بسم الله کتاب #سنجه_ي_انصاف را در شهریور سال ۱۳۹۲ مطالعه کردم كتاب خوبی است. درايت، هوشياری، دين مداری و صبر و تحمل مثال زدنی حضرت امام رحمت الله علیه از نكات برجسته ای است كه خواننده در طول مطالعه، آن را لمس می كند. همچنين با مطالعه ی كتاب، علاوه بر روشن شدن بسیاری از واقعیت ها، اميد به عنايات خداوند به نظام و انقلاب افزايش می ‌يابد. به هر حال همانگونه كه روي جلد كتاب نوشته شده،‌ برهه ای حساس از تاريخ رهبری نظام مقدس جمهوری اسلامي به قلم كسی كه از جزئی ترين حوادث آن اطلاع مستقيم داشته به نگارش در آمده است فلله درّه. ********* شب جمعه، دهم آذرماه ۹۶ مستند #قائم_مقام را مشاهده کردم. حوادث تلخی که بخش هایی از آن را قبلا از نزدیک لمس کرده بودم و بسیاری از آنها را در #رنجنامه_مرحوم_احمد_آقا و کتاب ارزشمند #سنجه_ی_انصاف آیة الله ری شهری خوانده بودم، از زبان شخصیت های مختلف شنیدم. کار #مفید، #ارزشمند و #لازمی صورت گرفته است که گزارش برهه ای حساس از تاریخ رهبری نظام مقدس جمهوری اسلامی را از زبان کسانی که از نزدیک شاهد و درگیر جریانات انقلاب بوده اند به نسل جدید منتقل می کند و #درایت، #هوشیاری، #دین_مداری و #تکلیف_محوری #امام_راحل عظیم الشأن رضوان الله علیه را در معرض دید قرار می دهد و مانع تاثیر جوسازی ها و مظلوم نمایی ها می شود. از همۀ #دست_اندرکاران تهیۀ مستند و از عزیزان صدا و سیما که اخیراً زمینه پخش آن را فراهم ساختند تشکر می کنم و حضرت #آیة_الله_ری_شهری را به خاطر عمل سنجیده در آن مقطع، نوشتن کتاب «سنجۀ انصاف» و شرکت در این مستند می ستایم. و امیدوارم صدا و سیما با اطلاع رسانی گسترده، پخش مجدد آن را در دستور کار قرار دهد. دیدن این مستند را به همگان پیشنهاد می کنم. #سنجه_ی_انصاف #قائم_مقام #مستند #رسانه #آیه_الله_ری_شهری

بسم الله الرحمن الرحیم 🔺ارزیابی گفتگوی دکتر رفیعی با آقای حسن آقامیری آنچه اتفاق افتاد بیشتر گفتگو بود، مناظرۀ آنچنانی نبود و لذا مطالب اساسی به سرانجام نرسید و طرفین هم گویی اصرار بر این داشتند که باب گفتگو در جامعه و در مسائل دینی باز شود (یا به تعبیر رساتر توسعه یابد) و بخشی از گفتگو در اهمیت گفتگو گذشت. بنابراین ضمن تشکر از همۀ عزیزانی که زمینۀ گفتگوی مذکور را فراهم کردند توجه دوستان را به این نکته جلب می کنم که #اشکالات_اساسی بر آقای آقامیری همچنان #باقی_است و حتی آن مقدار که از طرف جناب آقای دکتر رفیعی مطرح شد #پاسخ درخوری #نیافت. 🔺اشکالات اساسی به آقای آقامیری در حوزۀ اظهارنظرهای دینی ایشان (نه مسائل تاریخی یا اقتصادی یا اجتماعی و نه نحوۀ برخورد ایشان) را می توان در چند محور اساسی خلاصه نمود؛ #مطلب_اول: مسائل دینی و معرفتی، همه، مسائل #اختلافی نیست که گفته شود: برداشت شخصی ممکن است با برداشت دیگری متفاوت باشد و هر دو محترم است بلکه برخی مسائل #قطعی است. علاوه بر آن اظهار نظرهای دینی باید #مستند به ادلۀ معتبر یعنی آیات و روایات معتبره و ادلۀ عقلی باشد نه مسائل استحسانی و ذوقی. مثلا یکی از مسلمات قرآنی و دینی این است که دنیا ظرف عمل است و انسان تا در این دنیاست فرصت انجام خیر و کسب سعادت و تعالی را دارد. این مطلبی نیست که فقط از روایت «الدُّنْيَا مَزْرَعَةُ الْآخِرَة» استفاده شود مطلبی است که دهها بلکه صدها آیه و روایت بر آن دلالت دارد. همان آیه ای که ایشان مورد استناد قرار دادند که «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيم‏ (زمر؛53)» و گفتند: خب انسان بعد از مرگ هم نباید ناامید از رحمت خدا باشد و خداوندِ آن جهان هم همین ویژگی ها را دارد. این کلمۀ حقی است که از آن باطل اراده شده است. چون خداوند متعال بلافاصله بعد از آن می فرماید: «وَ أَنيبُوا إِلى‏ رَبِّكُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ». پس آیۀ ۵۳ به غرض تحریک بر توبه و غنیمت شمردن فرصت وارد شده تا جلوی ناامیدی گنهکاران در برابر شیطان را بگیرد و با نشان دادن روزنۀ توبه آنان را به دامن خداوند بازگرداند. آیات بعد از آن هم بر همین نکته تأکید دارد. آیۀ ۲۵۴بقره هم همینگونه است؛ «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فيهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْكافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ» و آیۀ ۴۷ نساء؛ «يا أَيُّهَا الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى‏ أَدْبارِها ...» و آیۀ ۴۷ شوری؛ «اسْتَجيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ» و آیاتی که خبر می دهد در آخرت امکان تدارک نیست. مثل: «أَذْهَبْتُمْ طَيِّباتِكُمْ فِي حَياتِكُمُ الدُّنْيا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها» (احقاف؛20)، «الْيَوْمَ نَنْساكُمْ كَما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا» (جاثیه؛34)، «قِيلَ ارْجِعُوا وَراءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورا» (حدید؛13) پس ما باید بر اساس این آیات و آیات دیگر همۀ همّ خود را بر فرصتی که در دنیا داریم بگذاریم. چرا که «الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لَا حِسَابَ وَ غَداً حِسَابٌ وَ لَا عَمَلَ» (نهج البلاغة؛ خطبۀ ۴۲) این از مسلّمات است. اما اینکه خداوند متعال چه می کند، آن مطلبی است که مربوط به خودِ خدا می شود و در قرآن کریم هم به گونه ای مطرح شده که موجب تجری و جرأت بر گناه نشود. خداوند متعال بر اساس آیاتی نظیر آیات؛ • إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرى‏ إِثْماً عَظيماً (نساء؛ ۴۸) • إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعيداً (نساء؛ ۱۱۶) مشرک را بدون توبه نمی آمرزد یعنی وعدۀ آمرزش نسبت به او نداده ولی غیر مشرک را حتی بدون توبه ممکن است بیامرزد، دقت شود: ممکن است. بنابراین به غیر مشرکان هم در صورتی که توبه نکنند به طور کلی وعدۀ آمرزش داده نشده (مطلبی درستی که دکتر رفیعی هم بر آن تاکید کردند ولی در هیاهوی بحث گم شد.) پس؛ اولا: این مطلب اختلافی نیست، ثانیا نباید به گونه ای مطرح شود که غرض خود آیات نقض شود و آیه در مسیر غیر خودش قرار گیرد @mekafil