✡️ وقتی فرشتگان در «عشای ربانی نیمه‌شب» خون‌آشام می‌شوند! (۴) 1️⃣ ماهیت کابالیستی سریال #مایک_فلنگن، با کمی تعمیق بر اهل فن روشن می‌شود. کابالیست‌های زوهری، وجود «شرّ» در عالم را مرتبط با وجه «عدالت» یَهُوَه می‌دانند. چنان که در «درخت زندگی» #کابالا، ریشه‌ی شرّ در عالم در سفیرای «گِووراه» قرار دارد که مظهر #جلال_الهی محسوب می‌شود و عدالت خداوند و در نتیجه مجازات از آن حاصل می‌آید. 2️⃣ گووراه مرتبط با مفهوم #خشیت در برابر نیروی ربوبی است، عنصر آن #آتش و رنگ مرتبط با آن #قرمز است. تأکید بیش از اندازه دوربین فیلمساز بر سرخی خون و زنده و جاندار شدن شعله‌های آتش از دید کسانی که به طلسم «مانیسنیور پروئیت» و آن «فرشته» خوفناک و خونخوار دچار شده‌اند، قطعاً بی‌حکمت نیست و قرار است چیزی را به ناخودآگاه مخاطب القاء کند. 3️⃣ وجه کابالیستی حاکم بر #عشای_ربانی_نیمه‌شب به‌ویژه آنجا عیان می‌شود که بورلی کین و خود پدر جان پروئیت، در توجیه و حتی لزوم کشتن هم‌کیشان و خوردن خون ایشان با هدف «رستاخیز دوباره»، مرتب به مهابت و ترسناکی #پدر_آسمانی اشاره می‌کنند و عذاب‌های الهی منقول در کتاب مقدس را یادآور می‌شوند. 4️⃣ حتی بورلی کین یک بار به صراحت می‌گوید که کلیسای سن پاتریک را #کشتی_نوح و تنها راه نجات در عذاب واپسین می‌داند. در قسمت پایانی سریال (مکاشفه)، چندین بار هلی‌شات جزیره کراکت را که یکسره در آتش می‌سوزد، می‌بینیم، گویی این چشم آسمانیان است که مردم عذاب شده جزیره را نظاره می‌کند. ✍️ نویسنده: سهیل صفاری ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter

⭕️ آیا هر موشکافیِ علمی، باقر شدن است؟! ➖ علمی که نسبت به گرسنگی #مظلوم و پرخوری #ظالم ساکت است... ✍️محسن قنبریان: 👈 مسئولیت علم در قبال دو چیز است: 1️⃣ در قبال خداوند: که #خشیت را موجب می‌شود(۹) 2️⃣ در قبال #مردم: تعهد نسبت به فقر و غنا؛ قسط و عدل و هدایت.(۱۰) ♦️ اگر علم ورزی، در مسیر این دو تعهد قرار گرفت؛ شکافته شدن‌هایش، گره گشایی از کار مردم و خشیت در مقابل خداوند را نتیجه داده و صاحبش را وارث باقر(ع) می‌کند. اما اگر "در خود معطل ماند"؛ خود را فربه و متورم می‌کند. صاحبش هم آفت می‌زند. فروعات بی ثمر می‌شکافد، به لفّاظی می‌انجامد. دوچندانش، گرسنه‌ای را سیر و ظالمی را سرکوب نمی‌کند! حال عالم را هم نزد خدا خوش‌تر نمی‌کند! ♦️ در طلاب علوم دینی همیشه دعوای "زوائد" علوم، داغ است. از غوامض و موشکافی‌هایی می‌خوانند که صاحبش در عصر #استبداد و #استعمار هیچ خبری ازش نیست. و از رهبران واقعی تشیع در مواقع حساس تاریخی (میرزای شیرازی و مثل او) کمتر در آن غوامض و فروعات موشکافانه چیزی می‌شنوند! امام عزیز نیز از برخی زوائد علوم آلی گلایه داشت(۱۱). ♦️ اما راه اصلی رفع زوائد، قیل و قالِ زائد نیست. قرار دادن علم در جایگاه و مسیر درستش است. علم دین (بخصوص فقه و حکمت) اگر در موضع مسئولیت اخلاقی_اجتماعی‌اش نزد خدا و مردم قرار گیرد، خود به خود هرچه لازم بود می‌ماند و زوائد و آفات رفع می‌شود. فقه در خدمت قسط و عدل اجتماعی قرار گیرد و نسبت به "گرسنگی مظلوم و پرخوری ظالم" احساس وظیفه کند؛ بعد هرچه لازم بود فروعات مشتق و وضع و استعمال را بیش از این هم بشکافد. ⬅️ یعنی: فقه، مساله‌اش را از "عینیت جامعه‌اش" بگیرد و اصول فقه، مساله‌اش را از "این فقه". نه فقه، از خودش (از فرض) بگیرد و اصول از مسائل فرضی فقه و از مسائل خود، مساله تولید کند. 🔹 شاید همین سرّ بود که امام سجاد(ع) در وجه تسمیه باقر، سجده شکر کرد وسپس فرمود: "امامت در فرزندان اوست تا قیام قائمی که زمین را پر از قسط و عدل می‌کند."(۱۲) ۹- فاطر/۲۸ ۱۰- نهج البلاغه خ۳/الکافی ج۸ ص۵۶ و ۵۷ ۱۱- در موضع مختلف: الرسائل ج۲ ص۹۷/ تهذیب الاصول ج۳ ص ۵۷۰ و ۵۷۲/ منهاج الوصول ج۱ ص ۵۱/ الاجتهاد والتقلید ص ۱۰ و ۱۲/ انوار الهدایه ج ۱ ص۳۴۹ ۱۲- کفایه الاثر ص ۲۳۷ روایتِ داد در واتساپ https://chat.whatsapp.com/FYduf6f06CLDhxjbmYTbK7 روایتِ داد در تلگرام https://t.me/revayatedaad_ir روایتِ داد در ایتا http://Eitaa.com/revayatedaad_ir ✅روایتِ داد: روایتِ آرمانِ عدالت @Revayatedaad_ir