوا لنصرة الحق. اگر ناگزیر از تعصب هستید پس در راه یاری رساندن به حق باشید. تعصب یعنی پافشاری بر امری که اگر حق باشد مطلوب است اما اغلب بار ارزشی منفی داشته و متعصب مذموم است چون برامری پافشاری می‌کند که بر آمده از سنت های بی پایه و اساس است. جامعه ای که نتواند سنت های خویش را بر اساس ارزش‌های اصیل و منطقی سامان دهد جامعه ای متعصب و جاهلی است. #جامعه_جاهلی #جاهلیت_مدرن #عقلانیت @mdadseresht