eitaa logo
[ مِیخانه... 🌱 ]
1.2هزار دنبال‌کننده
4هزار عکس
733 ویدیو
0 فایل
بر درِ میخانه رفتن ،کارِ یکرنگان بُوَد حرفی + سخنی + درد دلی ‌: @Photometia
مشاهده در ایتا
دانلود
تواضع جفت کردن کفش نیست ! این کار ها تکلف در تواضع است این کار ها تواضع نمایی است تواضع حقیقی قانع به حق بودن است مثلا من اگر حرفی زدم و بعد فهمیدم باطل است؛ راحت بتوانم بگویم من اشتباه کردم ؛ این تواضع است .
«و کیف‌ تری لیلی بعینٍ تری بها سواها و ما طهرتها بالمدامع» «چگونه می‌توانی لیلی را ببینی با چشمی که با آن غیر لیلی را دیده‌ای و هنوز این چشمت را با اشک طاهر نکرده‌ای». اگر کسی می‌خواهد امام زمان (علیه السلام) را زیارت کند، باید را طاهر کند. ، چشم را طاهر می‌کند.
امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر. شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» بود. روز عاشورا می‌گوید: «بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟» شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد، و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد. شب غربال می‌کند تا فقط «صالحان» بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط «اشقیاء» در مقابل او ایستاده باشند.
🔸ترسوها جزء یاران امام زمان نیستند حضرت، نیروهای ترسو را نمی‌پذیرد. این همه مسائل که پیش می‌آید، برای غربال شدن و انتخاب نیروهای به دردبخور برای ایشان است. سیصد و سیزده‌تایی که انتخاب می‌شوند کسانی هستند که هرجا وظیفه دیده‌اند قاطع برخورد کرده‌اند. هر کس بترسد و مثل آن کسانی بشود که از نهر طالوت آب خوردند، دیگر صلاحیت ندارد. این، سیرِ حرکتِ عالَم است.
دستور قرآن برای بعد از پیروزی: ! قرآن می‌گوید: «إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ ...». وقتی نصر و فتح، پشت سر هم آمد و دیدی که مردم فوج فوج در دین خدا وارد می‌شوند، «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا»، تسبیح کن، حمد خدا کن، استغفار کن. پیروزی چه تناسبی دارد با استغفار؟ یعنی خدا نکند این امت فکر کنند که بازو و توان آنها بود که پیروزی آورد؛ حول و قوۀ آنها بود، فکر و برنامه‌ریزی آنها بود. نه! باید بگویند: «استغفر الله ربی و اتوب الیه». باید بگویند که همۀ اینها بود: «فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ».
🔸«آزادیِ خود» یا «آزادی از خود»؟🔸 درخت گردو را اول در «خزانه» می‌کارند. حدود یک متر می‌شود. اگر آن را همان جا بگذارند، دیگر چیزی نمی‌شود. باید از آن جا بردارند و در باغ بگذارند. آن جا میوه می‌دهد. «خودیت» انسان مثل خزانه است. «آزادی از خود»، اساس آزادی‌ها است. آنچه را که غرب برای بشر آورده، «آزادیِ خود» است. اسلام، آزادی از خود می‌آورد. اسلام، انسان را از داخل گلدان می‌آورد بیرون. بشر می‌خواهد مواظب باشد که گلدانش را نشکنند، اما اسلام می‌گوید از گلدان آزاد شو، تا رشد کنی.
اَگر ڪربلا ڪسی را عَوض نَڪَرد دیگَر هیچ‌ڪَس و هیچ‌جا و هیچ‌چیز او را عوض نمی‌ڪُند!
قبل از ورود به ماه رمضان، صلۀ رحم خیلی مناسب است. امروز اگر تلفنی هم توانستید، صله رحم کنید. یکی از آداب ماه رمضان، وارد شدن بدون مظلمه به آن است. اگر کسی بدون صلۀ رحم وارد ماه رمضان شد، یا از کسی که به او ظلم کرده، رفع ظلم و عذرخواهی و حلالیت نطلبید و وارد ماه رمضان شد، چنین شخصی مشکل است که بتواند از رمضان آنچنان که باید، بهره‌مند بشود.
رمضان،ماه زمامداری فطرت انسان برطبیعت خویش است.
🔸آرزوی بزرگان🔸 انسان زمانی که با خداوند ملاقات می کند باید بتواند سرش را بالا کند. خیلی از بزرگان آرزو داشتند در راه اسلام یک سیلی بخورند اما این توفیق نصیبشان نشد. پدر بنده همیشه ناراحت بود که چرا ما یک سیلی، یا فحش در راه اسلام نخورده‌ایم. 🌱
با غذای حضرتیِ حرم امام رضا (ع) چه کنیم؟ از آشپزخانۀ حرم امام رضا (ع) یک مقداری برنج و نمک بگیرید و اینها را در مطبخ منزلتان داشته باشید. هر وقت که غذا طبخ می‌کنید مقداری هم از آن برنج حضرت رضا (ع) را داخل دیگ غذای خودتان بریزید. معتقد باشید به این مسائل! اهمیت بدهید. اینها را خرافات ندانید؛ اینها عین واقعیت است! برکت زندگی شما، برکت عمر شما، برکت برنامه‌های شما، وابسته به حضرت است.
گاهی انسان یک چلّه، دو چلّه می‌گیرد و دیگر قابل اصلاح نمی‌شود!! چرا؟ چون به خودش حُسن ظنی پیدا می‌کند، لذا توی خودش بُکسباد می‌کند. اینکه انسان بعد از چلّه گرفتن چطور می شود مهم است. ابلیس شش هزار سال عبادت کرد، بعدش به خودش حُسن ظن پیدا کرد! تمام کارها، تمام ترقی‌ها، تمام عروج‌هایی که انسان بکند، نمازهای با حضور قلبی که بخواند، به مقامات عالیه هم که برسد همه‌اش برای این است که بفهمد: «هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ» (این از فضل پروردگار من است، تا مرا آزمایش کند که آیا شکر او را بجا می‌آورم یا کفران می‌کنم؟!)