هیچ کس جز خدا نمی دونه داری بهش فکر میکنی 💫 پس به کسی فکر کن که میدونه داری بهش فکر میکنی ❤️ شبتون بخیر🌷 @MER30TV 👈💯

سلام در این صبح زیبا آرزومندم دلتون آرام،تنتون سالم و ساز دنیا ڪوڪ خواستہ هاے قلبیتون باشـہ❤️ صبحتون بخیر🌸 آفتاب عمرتون هميشـہ برقرار🌼 @MER30TV 👈💯

شهرستان #میناب بعد از بارندگی دو روز قبل #هرمزگان #ارسالی از همراهان عزیزمون🌷 @MER30TV 👈💯

#نوستالژی هر کی میدونه این چیه ، بیاد باهم بشینیم گریه کنیم ... @MER30TV 👈💯

طرز استفاده از نوستالژی دیروز رو ببینید تا بعدا طرز استفاده از دینام دوچرخه رو هم براتون بذارم😃😁 @MER30TV 👈💯

استعداد 👌 @MER30TV 👈💯

#زنگ_تفکر همه‌ی ما خود را کمی در برابر چیزهایی که ما را می‌ترسانند، فریب می‌دهیم. از این‌که توسط افراد دیگر در محل کار، در مدرسه یا در توئیتر پذیرفته نشویم، می‌ترسیم. بنابراین خودمان را قانع می‌کنیم که آن‌ها پرافاده، بی‌اعتنا یا بی‌رحمند. درحالی‌که ذره‌ای نمی‌دانیم افراد درباره‌ی چه می‌اندیشند یا چه احساسی دارند یا با چه چیزهایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، داستان‌هایی درباره‌ی زندگی‌شان سرهم می‌کنیم. این داستان‌ها را برای محافظت از خودمان ابداع می‌کنیم. خیال می‌کنیم انواع چیزهای مختلف درباره‌ی ما یا دنیا حقیقت دارد، نه به این خاطر که شواهدی برای آن دیده‌ایم، بلکه چون این تنها چیزی است که ما را از سقوط و برگشتن به درون ترس‌مان در امان می‌دارد. ما گاهی‌اوقات به‌جای این‎که با نگاهی سرد و سخت دنیا را دقیقاً آن‌گونه که هست بنگریم، خود را به کوری می‌زنیم. مشکل این‌جاست که وهم مانند عسلی زهرآلود عمل می‌کند؛ ابتدا مزه‌ی شیرینی دارد اما درنهایت با بیماری و بدبختی پایان می‌یابد. داستان‌هایی کـه به خود می‌گوییم، همان‌هایی کـه برای محافظت از مـا طراحی شده‌اند، همان داستان‌هایی هستند که دیوار می‌سازند و جلوی همان پیوندهایی را می‌گیرند که ناامیدانه در آرزوی‌شان هستیم. ویل ویل اسمیت و مارک منسن ترجمه‌ی محمدرضا شفایی @MER30TV 👈💯

چطوری مثل آب خوردن نقاشی میکشن😳😍 @MER30TV 👈💯

ببینید یه مادر چه میکشه از دست بچه 🙃 @MER30TV 👈💯

خیابان سناباد مشهد ایام شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها #ارسالی از همراهان عزیز🌹 @MER30TV 👈💯